Het is interessant te zien hoeveel problemen in het leven worden veroorzaakt door het stellen van de verkeerde vragen.

Het gevolg is dat veel energie wordt besteed aan raadsels waarop geen goed antwoord mogelijk is. Althans niet een antwoord dat je helpt om je probleem op te lossen.

Ik deel hier Seth Godin’s blog over het gat tussen onmogelijk en normaal.

“Het wordt korter en korter.

Deze video was onmogelijk 18 maanden geleden, wat het ook kostte. 18 weken geleden zou het duizenden uren werk hebben gekost.

Nu is het hier. Het onmogelijke gebeurt sneller en sneller en sneller.”

Eén van de misverstanden over financiële vrijheid is dat we dan denken alles te kunnen kopen wat we willen. Zo zit het niet.  Financiële vrijheid is kunnen doen wat we willen met onze tijd.

Nassim Taleb formuleerde het zo: “Mijn enige maat voor succes is hoeveel tijd ik over heb”.

We kunnen allemaal iets kleins verzinnen om de situatie net iets beter te maken.

’s Avonds  tevoren kleren klaarleggen, zodat je ’s ochtends niet hoeft te kiezen.

Een extra batterij meenemen, voor het geval je telefoon, camera of wat dan ook leegloopt.

Je hotel ruim van tevoren boeken.

Je presentatie net even wat beter maken.

We hoeven niet alles meteen heel veel beter te maken. Veel kleine dingen een beetje beter is overzichtelijker en makkelijker. Klein beginnen, dat kunnen we allemaal.

De hoeveelheid geluk die we dagelijks ervaren is omgekeerd evenredig aan de tijd die we besteden aan ons vergelijken met anderen.

Het voordeel van het hebben van betere klanten is dat ze ons helpen de lat hoger te leggen.

Een goede klant verwacht kwaliteit en aandacht. Voordeel is ook dat ze meer betalen. Een mindere klant heeft een lagere verwachting. Die wil helemaal niet dat je je best doet.

Wat let ons om op zoek te gaan naar betere klanten. Heeft alleen maar voordelen, geen nadelen.

Een écht lastig pakket wordt meestal pas als zodanig gezien als het voorbij is. Nadat het probleem is opgelost.

Tijdens de moeilijkheid of uitdaging denken we soms, ‘help, ik heb hier zo geen zin in’.

Terwijl het op dat moment zinvoller is bezig te zijn met de gedachte ‘wat kan ik hiervan opsteken’?

‘Klagen is negatieve feedback geven op een situatie, zonder de intentie die te willen veranderen.’ Uit het boek  ’21 Dagen niet klagen’ van Kevin Weijers.

Een confronterend boekje. Het werkt als volgt. Je doet een bandje om een van je polsen, en dan 21 dagen lang: niet klagen, niet schelden, niet roddelen. Hij legt uit wat hieronder valt en waar de grijze gebieden liggen. Appeltje eitje zou je zeggen. Bij een ‘overtreding’ verplaatst het bandje naar de andere pols en kun je weer opnieuw beginnen.

Met name klagen, en dan het tweede deel van de definitie; ‘zonder de intentie er iets aan te gaan doen’, is een interessant. Klagen mag best, als je het maar gaat oplossen, of althans die intentie hebt.

Het doel van de challenge is onszelf confronteren met automatisch gedrag waar niemand beter van wordt. Vlot geschreven en inspirerend om ingebakken automatismen aan te pakken.

Stop met proberen af te vallen.

Begin met vreugde ervaren door fitter te worden.

Een van de grootste zwakte van veel mensen is hun aarzeling om aan anderen te vertellen hoeveel ze van hen houden, als ze nog leven.

Het enige dat je je niet kunt veroorloven is het uitstellen van plezier.

Als je ‘problemen’ als ‘projecten’ herformuleert, dan stoppen ze met irriteren en beginnen ze te inspireren. ~ Alan Cohen

En dan kun je  je druk maken over iets transformeren van iets negatiefs in een uitdaging. En dan kan het ook nog eens leuk worden.

Zij die zeggen dat iets niet kan worden doorgaans onderbroken door mensen die het al aan het doen zijn. ~ Joel Barker.

Daar moet ik grinnikend aan denken als ik zelf in de uitstelmodus zit.

How to Survive Hopelessness

Maria Popova schrijft een blog dat elke zondag verschijnt. Vandaag het verhaal van een bijzondere familie die de meest onwaarschijnlijke en ongelofelijke omstandigheden overleeft.  Popova gaf het de titel ‘Hoe hopeloosheid te overleven’.

Het is een inspirerend waar gebeurd verhaal dat kan helpen ter relativering als we het zelf even moeilijk hebben of denken te hebben.

‘Het leven dat je leidt, is waar jij jezelf in hebt geplaatst. Je wilt het alleen niet toegeven omdat je het spel wil spelen dat het jou is overkomen’.

Deze quote las ik net in een artikel in Optimist Magazine van een paar jaar geleden over het boek van Alan Watts ‘Weg van het Denken’ dat toen verscheen.

Regelmatig luister ik naar Alan Watts op Youtube.  Hij legde bijvoorbeeld uit dat het woord ‘persoon’ masker betekent. Optimist legt uit: ‘per’ betekent door en ‘sona’ betekent ‘waar het geluid doorheen komt’. De persona was het masker gedragen door toneelspelers op het Griekse en Romeinse toneel. Het masker had een soort megafoonachtige mond waardoor het geluid ver kon dragen.

Volgens Watts zijn we vergeten dat het leven een toneel is en het masker is de persoon geworden. Dat betekent, wie je echt bent; de persoon.

Je kunt elk spel spelen dat je wilt. En niet het spel dat je overkomt.

Als we kijken naar ons leven vanuit het standpunt van onze (verre) voorouders, dan leven we in een absolute droomwereld. Stromend water, een toilet, eten dat altijd voorradig is, een klein apparaat in onze kontzak die ons verbindt met letterlijk de hele wereld.

Altijd goed om even aan te denken als het even tegenzit. Vroeger was de kans aanzienlijk dat een ontstoken kies je einde werd. Niet voor te stellen.

In plaats daarvan klagen we over het niet hebben van het laatste model smartphone. Of dat een trein vertraging heeft..

Relativeren maakt het leven makkelijker.

Zelfdiscipline is bepalen wat je doet in dat ene leven dat je hebt.

En als je dat niet onder controle hebt, wie of wat dan wel?

En waarom zou je het toestaan dat iets of iemand anders het bepaalt?

“Het is de actie, niet de vrucht van de actie, die belangrijk is. Je moet het juiste doen. Het kan zijn dat het niet in je macht ligt, en dat het niet in jouw tijd gebeurt, dat er vruchten zijn. Maar dat betekent niet dat je moet stoppen het juiste te doen. Het kan zijn dat je nooit zult weten welke resultaten uit jouw acties voortvloeien. Maar als je niets doet, dan zal er geen resultaat zijn.” Mahatma Gandhi

Het is de actie die telt, niet het resultaat.

We nemen veel dingen voor lief in ons leven. We hebben het en vinden dat normaal.

Stel dat we ons voorstellen, als experiment, dat we een bepaald iets niet meer hebben. Bijvoorbeeld een baan, een kind, een echtgenoot, een huis, noem maar op. Stel je dat even voor.

Een makkelijker manier om deze oefening te doen is je voor te stellen dat je ogen het niet meer doen, dat je blind bent dus. Kijk eens naar een object, maakt niet uit wat. Je toetstenbord, een koffiemok, een huisdier… En doe dan je ogen dicht. Een halve minuut of zo. En dan, voordat je je ogen opent, stel je voor dat je oogleden met secondenlijm vastzitten en dat ze nooit meer open kunnen.  Je probeert te openen maar het lukt niet.. Je realiseert je dat ze nooit meer open gaan. Laat dat even op je inwerken.

En dan open je je ogen. Ziet die koffiebeker of die kat of hond er niet opeens prachtig uit?  En twee minuten geleden nam je dat voor lief.

Je hele leven zit vol met deze dingen. Dat je kunt lopen, ademen, voelen, praten, zingen.. Je bent een van de meest gelukkige individuen die er rondloopt op deze wereld.

In het programma Nieuwsuur van de NPO op 22 februari vertelden drie mensen hoe zij hun dikke baan hadden verruild voor veel minder goed betaald werk. Een bankier, een ambtenaar en een ZZPer, allemaal succesvol. Zij zagen dat meer van hetzelfde hun zorgen over de toestand in de wereld niet zouden wegnemen. En zij besloten om actief daar iets mee te gaan doen.

