We nemen veel dingen voor lief in ons leven. We hebben het en vinden dat normaal.

Stel dat we ons voorstellen, als experiment, dat we een bepaald iets niet meer hebben. Bijvoorbeeld een baan, een kind, een echtgenoot, een huis, noem maar op. Stel je dat even voor.

Een makkelijker manier om deze oefening te doen is je voor te stellen dat je ogen het niet meer doen, dat je blind bent dus. Kijk eens naar een object, maakt niet uit wat. Je toetstenbord, een koffiemok, een huisdier… En doe dan je ogen dicht. Een halve minuut of zo. En dan, voordat je je ogen opent, stel je voor dat je oogleden met secondenlijm vastzitten en dat ze nooit meer open kunnen.  Je probeert te openen maar het lukt niet.. Je realiseert je dat ze nooit meer open gaan. Laat dat even op je inwerken.

En dan open je je ogen. Ziet die koffiebeker of die kat of hond er niet opeens prachtig uit?  En twee minuten geleden nam je dat voor lief.

Je hele leven zit vol met deze dingen. Dat je kunt lopen, ademen, voelen, praten, zingen.. Je bent een van de meest gelukkige individuen die er rondloopt op deze wereld.