Een van de meest raadselachtige maar begrijpelijke fouten die mensen maken is dat we denken dat onze toekomstige zelf een andere persoon is. Natuurlijk kunnen we ons iets rationeel voorstellen; zoals nu, maar dan een beetje ouder of zo. Over één, twee, vijf of tien jaar.

We doen veel dingen nu niet omdat onze toekomstige zelf het dan wel oplost wat we nu niet voor elkaar krijgen. Het probleem bij deze redenering is alleen; de toekomstige zelf is exact gelijk aan de huidige.

En omdat we die ’toekomstzelf’ als een andere persoon zien, is het ook moeilijk te investeren in de huidige. Waarom zou je iets voor een ander doen, en zeker als het te verwachten resultaat (ver) in de toekomst ligt. Maar als we dan aankomen in die toekomst dan is die toekomstige zelf nergens te bekennen. En dezelfde oude zelf neemt nog steeds dezelfde vreemde beslissingen van de zelf uit het verleden.

Welke belangrijke taak moet er nu worden uitgevoerd die je steeds maar uitstelt in de hoop dat je toekomstige zelf meer wilskracht heeft? Praat je jezelf eruit omdat je denkt dat het morgen wel goed komt? Psycholoog en onderzoekster Kelly McGonigal geeft in haar waardevolle boek The Willpower Instinct veel ideeën over hoe je je aandacht kunt focussen en gedrag kunt trainen. Uitstelgedrag is af te leren. En doelen zijn haalbaar.