Wat opvalt is dat hun kwaliteit van leven er sterk op vooruit is gegaan. Het gevoel werkelijk iets betekenisvols aan het doen te zijn is niet in geld uit te drukken. En daarom was geld ook niet de motivatie om niet te veranderen.

Deze reportage, ‘Carrièreswitch voor het klimaat’, (vanaf 23 minuten) maakt indruk. Dit keer gaat het om het klimaat. Deze mensen hadden het erg goed voor de switch, en de ZZPer was al financieel onafhankelijk. Toch vergt het moed om de stabiele en goede stroom van inkomsten los te laten.

Je zult iemand nooit echt begrijpen totdat je de dingen vanuit haar/zijn standpunt ziet.

“Communicatie is wat de luisteraar doet”, zei Peter Drucker.

Zelfs al zeg je niets, en luister je alleen mar, kan dat de beste manier van communiceren zijn. Het gebeurt (te) weinig.

Alles lijkt te wennen. Ook erge dingen. Eerst is er de verrassing, soms de schrik. Dan wordt het normaal.

Vandaag is het 1 jaar geleden dat de oorlog begon hier ergens ver vandaan, maar toch heel dichtbij.

Het is goed om na te denken over de vrede en de niet vanzelfsprekende normaliteit van ons normale leven.

Elke dag geleefd in vrede is een geschenk.

Foto: Michel Porro

Creativiteit is de andere kant van verveling. En creativiteit neemt af omdat we ons niet meer vervelen. We vluchten naar sociale media en Netflix.

Neil Garman schreef: ‘Je moet je zo enorm vervelen dat je geest niets beters te doen heeft dan het zichzelf een verhaal vertellen.’

Het loont om regelmatig niets te doen. Wachtend op de trein niet op de telefoon. Zittend in een restaurant, vaak met anderen, niet op de telefoon.

Niet op de telefoon leidt meestal tot meer creativiteit.

“Maar ik heb helemaal geen goede ideeën”… hoor ik vaak.

“Je hebt ook geen slechte ideeën”, is dan het beste antwoord. Een idee is zelden goed aan het begin, en kan goed worden, ook al is het een slecht idee.

Als je maar genoeg slechte ideeën hebt, dan komen de goede vanzelf.

De reden waarom we altijd meer willen stamt helemaal naar de oertijd toen we nog over de steppen van Afrika wandelden. Er was namelijk maar heel weinig en we moesten eigenlijk altijd op zoek zijn naar ‘meer’ om in leven te blijven.

Gemiddeld liepen we 18 kilometer om maar genoeg calorieën te vinden, plukken of doden om  ons lichaam en dat van de kinderen te voeden. Soms was 18 kilometer zelfs nog niet genoeg, en daarom was de houding van ‘altijd maar meer’ een overlevingsstrategie. Wie niet naar meer streefde ging het gewoon niet redden.

Dat evolutionair geprogrameerde ‘meer’ zit er nog steeds in bij ons. Alleen is het grote verschil dat het niet meer is gekoppeld aan overleven. De ironie is echter dat meer en dan nog meer onze ondergang kan worden, omdat de aarde het gewoon niet aankan.

Nu is minder de overlevingsstrategie, niet meer.

Veel van ons ongeluk veroorzaken we zelf.

Als de dingen belangrijker worden, dan is het niet nemen van een afgewogen risico vaak het meest risicovolle besluit dat we kunnen nemen.

Terwijl de tijd voortschrijdt, wordt het steeds duidelijker dat mensen die écht kunnen genieten en plezier hebben niet wachten tot ze iets verliezen voor ze het kunnen waarderen.

Je hebt niet meer tijd nodig. Wa nodig is kwalitatief beter gebruik maken van de tijd die je hebt.

‘De meest zekere manier om te slagen is door het nog een keer te proberen’.

Thomas Edison, de (mede) uitvinder van de gloeilamp schijnt dit te hebben gezegd. Iedere keer als een experiment mislukte zei hij dat het een manier was om er niet te komen. Zo velen van ons zij er bijna. Het is dan nét die ene extra poging die het verschil maakt.

‘Ondernemen is als een auto. Deze zal niet vanzelf gaan, behalve bergafwaards’.

Dit lees ik in het boek van Ali Nikham; ‘Ondernemers hebben nooit geluk’. Ik vond de uitspraak zo sprekend dat ik hem hier deel.

Elke menselijke actie, zowel positief als negatief, wordt gestuurd door motivatie.

Dit zei de Dalai Lama. Lastig in te zien dat dit klopt. We denken vaak dat de omstandigheden ons sturen. Toch hebben we steeeds de keuze om een bepaalde actie uit te voeren, of te laten.

Als je je in de luxe positie bevindt dat je zelf kunt kiezen aan welke projecten je werkt, werk dan aan problemen die je écht wil oplossen. Dat zijn uitdagingen waar je lang voor opblijft en waarvoor je vroeg opstaat.

Zeg dan nee tegen dingen die niet vallen onder deze beschrijving.

Deze strategie zal niet noodzakelijkerwijs leiden tot maximaal inkomen of roem. In plaats daarvan zorgen ze voor opwinding, betrokkenheid en plezier.

Op de lange termijn blijken deze activiteiten er meer toe te doen dan al het andere.

Rijke mensen hebben geld. Welvarende mensen hebben tijd.

‘Problemen zijn moeilijk. Oplossingen zijn makkelijker.’ Ricardo Semler.

Een gedachte is onschadelijk tenzij we deze geloven. Het zijn niet onze gedachten, maar het eraan vastklampen, wat lijden veroorzaakt.

We zijn niet wat we weten. We zijn wat we bereid zijn te leren.

Er is niets mis met plannen maken voor de toekomst. Dit heeft echter alleen maar zin als je volledig in staat bent in het nu te leven.

Want als je plannen maakt voor de toekomst, en ze komen uit, dan heb je er niets aan als je er niet volledig van kunt genieten als ze uitgekomen zijn.

Dit hoorde ik vandaag iemand zeggen en ik dacht meteen, ja ja zo lust ik er nog wel één. Later dacht ik er over na en kan alleen maar concluderen dat het klopt.

Wat is dat dan, volledig in het nu zijn? Het dichts bij komt denk ik niet afgeleid zijn door de zorgen van gisteren, of die van morgen. En ten tweede, niet steeds op zoek naar de volgende kick, terwijl we midden in de kick van dit moment zitten.

Eenvoudig, maar niet makkelijk.

Waar je de focus op legt wordt de realiteit.

Iemand vertelde me over een experiment. Vrijdagavond legde ze haar mobieltje weg om het pas maandagmorgen weer op te pakken. Mensen konden wel bellen, maar alle geluidjes voor de apps stonden uit.  Gemiddeld werd ze maar 2 keer gebeld, soms helemaal niet.

In het begin was het lastig. Ze zei wel: ‘het scheelt me uren turen’. Dat sprak aan en ik ben dat toen ook gaan proberen.

Het lukte me waarempel om er nauwelijks aan te komen. En mijn weekenden zien er anders uit.  Ik hoop het vol te houden.

De beste reden om nee te zeggen tegen iets is als we tegen iets anders ja zeggen.

Het is verleidelijk vaak ja te zeggen, om uiteenlopende redenen. Wat voor ons echt belangrijk is, kan dan onder druk komen te staan.

We kunnen namelijk maar op zoveel dingen ja zeggen, dus moeten we af en toe nee zeggen.

Het is meteen de uitgelezen kans om vast te stellen wat de belangrijkste dingen zijn die in de ja groep horen.

Wees baas over je eigen agenda.

Het is soms lastig om duidelijk te zijn, met name in netelige situaties. Duidelijk zijn over hoe we ons voelen en wat we denken versterkt het vertrouwen. Het zorgt ook voor veiligheid zowel voor onszelf als voor de ander. Dit kan heel moeilijk zijn, terwijl de uitkomst vrijwel altijd beter is.

Het is te vergelijken met het staan aan de rand van de afgrond. Net na het moment van springen, als beiden voeten los zijn van de grond, zorgt een sensor ervoor dat een groot net veilig uitklapt. Er is dus dat ene korte moment waarop je zweeft.  Het moeilijkste is loskomen en vertrouwen dat het beter wordt. Springen is in deze metafoor ‘duidelijk zijn’.

Jezelf en de ander echte en naakte waarheid laten zien is de grootste vorm van respect en liefde. Als we meer willen geven, dan is het misschien tijd om duidelijker te zijn.

De term win-win bestaat nog niet zo lang. De meesten zagen de onderhandeling als een wedstrijd om het grootste stuk van de taart.

Roger Fischer schreef in 1981 zijn baanbrekende boek ‘Getting to Yes’  dat het doel niet is dat de ander verliest. Wat dan wel? De ander helpen winnen.

