Je hikt al dagen of zelfs weken tegen een klusje waar je geen zin in hebt. Het ligt je aan te staren. Je werkkamer is een rommeltje of de boekhouding niet op orde. Maximaal een uurtje of halve dag werk.

Stel een vriendin of vriend vraagt je op vrijdagavond of je meegaat op een geweldig lang weekend naar een zonovergoten eiland. All-inclusive, vlucht, hotel, eten en het kost je geen cent. Zij heeft namelijk een prijs gewonnen en haar partner kan niet mee. Het vliegtuig vertrekt de volgende ochtend om 08:00.

Ojee. Ben je dan in staat om alles te regelen wat je moet regelen om in een paar uur met je koffer klaar te staan voor de taxi? Ja dat is ook betaald.. En het is echt een prachtkans met een waarde van enkele duizenden euro’s. Bovendien is het je kans om eindelijk eens bij te kletsen met je vriendin.

Als ik deze vraag stel dan is bijna iedereen met grote focus in staat om alles die avond te regelen. Kinderoppas, koffer inpakken, vervangende voetbalvader te regelen voor het team van zoonlief. En ook nog de collega inschakelen om dat klusje dat je dit weekend af moest hebben voor de meeting van maandag.

Het punt is: als we de volle focus leggen op iets wat we heel graag willen, dan zijn we in staat om iets te doen in zeer korte tijd. Iets waar we anders een hele dag of zelfs week over doen. Door uitstel-of afstelgedrag.

Hier moet ik steeds aan denken als ik ergens geen zin in heb, maar het moet wel af. Meestal ben ik dan in een uurtje klaar.