Waarom denk ik dit?
We zijn ‘verbonden’ als nooit tevoren. Het is echter betrekkelijk.
“Jezelf zijn in een wereld die constant probeert je tot iets anders te maken is de grootste prestatie”. Dit schreef Ralph Waldo Emerson, één van de grootste Amerikaanse denkers, ruim 150 jaar geleden. Geluk door zelfacceptatie, ver voor het tijdperk van sociale media.
We worden continu bestookt door ideeën die proberen ons tot iets anders te maken. Hoe we horen te zijn, hoe we moeten leven, wat we moeten geloven en tegen wie we moeten opkijken, wat we moeten dragen…. Sociale media, familie, vrienden, iedereen vindt er wat van. We proberen ons met man en macht aan te passen, zodat we eigenlijk net zo kunnen zijn als iedereen.
Emerson schreef verder: “Mijn hele leven heb ik naar iets gezocht, en overal waar ik keek zei iemand wat dat is. Ik accepteerde hun antwoorden, hoewel het vaak niet leek te kloppen of zelfs tegenstrijdig was. Ik was naief. Ik zocht mezelf en ik stelde iedereen behalve mezelf vragen, die alleen ik kon beantwoorden”.
De meesten van ons gaan mee met de flow van wat de menigte om ons heen wil en doet. Geloven wat zij geloven, denken wat zij denken en doen wat zij doen. We hoeven ons niet af te vragen of het wel het juiste is. Omdat iedereen het doet zal het wel waar zijn. We houden ervan om aardig gevonden te worden. En we steken niet graag onze nek uit. We zijn bang dat anderen ons mijden omdat we een andere mening hebben.
Een paar hulpvragen:
- Denk ik dit of is mij verteld dit te denken?
- Waar komt deze gedachte vandaan?
- Is het waar?”
- Waarom ben ik het eens of oneens met dit idee?
Pas als je begint met in twijfel trekken wat anderen over jou en je wereld vinden, kun je pas al die stemmen en geluiden tot zwijgen brengen. Alleen dan kun je je eigen unieke stem vinden.