Er wordt veel geschermd met ‘win-win’ in marketing en in communicatie. Toch, als we eerlijk kijken, geven we toe dat we er soms eerst zelf beter van willen worden.

Stilstaan bij die gedachte helpt ons het échte doel van de onderhandeling te zien. De ander helpen winnen. Want alleen dan kunnen wij winnen. Andersom niet snel.

Deze hoorde ik gisteren tijdens een radiointerview: Teveel mensen hechten teveel waarde aan wat ze niet zijn en onderwaarderen wat ze wel zijn.

Toen dacht ik, het is veel makkelijker om het tweede te doen. Dat ken je en daar kun je wat mee.

Wat we niet zijn is bovendien een bodemloze put. Geen zinnig mens kan beginnen om dat allemaal na te jagen.

Stel je voor dat de dingen in het leven op hun plek vallen in je voordeel, ook al lijken ze tegen je te werken.

©michelporro/getty images

Deze man heeft lange tijd dezelfde plek gezeten tijdens het protest op de A12. Wat me opviel was dat er naast jongeren ook veel senioren meededen. Klimaatverandering raakt alle leeftijden. De jongeren omdat hun toekomst in gevaar is. De ouderen omdat zij medeverantwoordelijk zijn voor het ontstaan, én voor de oplossing. Ik reken mijzelf tot de laatste groep.

De beste wraak is niet zo zijn als je tegenstander. ~ Marcus Aurelius, Meditations 6.6

Dit blijft een lastige, wel een waardevolle. Een koekje van eigen deeg geven streelt mogelijk wel het ego maar levert meestal weinig op.

Een teken dat doorzetten belangrijker is dan talent; er zijn veel getalenteerde mensen die nooit veel bereiken, maar niet veel doorzetters die dat niet doen’. ~ Paul Graham

Hij zei verder ook: ‘Ik denk dat het veel belangrijker is om goed te schrijven dan de meeste mensen zich realiseren. Schrijven communiceert niet alleen ideeën, het genereeert ze. Als je slecht bent in schrijven en je vindt het niet leuk om te doen, dan zul je veel dingen missen die het opschrijven van goede ideeën zou hebben opgeleverd.’

Het elke dag iets opschrijven maakt mij niet meteen een goede schrijver, maar ik kom wel op goede ideeën.

Hoe extremer de eisen en hoe minder de bereidheid tot water in de wijn, hoe meer tijd en moeite het zal kosten om te ontdekken of overeenstemming mogelijk is.

We kunnen beter gematigd beginnen aan de onderhandelingstafel. Of dat nu een gesprek is met een partner of kind, met een autoverkoper of met een werkgever of klant. Het loont om ruimte over te laten in de discussie.

“Als je alleen de boeken leest die iedereen leest, dan kun je alleen denken wat iedereen denkt.”  –  Haruki Murakami

Een mooie metafoor ook voor doen. Als je doet wat iedereen doet dan loop je nooit achter. Tegelijkertijd, als je wacht met doen tot anderen wat doen dan sla je nooit een nieuwe richting in.

Het regelmatig lezen van een niet voor de hand liggend boek is een goede inspiratie om dingen anders te doen.

Wrijving geeft glans, beuken geeft deuken.

Uit het leuke boekje van Jan van Setten; de Klantenfluisteraar.

Hij legt ook uit wat het woord confronteren betekent. ‘Con’ betekent samen of met, fronteren komt van ‘frontiere’ of grens. Dus samen de grens opzoeken en bepalen. Daar gaat soms door wrijving en kan glans opleveren.

Kijken naar anderen die mazzel hebben en naar jezelf waar dat allemaal niet zo lekker loopt haalt alleen maar energie weg om zelf beter te worden.

Mazzel naar je toe trekken lukt het beste door beter te worden in wat je doet. Deze post is geinspireerd door één zinnetje uit het boek van Seth Godin: Purple Cow.

Tegelijk is de beste methode om ‘pech’ te vermijden; beter worden.

Nadenken over geluk krijgen of hebben heeft weinig zin.

Een nederlaag is niets anders dan een leermoment. Het is niets anders dan de eerste stap naar iets beters.

Heerlijk die gedachte. Dat maakt mislukken zelfs leuk, omdat er iets beters uit voort kan komen.

Wendell Phillips schreef dit. Hij was een ‘abolitionist’ die heeft bijgedragen aan de afschaffing van de slavernij in de VS. Je kunt je voorstellen dat dit niet zo makkelijk was en er vele nederlagen nodig zijn geweest voor het uiteindelijk lukte.

Kun je nagaan, als je zijn motto toepast op onze relatief veel kleinere uitdagingen, hoe veel makkelijker ons leven wordt. Als we mislukken als leuk zien, omdat er altijd iets beters volgt.

“Het beste middel tegen verdrietig zijn is iets leren”. T.H. (Tim) White

Het is geen afleiding, maar een context zoeken die anders is dan wat verdrietig maakt.

Een voorbeeld is naar muziek luisteren die je nog nooit hebt gehoord. Of iets eten wat je nooit hebt geproefd.

Veel mensen raken al overstuur als hun laptop een storing heeft en zijn bang voor hun mysterieuze apparaten die steeds meer cloud gestuurd zijn. Toch denken we er geen moment goed over na als we onze veiligheid volledig toevertrouwen aan een rijdende computer.

Vader en zoon vertellen over hun ervaring met hun 3 dagen oude Hummer die midden in het verkeer niet meer uit de parkeerstand gaat. En deze twee zijn zeer tech en EV georiënteerd, de meesten van ons zijn dat niet.

Downloads uit de cloud zijn vaak de enige manier om deze rijdende computers te onderhouden. Dat gebeurt veelal automatisch. Maar wat als het op de een of andere manier toch niet helemaal goed gaat? En het gebeurt veel vaker dan we horen in de showroom waar alle EV’s staan aangeboden.

De interessante vraag is natuurlijk; is EV écht het antwoord op tegengaan klimaatverandering? Wetende dat ons lot en dat van medeweggebruikers in handen ligt van een computer, kan dat een afweging zijn die tot een ander besluit kan leiden.

Hier gaat het om een vele tonnen wegende Hummer die weinig klimaatvriendelijk is. Het duurt jaren of 100.000 km of meer voordat de lifetime carbon footprint lager is van dit voertuig dan die van een vergelijkbare auto met verbrandingsmotor. De vraag die we ons kunnen stellen is: wat is mijn échte motief dat ik overstap op EV? Heb ik werkelijk alles goed uitgezocht, inclusief lifetime carbon footprint en in bovenstaand geval de veiligheid.

Op het moment dat mensen je gaan waarderen voor je visie, voor wat je doet of vertelt, betekent dit dat het er al een tijdje zit.

Je expert zijn  zit er ruim voor het moment dat je hoopte dat mensen je openlijk gaan waarderen.

Het is dit gat in de tijd dat je moet overbruggen. De periode dat je weet dat je iets goed doet, maar dat het nog niet wordt opgemerkt.

En het feit dat je nog niet wordt gewaardeerd betekent niet dat je het niet goed doet.

Een interesant verhaal is dat van Kyle MacDonald, de man die met ruilen van een rode paperclip voor steeds iets grotere dingen uiteindelijk er een huis voor terugkreeg.

Het grappige is dat het steeds kleine deals waren. Inspirerend is de wetenschap dat je nooit kan zeggen dat je niets hebt om mee te beginnen. En altijd open moet staan voor kansen. Dat er een einddoel moet zijn. Dat je consistent daar naartoe moet werken. En dat netwerken als een malle niet alleen helpt maar je vooral ook de gunfactor geeft.

De centrale vraag is; wat heb jij wat een ander goed kan gebruiken? Niet alleen bezittingen, maar ook vaardigheden en kennis. Wie zou dat kunnen gebruiken en wat kun je ervoor terugontvangen.

Met regelmaat kijk ik deze video en steeds geeft het weer energie.

Er zijn veel vormen van perfectionisme en er zijn veel wijsheden over dit onderwerp. Zoals: ‘perfect is de vijand van goed’.

Streven naar perfectionisme zorgt in veel gevallen voor uitstel en afstel. Het verschil tussen 95% en 96% is niet of nauwelijks waarneembaar. Streven naar 100% perfectie staat meestal gelijk aan een verkapt besluit geen keuze te maken.  Er zijn natuurlijk uitzonderingen zoals de chip in de pacemaker die wel 100% of nagenoeg 100% betrouwbaar moet zijn.

Dit is een aardig boek uit dat helpt om in de actiestand te komen. Boek is gericht op vrouwen, maar ik denk er wel wat van op te kunnen steken. Vandaag besteld.

Verwijder het steentje uit je schoen in plaats van comfortabel leren strompelen.

Toen ik deze (extended version van) een TV spotje voor een verzekeraar zag, voelde ik meteen waar het over gaat. Vaak zijn dit soort uitingen belerend en komen niet aan. Deze wel. Dit geldt net zo goed in de auto. Vanaf vandaag staat mijn telefoon uit in het verkeer. Elke afleiding kan net die seconde zijn waarin alles op het spel kan komen te staan.

De truc is je intuïtie net zo te vertrouwen als je twijfel.

Deze quote van Winifred Gallagher las ik helemaal aan het eind van dit blog over de zinloosheid van het volgen van nieuws en de potentiële schade die het toebrengt.

“Weinig dingen zijn net zo belangrijk voor de kwaliteit van je leven als de keuzes die je maakt over wat je doet met je kostbare vrije tijd”.

Ik heb al eens een tijdje een nieuwsdiëet gevolgd en het was heerlijk.  En ik merkte dat het belangrijkste nieuws via via toch wel aankomt. Opeens heb ik er een uur of meer per dag bij.

Belangrijkste punten die ik eruit haal;

– het meeste nieuws is volstrekt irrelevant voor ons

– er is zoveel nieuws dat het overweldigend is

– nieuws is verslavend, voor je het weet zit je eindeloos te scrollen

– nieuws is een perspectief niet de waarheid

– nieuws vervangt je eigen denken door denken door anderen

De statisticus en wiskundige auteur Nassim Taleb adviseert: “Om helemaal te genezen van kranten, lees eens een jaar lang de krant van vorige week”.

Wat kun je anders doen staat onderaan het Brain Food blog.

Ik hoor mensen soms zeggen; ‘wat een geluk heb jij, je hebt van je passie je beroep gemaakt’. Zo is het niet.

Mijn passie is het werk dat ik gekozen heb om te doen. En waarop ik vertrouw dat ik het kan. De passie kwam pas lang nadat ik gekozen had om te beginnen.

Steven Pressfield zegt in zijn boeken: ‘doe waar je van houdt is de lijfspreuk voor amateurs en hou van wat je doet is van professionals.’

Je weet nooit voordat je ergens aan begint of het je passie wordt. En veel begin is moeilijk.

Het punt is dat lang nadat we dat moeilijke begin hebben gemaakt dat werk onze roeping of passie kan worden. Niet andersom.

Een mooie anecdote in The Optimst Magazine; hoe we steeds neigen te kijken naar de dingen die niet goed gaan:  Twee bakstenen. Er gaat namelijk heel heel veel wel goed. Een opsteker voor als het een keer tegenzit.

Iedereen is een verkoper. Of je nu een produkt verkoopt, een idee aan een collega of je echtgenoot wil verleiden een keer een andere vakantiebestemming te overwegen.

Verkoop gaat over het zorgen voor verandering. Verkoop is iets veranderen in de wereld voordat jij op het toneel kwam. Om dat goed te kunnen doen moeten we het eerst aan onszelf kunnen verkopen. Omarmen waar we in geloven en vertrouwen dat het goed is wat we maken of creëren.

Soms gaan we zo op in wat we aan het doen zijn dat details ontgaan. Pas later zag ik dat deze Kantonese opera artiest niet naar haar zelf maar naar mij zat te kijken toen ik de foto maakte. Een mooie herinnering aan het belang van scherp blijven.

In de gedachten van de beginner zijn er heel veel opties, in die van de expert zijn er maar weinig.

~ Shunryu Suzuki, Japanse Zen monnink, ook wel bekend als de ‘kromme komkommer’.

Zodra we weten waar we mee bezig zijn, grijpen we direct naar de beste beschikbare keuze.

Alle komkommers zijn krom. Zo is er voor elk probleem maar één beste oplossing.

Wat is beter? Vaak weten we het niet en doen we wat de meeste mensen doen. Mensen die we vertrouwen, artsen bijvoorbeeld, of familie of vrienden.

Dit gaat niet over suiker, ook niet over gezondheid. Dit gaat over iets goed uitzoeken en zo een  weloverwogen besluit kunnen nemen. Voordat we gedachteloos doen wat anderen doen.

Wat moeten we kiezen en waarom? In dit geval een zoetstof die 200 maal zoeter is dan gewone suiker of rietsuiker?

Daar kom je pas achter als je het uitzoekt. Maar dit geldt voor alles.

©michel porro

Deze visser op het strand van Danang in Vietnam zal ik niet vergeten. Ik vroeg hem hoe lang hij werkt per dag. Hij antwoordde: ‘Ik vis een paar uur per dag en vang precies genoeg om mijn gezin te eten te geven. En dan nog een beetje en dat verkoop ik aan de buren. Zo kan ik andere noodzakelijk dingen als groente, rijst en wat kleding kopen, meer heb ik niet nodig”.

Een interessant uitgangspunt, en een uitdaging voor ons in het globale Noorden vanwege onze hogere kosten en bovendien hebben we veel meer verplichtingen. Toch is deze visser inspirerend als we willen kijken naar een manier van een eenvoudiger leven, minder consumeren, mogelijk meer genieten en minder zorgen.

Ooit gehoord van loodgieter’s block? ‘Sorry meneer, ik weet even niet hoe ik die waterleiding moet aansluiten. Ik heb geen motivatie’.

Een loodgier heeft geen loodgieter’s block. Zo heeft een schrijver of andere creatieve geest geen writer’s block.  Geweldig boek dat hierover gaat is Steven Pressfield’s The War of Art.

Je kunt het beste 20 minuten per dag mediteren. Als je daar geen tijd voor hebt, dan is een uur beter.

Geen idee waar dit vandaan komt, maar het is wel waar. Hoe minder tijd we denken te hebben hoe meer we iets moeten doen om dat gevoel van gebrek aan tijd weg te nemen. Regelmatig mediteren is hier een heel goed hulpmiddel bij.

De grote vraag is of je volmondig ja zegt tegen je avontuur.

Aan het eind van ons leven hebben we meestal geen spijt van de dingen die we gedaan hebben. Veel erger is spijt hebben van de dingen die we niet hebben gedurfd.

Degene die het meeste faalt wint.

De vraag moet niet zijn aan een succesvol iemand; ‘waar komen jouw goede ideeën vandaan’. Nee, deze moet zijn, hoe kom je op al die slechte ideeën.

Iemand met veel slechte ideeën komt uiteindelijk ook met goede ideeën. Niemand heeft alleen goede ideeën. Alleen met heel veel ideeën, waarvan de meeste slecht, ontstaan er goede ideeën.

Degende die het meest faalt, die wint. Alleen dan zul je op termijn het onderscheid zien tussen eeen slecht en een goed idee.

De verminderen > hergebruik > recycling driehoek is misleidend omdat niet elke zijde het klimaat gelijkmatig helpt.

Verminderen van consumptie en hergebruik wat we al hebben gekocht heeft de grootste voordelen voor het klimaat omdat nieuw maken en vervoer van spullen de grootste impact heeft.

Recycling komt niet eens in de buurt van het compenseren van de reeds gemaakte uitstoot door nieuwe producten.

Blijf vooral recyclen. Maar beschouw 2023 als het jaar waarin je minder koopt en dingen langer gebruikt.

Uit The Carbon Almanac blog

“De belangrijkste taak in het leven is simpelweg deze: het herkennen en scheiden van dingen zodat ik eerlijk tegen mezelf kan zeggen welke zaken ik wel en welke niet kan beïnvloeden.

Waar kijk ik dan? Niet naar de oncontroleerbare dingen die buiten mij liggen, maar naar de keuzes die ik zelf kan maken.”

Dit schreef de Romeinse filosoof Epictetus en het leek mij goed het nieuwe jaar hiermee te beginnen. Een van de belangrijkste lessen in de stoïcijnse filosofie is het onderscheid maken tussen wat we wel en niet kunnen veranderen. Waar we invloed op kunnen uitoefenen en waarop niet.

We worden er gelukkiger van als we accepteren dat er dingen zijn die ook zo zullen blijven, hoe graag we het ook anders zien. En als we ons richten op dingen die we kunnen realiseren.

Er is weer een jaar voorbij waarin we een hoop hebben gezien, gelezen en geleerd. Al deze kennis stapelt zich op en het is nu tijd voor de praktijk en actie.

Het volgende boek, video, cursus of workshop zijn niet het antwoord. Wat dan wel? De juiste keuzes en besluiten.

Oudjaarsdag is een mooi moment om alle leermomenten te gaan omzetten in actie. Marcus Aurelius schreef er dit over:

“Stop met rondlummelen. De kans is klein dat je al je aantekeningen die je hebt verzameld tijdens je oude dag nog eens gaat herlezen. Ga aan de slag met je doel in je leven, gooi je lege hoop aan de kant, en wordt actief om jezelf te redden – als je tenminste om jezelf geeft – en doe het nu het nu je nog kunt”. ~ Meditaties 3.14

Schrijfster Elizabeth Gilbert was eens geraadpleegd door iemand die het moeilijk had als schrijver.

De ervaren Gilbert vroeg: “Wat ben je bereid om op te geven, zodat je het leven hebt dat je graag wil?”

De jonge auteur antwoordde: “Ik zal nee moeten leren zeggen tegen dingen die ik niet wil”.

Gilbert corrigeerde haar: “Nee, het is veel lastiger. Je zult nee moeten gaan zeggen tegen dingen die je wel wil doen. Dit met het ook op het feit dat je maar één leven hebt, en je hebt geen tijd en energie voor alles”.

Nee zeggen tegen dingen die we eigenlijk wel graag willen doen is de perfecte illustratie van focus. Een les in prioriteiten stellen.

Verlegenheid is iets dat in onze genen zit ingebakken. In vroeger tijden, toen menselijk contact nog niet zo veelvuldig voorkwam, moesten we steeds op onze hoede zijn. Je wist niet of degene die voor je stond goeds of kwaads in de zin had. Daarom was verlegeheid en de kat uit de boom kijken de eerste vorm van zelfverdediging. De tijden zijn echter veranderd.

Verlegenheid is nu niets anders dan het resultaat van een aantal ideeën die we hebben over de wereld. Wat nu als dit denkfouten zijn? Dat die ideeën helemaal niet kloppen met de werkelijkheid.

Een voorbeeld is spreekangst voor groepen. De toeschouwer is helemaal niet bezig met de vraag of de spreker zenuwachtig is. En de spreker is vaak zenuwachtig en vraagt zich af hoe hij overkomt en wat de zaal wel niet denkt. Dat is energie die beter kan worden aangewend om het verhaal goed te vertellen.

De waarheid is: de zaal is helemaal niet bezig met de mentale staat van de vrouw of man op het podium. Het publiek wil vermaakt en geïnformeerd worden. Dit is een geruststellende gedachte. Zodra je weet dat het enige dat telt is een goed verhaal vertellen, en daar dan de focus op richten, kan de spreekangst beter worden bedwongen.

“Het zijn onze keuzes die laten zien wie we zijn, veel meer dan onze kwaliteiten.”

Dit komt uit een kinderboek. Namelijk Albus Dumbledore is hier aan het woord in Harry Potter en de gevangene van Azkaban.

Het duurde even voordat ik begreep wat hier eigenlijk staat. De nadruk ligt vaak veel te veel bij talent, ervaring, een fijne of moeilijke jeugd en honderd andere dingen. Vermoedelijk heeft Dumbledore doorgaans gelijk.

Om je leven te veranderen; doe het meteen. Flamboyant. Zonder uitzondering. ~ William James

Mensen kunnen in tegenstelling tot dieren de toekomst simuleren, of voorstellen. Wij kunnen ervaringen hebben in ons hoofd voordat we deze gaan uitproberen. Bijvoorbeeld lekker eten, de loterij winnen of in een rolstoel belanden of andere dingen waar we bang voor zijn. Mooi toch?

Wat blijkt nu? Mensen die de loterij hebben gewonnen, of in een rolstoel zijn beland, zijn drie tot zes maanden na deze gebeurtenis even gelukkig als daarvoor.

Dan Gilbert legt het ‘geheim van geluk’ uit in deze Ted Talk.  Zijn conclusie: “Onze verlangens en onze zorgen zijn beiden tot op zekere hoogte opgeblazen, omdat we de mogelijkheid hebben om de toekomst die we najagen of waar we bang voor zijn in ons hoofd te fabriceren.”

Dit is goed nieuws omdat:

1. Niet alle positieve dingen die we ons voorstellen garanderen een blijvende positieve ervaring. Sterker nog; het gezegde ‘het bezit van de zaak is het eind van het vermaak’ lijkt regel voor vrijwel elk bezit of ervaring. We wennen eraan en gaan al snel op zoek naar een volgende kick.
2. Hetzelfde geldt voor negatieve gebeurtenissen waar we tegenop zien. Ook dat heeft veelal geen blijvend negatief effect op ons geluksgevoel.

Er is een levensgroot verschil tussen perfect en excellent. Perfectie is de grootste hindernis die er is. Het is een excuus om niets te hoeven doen. Excellent echter is iets wat voor ieder haalbaar is. Je beste best doen, en dat is goed genoeg en zeker beter dan perfect.

De meest voor de hand liggende dingen in het leven zien we vaak niet.

‘Onzekerheid’ of je onzeker voelen is eigenlijk niet goed mogelijk. Dat komt omdat zekerheid niet bestaat. Het tegenovergestelde dus ook niet.

De notie van zekerheid is gebaseerd op het gevoel dat er iets in ons is dat permanent is.  Dat is er niet. Na het lezen van dit bericht zijn er vele miljoenen cellen veranderd, vergaan of bijgekomen. En zo is ook niets om ons heen permanent en voorspelbaar.

Deze geruststellende gedachte kan mogelijk helpen, de volgende keer als we overmand zijn door een gevoel van onzekerheid. Dat gevoel bestaat namelijk niet.

Woorden floepen er vaak zo uit en kunnen onnodig schade toebrengen. In een gesprek met een nieuwe klant vroeg ik waarom ze voor mij had gekozen en zij deelde zij dit:

“Let op je gedachten als je alleen bent. Let op je woorden als je met anderen bent.”

Een vorige fotograaf stond vaak klaar met ongevraagd advies. Een uitstekend vakman, dat wel, maar ook een ongeleid projectiel. Hoe goed hij ook was, samenwerken ging zo echt niet meer.

De quote leek mij gepast eigenlijk in elke situatie, zowel zakelijk als prive. Ik was blij met haar input.

Dit bericht gaat niet over een wasmachine, maar meer over het klaarblijkelijke ingebouwde systeem dat veel apparaten automatisch na vrij korte tijd kapot gaan. En wat we daar zelf soms aan kunnen doen.

Wanneer kopen we een nieuwe of andere wasmachine? Meestal als deze het niet meer doet. Wij hebben een wasmachine van een groot bekend merk die pas een paar jaar oud is. En deze haperde midden in alle programma’s. Erg vervelend want je moet er de hele tijd bij blijven.

Gebeld met de fabrikant. Er zou een monteur langs moeten komen, vanaf euro 200 voorrijkosten plus eventuele reparaties. Net buiten de garantie en dus niet zo blij mee. We hebben nog een halfjaar lopen aanmodderen met dit apparaat tot ik een keer op Youtube ging kijken. Model machine ingevoerd en ‘haperen’. Binnen 1 minuut vond ik een filmpje van een man die met een paar eenvoudige handelingen de machine zelf kon repareren.

Wat mij moed gaf dit ook te doen was zijn melding van het feit dat hij een complete niet expert was en nog nooit een elektrisch apparaat had opengemaakt. Hij was net als ik kwaad dat grote merken ons in de kou laten staan en niet thuis geven.

Na het filmpje twee keer te hebben gekeken heb ik alle handelingen precies nagebootst. Het was makkelijker dan het in elkaar zetten van een Ikeakast. Nadat ik alles had teruggemonteerd meteen een proefwasje gedaan. Zonder enige hapering het hele programma gedraaid. En sindsdien niet een keer een probleem gehad.

Wat ik wil zeggen is dat we veel meer kunnen dan we denken. De maker van het filmpje zei: “het is veel moeilijker om gewoon te accepteren dat je het mogelijk zelf kunt en om te beginnen en het aan te durven, dan het uitvoeren.”

Dat resoneerde en het bespaarde in dit geval de aanschafprijs van een nieuwe machine of de kosten van de reparatie. Verder is het goed voor met name het klimaat als we langer doen met wat we hebben.

‘Wat leuk dat je van je hobby je beroep hebt gemaakt’ hoor ik regelmatig.  Fotografie is doorgaans 20% van alle werkzaamheden. En dit geldt voor veel beroepen.

Als je de kost wil verdienen als fotograaf dan moet je geld verdienen.

Hoe kan een fotograaf dat dus doen? Door een lijst te maken en dan die dingen te gaan doen.

Als je die dingen niet doet dan kun je niet de kost verdienen als fotograaf.

‘Fotograferen’ en ‘de kost ermee verdienen’ vergen verschillende vereisten en vaardigheden.

“Ik begin morgen, of in het nieuwe jaar…”

Stel je hebt het voornemen om iets te gaan doen waardoor je beter, fitter, gezonder, slimmer etc wordt. En dat ga je dan vanaf morgen doen. Maar zo werkt dat niet.

Dan kun je net zo goed vandaag beginnen en het dan 3 maanden volhouden.

Het mooie van echte verandering is niet dat je mega hard aan de slag gaat. Nee. Het zijn de kleine stapjes, maar dan wel elke dag. En omdat het stapje maar klein is, kun je net zo goed vandaag beginnen.

Langzaam, klein, vaak ondankbaar en ogenschijnlijk zinloos bezig zijn leidt tot echte verandering.

Soms leiden de lastigste beslissingen die een persoon kan nemen tot de beste resultaten.

“De geest die word opgerekt door een nieuw idee zal nooit meer terugkrimpen naar de oude afmetingen.”

Oliver Wendell Holmes die dit zei had wel een punt. Niet alle nieuwe ideeën hoeven te worden uitgevoerd. Wel is het zo dat hoe meer we bedenken hoe groter de kans dat we onze geest verruimen. En weer openstaan voor nieuwe ideeën.

Het enige wat moeilijker is te bereiken dan een uniek aanbod en dus een goede marktpositie is het niet verliezen daarvan.

Dit geldt voor carrieres, bedrijven en voor bijvoorbeeld een ambacht waar je heel goed in bent. Mensen zijn van nature optimistisch dus neigen we ernaar meer aandacht te steken in bijzonder worden dan in bijzonder blijven.

Wijze woorden op Morgan Housel’s blog waar ik het wel mee eens kan zijn.

Kan het zijn dat er een misverstand was? Iemand verwijt ons iets, of maakt zich ergens boos over. Kan goed zijn dat we er debet aan zijn. Een klant, een relatie, collega of partner maakt zich druk over iets. Of wij hebben last van het gedrag van een ander.

Voordat we helemaal losgaan en ieders humeur bederven, kan het handig zijn af te vragen: “wat als er een misverstand is?”

Die vraag is makkelijker dan eerst alles af te breken.

We lezen anders op een smartphone dan op een laptop of desktop. De informatie komt gewoon minder goed binnen. We scannen in plaats van lezen. Veel onderzoek wijst hierop.

Het gevolg is dat de essentie vaak verloren gaat. Alleen de koppen komen binnen, niet de details en de nuance.

Daarom worden blog posts ook steeds korter. We hebben er gewoon geen energie meer voor om alles te kunnen lezen.

Als je ergens écht om geeft, neem dan de tijd. Vertraag en probeer te begrijpen, in plaats van te scannen. En als je er niet om geeft, dan hoef je niet eens de oppervlakkige headline te zien.

“Als alles is gezegd en gedaan, dan is meestal meer gezegd dan gedaan.”

Dit komt van Lou Holtz, een legendarische Amerikaanse football coach. In Amerika weten ze er wat van, dit soort oneliners. Toch vind ik dit wel een krachtige. Om de top te kunnen bereiken, zeker in sport dan is praten zeker belangrijk. Maar doen nog veel belangrijker.

Door te beginnen met doen, vandaag bijvoorbeeld, ontdek je pas waartoe je in staat bent. Er blijft altijd genoeg tijd om te praten.

Falen is uitgesteld succes.

In een gesprek met een potentiële klant gaf hij aan dat hij op zoek is naar een fotograaf. De wens:

1. goede kwaliteit
2. een lage prijs

Dit zijn twee variabelen die uitpakken in het voordeel van de klant. De fotograaf heeft weinig of geen voordeel bij een dergelijke constructie. Het kan dan ook niet anders dat de kwaliteit eronder kan lijden als de leverancier de enige is die investeert.

Ik legde uit dat dit ook niet in het belang is van de klant omdat deze juist goede kwaliteit wil.

In bijna alle gevallen als ik dit vertel, snapt de klant dat goede kwaliteit een prijs heeft. Omdat er anders geen kwaliteit geleverd kan worden.

Verder geldt het millenia oude adagium: de kortstondige vreugde van de lage prijs is reeds lang vergeten gedurende de permanente confrontatie met ondermaatse kwaliteit.

Ik ben relatief oud met 61. Ik heb mij veel moeilijkheden voorgesteld, maar de meeste hebben zich nooit voorgedaan.

Ik heb ook geleerd mij af te vragen of een probleem eigenlijk wel waar is. Is het waarschijnlijk dat dit gaat gebeuren?

Rampen gebeuren vrijwel nooit, zeker niet als we er bang voor zijn of als we ze voorstellen. Als er al iets ergs gebeurt, wat natuurlijk vervelend is, dan hadden we het niet van tevoren bedacht.

Wat zou je anders doen als je vertrouwen zou hebben in je keuzes?

De voornaamste veroorzaker van ontevredenheid in verder gezonde relaties is de opeenstapeling van onuitgesproken verwachtingen.

Waarom betalen mensen om op het dak van een gebouw te staan om vervolgens te kijken naar dingen op de grond.

Ik moest erg hard lachen over deze uitspraak van Stephen Wright toen ik terugdacht aan mijn eigen bezoek aan het Empire State Building in New York. Alles ligt recht voor onze voeten.

“De grootste ontdekking van mijn leven is dat de mens zijn leven kan veranderen door zijn houding aan te passen”.

Dit schreef de Amerikaanse filosoof William James en deze wijsheid geeft regelmatig energie en inspiratie als het even tegenzit.

Sterker nog, ook als het meezit kan een veranderde houding nieuwe deuren openen.

Een beetje waarheid maakt meteen korte metten met een hoop illusies.

Het doel van een meningsverschil zou niet moeten zijn winnen maar vooruitgang.

Hoe vaak zijn we niet gehinderd door ego en willen eigenlijk alleen maar gelijk hebben. Terwijl gelijk soms, of vaak, niet leidt tot een verbetering van de situatie. Er zijn uitzonderingen. Ik heb gelijk als ik zeg dat je je brandende huis moet verlaten, anders loopt het fout af.

Maar vaak zijn we verblind door gelijk willen hebben en daar is niemand mee gediend.

Het krachtigste productiviteitsinstrument ooit uitgevonden is het woord nee.

Als iets wat je doet niet werkt, dan maakt het meer doen daarvan het niet beter.

Verwar inspanning niet met resultaat.

Moeite doen verzekert je niet van een resultaat. Totale focus op één ding kan leiden tot verlies van iets anders. Bijvoorbeeld naar de sportschool gaan wordt tenietgedaan door ongezond eten. Of te hard werken kan een relatie negatief beinvloeden. Of als we té snel resultaat willen, wordt dat door gebrek aan geduld weer ondermijnd.

Resultaten komen in kleine stapjes maar kunnen met bakken tegelijk weer verloren gaan. Zorg dat je het grote plaatje niet uit het oog verliest en de dingen niet stuk maakt die je juist probeert te bereiken.

Een eenvoudige graadmeter van wijsheid is de gave om consistent het signaal van de ruis te kunnen scheiden zodat je kunt focusen op wat er echt toe doet.

Als snelheid de verslaving is, dan is aanwezigheid het medicijn.

Handel altijd alsof je een onzichtbare kroon op hebt.

Rust komt niet door slapen maar door ontwaken.

In de jaren 70 was ik regelmatig op bezoek bij mijn oom Henk die pianist was. Hij hield ook van popmuziek en draaide voor mij Carly Simon, want ik vond dat prachtig als 12 jarig jongetje.

Oom Henk zei, ‘moet je goed horen, “we hebben allemaal rolmodellen nodig die patronen verbreken en nieuwe dingen doen”. Later hoorde ik dat dit een quote van Carly Simon was. Voor mij was Oom Henk een rolmodel. Ongelofelijk aardig en onwaarschijnlijk goed met zijn pianospel.

Iedereen kan een voorbeeld zijn.

Het gaat er niet om waar je eindigt, het gaat erom waar je begint.

Het leven is de optelsom van al je keuzes. ~ Albert Camus

Je wordt herinnerd om de dingen die je anders deed, niet om dingen die je deed zoals anderen.

Koken verandert je relatie met eten. In plaats van alleen consumeren, maak je het ook. Maaltijden worden dan staaltjes van je kookkunst, een vorm van zelfexpressie en ontdekken.

Als je een enorm gevoel van verantwoordelijkheid hebt, dan heb je meer op je schouders genomen dan werkelijk bij je past.

Naast de nobele kunst van dingen voor elkaar krijgen, is er de nobele kunst van het dingen onberoerd laten. ~ Lin Yu Tang

De juiste strategie levert niet altijd een onmiddellijke beloning.

Wij woonden op steenworp afstand van het geboortehuis van Vincent van Gogh, in Nuenen. Mijn moeder nam mij daar wel eens naar toe, op weg naar de slager.Toen wij nog elke dag vlees aten.. Ik was een jaar of zes.

Jaren later, toen we het over die wandelingen hadden, vertelde ze dat Van Gogh gezegd zou hebben dat de grote dingen niet impulsief tot stand komen, maar door een aantal opeenvolgende kleine dingen.

Grote dingen komen tot stand niet door kracht maar met doorzetten.

Onredelijke mensen zijn meer geneigd redelijk te worden als je zelf redelijk blijft.

‘Je mag best tien stomme dingen doen, als je maar een ding goed doet.’ ~ Colonel Parker in de film Elvis nadat hij hem voor het eerst hoorde.

Waar ben je eigenlijk naar op zoek?

Niets is gevaarlijker dan een idee als dat het enige idee is dat je hebt. De meeste ideeën sneuvelen, daar moeten we ook veel ideeën hebben. Emile-Auguste Chartier kwam met deze wijsheid waar wel wat voor is te zeggen.

Halsoverkop een idee aanpakken en uitwerken zonder meerdere ideeën in het laatje gaat meestal niet goed werken. Door mogelijkheden heb je de keuze om meedere dingen te doen. En vaak ontstaat er samensmelten van ideeën die een enkelvoudig idee nog beter maakt.

Kennis is geen macht, toepassing van kennis is macht.

“Wanneer ik aan een generaal zou vragen in een zeemeeuw te veranderen, zou het niet de schuld van de generaal zijn als hij niet gehoorzaamde. Dat zou mijn schuld zijn” ~De Koning in gesprek met de Kleine Prins

Mensen in leidinggevende posities wanen zich wel eens een absolute macht en dulden geen ongehoorzaamheid. Maar zijn bevelen wel redelijk? Inlevingsvermogen, empathie en simpelweg gezond verstand blijven de beste en enige goede basis voor goed leidinggeven.

Activiteit zorg voor meer activiteit. Achteroverleunen en in je stoel zitten zorgt voor meer achteroverleunen en in je stoel zitten.

In een succesvolle presentatie wordt de toehoorder betrokken. Dat kan zijn dat deze wordt gevraagd om mee te denken, met oplossingen te komen. Het wordt een gesprek in plaats van een toespraak. Dit vergroot de kans op verbinding en uiteindelijk samenwerking.

Het doel van een presentatie is niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke overtuiging van de ander die een idee omarmt. Het doel is het begin van een conversatie. Zodat er een uitkomst mogelijk kan zijn die werkt voor beiden.

Mensen die niet aardig zijn kun je nooit echt succesvol noemen.

Je kunt jezelf beter helder en schoon houden; je bent het venster waardoor je de wereld ziet. ~ George Bernard Shaw

Helder is voor mij ook de dingen simpel en opgeruimd houden. Hoe minder gedoe, rommel en onnodige zaken hoe beter.

Denk minder over wat er verkeerd ging en meer over hoe je zou willen dat het goed gaat.

Als fotograaf wordt mij wel eens gevraagd wat mijn ambities zijn. Of ik niet eens genoeg krijg van steeds met mijn apparatuur overal heen, het soms zware werk en dan nog alles wat er aan vast zit, zoals de communicatie, de beeldbewerking etc. Fotografie is maar 20% van het werk. “Is dit nu wat je wil?”, hoor ik dan?

Wat ik nu doe en maak is wat er is. Niet alles is wat je noemt passend bij de ‘lifestyle’ van de fotograaf. Het hoort er bij en is onderdeel van de dagelijkse realiteit. Het gaat om de vruchten van mijn arbeid. En daarvoor ben ik bereid om veel te doen. Dit geldt voor heel veel beroepen overigens.

Besteed geen tijd met proberen iemand te overtuigen.

Matigheid met alles, inclusief matigheid.

Voor een vijand, vergiffenis.

Voor een tegenstander, tolerantie.

Voor een vriend, je hart.

Voor een klant, service.

Voor iedereen, liefdadigheid.

Voor elk kind, een goed voorbeeld.

Voor jezelf, respect.

~ Oren Arnold

Uitstel is zo ongeveer de grootste vijand van productiviteit.

Meestal verzint de procrastinator redenen om ergens niet aan te hoeven beginnen. Het is een gewoonte.

Het beste medicijn is gewoon beginnen, en afmaken.

Er wordt veel gepraat over consumeren en hoe dat niet gunstig zou zijn voor het klimaat. Stel dat dat zo is dan is minder consumeren dus een goed idee.

Nu is het zo dat we ook veel bewaren voor een gebruik dat in de toekomst ligt. Zo had ik bijvoorbeeld een paar jaar geleden twee goed werkende TV’s op de kop getikt. Het tweede toestel stond in mijn berging stof te vangen, voor het geval ik het ooit nodig heb.

Vandaag heb ik die TV aan mijn schoonouders gegeven. Hun TV had wat kuren en een nieuwe stond in de planning. Door deze transactie hebben we er samen voor gezorgd dat er nu minder geconsumeerd wordt. En dus ook minder CO2 uitstoot plaats heeft. Het voelt goed, aan alle kanten.

“Hoe geweldig is het dat niemand ook maar een moment hoeft te wachten om te beginnen met het verbeteren van dingen in de wereld.” ~ Anne Frank

Komend van een tienermeisje dat het niet kon navertellen, betekent dit heel veel. Nu de klimaatweek eraan komt is het goed hier bij stil te staan. Wat kunnen we (nog) doen? Elke actie telt.

De mooiste dingen en ervaringen zijn gratis. Dit zag ik een tijdje terug aan het strand. De in de zee wegzinkende zon en het luchtschouwspel zijn adembenemend mooi.

De zon is een ster die zich goed gedraagt, geen rare dingen doet en voor de aarde staat hij op precies de juiste afstand. Het is hier niet te warm en niet te koud. Door de natuurlijke in de atmosfeer aanwezige broeikasgassen is het gemiddeld ongeveer 15 graden. Dit is voor de mens de perfecte temperatuur. Dit ideale gemiddelde is er sinds het einde van de laatste ijstijd, ongeveer 12.000 jaar geleden.

Het leek me gepast om tussen al het negatieve klimaatnieuws iets positiefs te melden. Hoewel het warmer wordt door ons toedoen, kunen we nog steeds genieten van wat de natuur ons geeft.

We maken de wereld niet beter door onze eigen dromen en idealen na te jagen, of onze slimme ideeën uit te voeren.

We doen dat door anderen te helpen om dat te doen. Ideeën die werken en succesvol zijn, zijn altijd ideeën die anderen helpen.

Mensen die goed over zichzelf denken produceren betere resultaten.

Klinkt logisch toch? En toch doen maar weinig mensen dit voldoende. Zonde. Veel negatieve gedachten zijn ronduit onnodig.

Elke keer als er weer een de kop op steekt, onthoud dan dat het ten koste gaat van vrijwel alles wat je doet, maakt en kunt zijn.

Nu zou een perfect moment zijn om te beginnen.

Wees volledig aanwezig bij wat je doet, en het leidt altijd tot beter.

Microsoft informeerde mij over het feit dat hun gratis Teams meetings met meer dan twee mensen maximaal 1 uur mogen gaan duren. Wil je meer, dan kost dat geld. Zo zijn er veel leveranciers die een service aanbieden en na verloop van tijd de prijs verhogen of op een andere manier de voorwaarden aanpassen.

Is het niet beter vanaf de start van de relatie een goede prijs te rekenen en je daaraan te houden? Nu is de kans aanwezig dat het vertrouwen wordt geschaad. En dat klanten zich bekocht voelen. In feite neemt de service dus af na verloop van tijd.

Microsoft herinnerde mij eraan dat een dergelijke update niet de manier is waarop je met klanten om hoort te gaan. ‘Vendor lock-in’ zoals dat heet, oftewel de afhankelijkheid van een platform of bedrijf waar overigens goed voor wordt betaald, mag geen reden zijn tot misbruik of versloffen van de relatie.

Een andere maar vergelijkbare vorm van afname van service is bestaande klanten na verloop van tijd minder aandacht en kwaliteit geven. Dat is een behoorlijke denkfout. Een bestaande klant is net zo belangrijk als, zo niet belangrijker dan een nieuwe.

Je kunt dingen onderzoeken, uitzoeken, voorbereiden en klaarmaken. En dat kan leuk zijn, en is belangrijk.

Maar het gevaar dat het daarbij blijft ligt steeds op de loer. We moeten wel slagen maken, en blijven maken.

Watertrappelen houdt ons drijvend maar brengt ons niet vooruit.

Onderzoek en uitzoeken is geen vervanging voor het werk verrichten.

Het is goed te weten dat de kwaliteit van onze fysieke en mentale gezondheid en dus van ons leven grotendeels wordt bepaald door onze overtuigingen en door de omgeving, niet door de genen.

Het overgrote deel van de mensen wordt gezond geboren. Natuurlijk kunnen we ziek worden, of gehandicapped zijn, ook al is dat niet onze bedoeling. Veel aandoeningen zijn echter het gevolg van onze leefstijl en van de overtuigingen die we hebben over hoe we kunnen leven. Waar we wonen, wat we doen en met wie we omgaan.

Simpel gezegd: vrijwel alles wat we doen, en niet doen, doen we vanuit een aangeleerde overtuiging. Dr. Bruce Lipton heeft een heel boeiend en begrijpelijk boek hierover geschreven: ‘De Biologie van de Overtuiging’. De ondertitel is: ‘Hoe gedachten je leven bepalen’.

Ik stond voorheen vrij afwijzend tegenover dit soort vage ‘new age’ theorieën. Dit boek blinkt echter uit in helderheid. Lipton is celbioloog en inspireert mij om goed na te denken over hoe gedachten verantwoordelijk zijn voor vrijwel alles. En hoe ik daarmee aan de slag kan.

Het willen hebben van het laatste woord zorgt voor veel onnodige strijd. Veel daarvan kunnen we voorkomen door niet het laatste woord te willen hebben.

Persoonlijkheid uit zich in woorden.

Karakter uit zich in daden.

Sommigen van jullie weten dat ik als vrijwilliger heb meegewerkt aan de Klimaatalmanak. Veel mensen die ik ontmoet vragen me: “Wat zijn nou handige dingen die ik zelf kan doen?” Dit is vast een lijstje, uit het boek.

Klimaatverandering is van ons allemaal. Het is niet meer iets dat ergens ver weg is. We hebben elkaar nodig. Eén of enkele punten op dit lijstje maken al een verschil.

“Met de fiets bespaar je meer tijd dan met de auto”, zei filosoof Ivan Illich. “Dat komt omdat de fietser zoveel minder tijd besteed aan het verdienen van geld om de auto te kunnen kopen en onderhouden dan zijn vorm van transport.”

Dit is een grappige gedachte, maar in de basis natuurlijk waar. De consumentencultuur houdt het idee in stand dat we alles kunnen kopen. Daarbij vergeten we soms dat het ook verdiend moet worden, en dat dat tijd kost.

“Stel dat je zou stoppen met het hebben van een inkomen, zou je dan nog steeds je huidige uitgavenpatroon kunnen handhaven? De luxe, de lifestyle en het comfort?” Daar had ik het ongeveer een jaar geleden over met een redelijk jonge ondernemer die snel erg succesvol was geworden. Zijn vrienden met een baan in loondienst doen hetzelfde, genieten van dit moment.

Hij vertelde dat het moeilijk voor hem is zich voor te stellen dat deze mooie situatie mogelijk stopt. Hij was druk met geld verdienen, en uitgeven, en er bleef aan het eind van de maand ook niet veel over. Hij rijdt wel in een mooie auto, woont in een huis met een tophypotheek en gaat vaak met vakantie. Hij zei: zo lang ik blijf werken is er niets aan de hand.

Vorige week sprak ik hem toevallig. Het was fout gegaan. Een grote klant was failliet gegaan en had hem meegezogen in deze malaise. Hij had helemaal niets meer. Altijd optimistisch informeerde hij dat hij hier een boek over ging schrijven.

Zijn belangrijkste leermomenten: geef niet meer uit dan er binnen komt. Spaar voor als het een keer tegenzit en reken er niet op dat de overheid je gaat redden. De mooiste vind ik nog zijn voortschrijdend inzicht dat zijn vrienden en klanten hem helemaal niet leuker vonden toen hij nog al die dure spullen kocht. Met zijn nieuwe onderneming gaat hij het anders doen.

Succes is vaak het gevolg van een foutje in de juiste richting.

Als je jezelf drie weken geeft om je huis op te ruimen, dan duurt het drie weken. Maar als je jezelf drie uur geeft dan duurt het drie uur.

Hetzelfde geldt voor doelen, ambities en mogelijkheden.

Gezellig.

Deze foto maakte ik aan de Wassenaarse Slag.

Waar staan de kleintjes over 25 jaar?

Dit was het enige dat in mij opkwam.

Kies geen werk met veel vakantie.

Kies werk waaraan je niet hoeft te ontsnappen om op vakantie te gaan.

Succesvolle mensen beginnen als ze er nog niet klaar voor zijn.

De klimaatwetenschappers hebben het over 1,5, 2 of 2,5  graden opwarming. Big deal zou je zeggen. Dat maakt toch niets uit? Lekker toch, een beetje warmer?

Nu blijkt dat deze temperatuurstijging niet rond 2100 is, maar waarschijnlijk al binnen 20 jaar plaats vindt. Waarom is 2,5 of zelfs 1,5 graden wel een big deal? Omdat dit in de afgelopen 100.000 jaar niet is gebeurd. En we het nu in 50 jaar voor elkaar hebben gekregen. En omdat 1,5 graden of meer de wereld compleet gaat veranderen.

Leuk en aardig, maar wat kan ik hier nu mee met deze informatie? Weinig en alles. Ik kan me zorgen maken of in actie komen. Het laatste heeft alleen zin als ik weet dat 1,5 graden een big deal zijn.

Dit probeer ik ook aan kinderen uit te leggen, zonder ze angst aan te jagen uiteraard. Een prachtig boekje is hiervoor gemaakt dat gratis kan worden gedownload; de Klimaatalmanak voor Kids.

Als je blijft vragen dan zegt op een goede dag iemand ja.

Als je net als ik soms niet weet waar je moet beginnen dan kan de ‘Drie Keer Tien’ methode werken.

Of het nu om opruimen van de zolder gaat, het bureau of het schrijven van een artikel; opbreken in drie keer tien kleine stukjes maakt het leuk en behapbaar. Voorbeeld. Het bureau en de werkkamer bezaaid met zooi. Het overkomt (overkwam) mij wekelijks.

Door tien kleine dingen op te rapen, deze te tellen, en weg te bergen wordt de werkplek weer zichtbaar. Doe je dat dan nog twee keer, dan is in minder dan 5 minuten de hele kamer opgeruimd.

Het lijkt een kunstmatige techniek, maar het zorgt dat we niet meer als een berg hoeven op te kijken tegen een klusje dat voor ons ligt.

Hoe meer haast, hoe trager je vooruit lijkt te komen. Waarheid als een koe.

Minder haast kan door meer tijd te nemen en minder in te plannen.

Het werkt.

Als we kunnen kiezen tussen een snel en vol leven, en een langzaam en eenvoudiger leven, wat zouden de meesten dan kiezen? Een lastige, vooral als we regelmatig doelloos onze tijd aan het vullen zijn.

Steve Jobs gaf drie tips aan aanstaande studenten op een universiteit. Hij had toen net de diagnose gehoord dat hij ernstig ziek was.  Maar ook voor dit nieuws hanteerde jobs één van zijn drie tips.

Stel dat vandaag de laatste dag is van mijn leven, zou ik dan vandaag gaan doen wat ik gepland heb om te gaan doen? Als het antwoord nee is, dan doe ik het niet.

Dit lijkt: ‘Jij hebt makkelijk praten Steve…’. En toch is hierin te oefenen. Het wordt dan steeds makkelijker de onbelangrijke of niet zinvolle dingen te laten voor wat ze zijn. Niets doen is vaak heel erg veel beter dan doelloos dingen te doen die nergens heen gaan, om de tijd maar te vullen.

Als vandaag de laatste dag zou zijn.

Beter (leren) denken gaat sneller als je de tijd neemt om te denken.

Wat helpt is dingen opschrijven. Daarvoor nodig namelijk is goed denken. Gedachten op papier maakt gebrek aan begrip zichtbaar. Vandaar dat opschrijven werkt. Om beter te leren denken.

De mens ging tot vrij recent naar bed als het donker werd en stond op bij het eerste ochtendgloren. Nu gaan we veel later slapen, omdat we electriciteit en licht hebben. Dat heeft veel voordelen. Maar ook een nadeel.

Ons bioritme ingesteld op de seizoenen raakt verstoord. Een belangrijke factor is het blauwe licht van onze apparaten waardoor het slaapritme en dus slapen wordt verstoord. Ook al staat de iPad of the telefoon op ‘nacht’ stand, toch is de frequentie van het licht voor ons slaapritme niet bevorderend. De Wereld Gezondheids Organisatie heeft slaapgebrek en-verstoring zelfs aangeduid als een belangrijke oorzaak van kanker, obesitas en andere gezondheidsproblemen.

Wat werkelijk helpt is vanaf een uur voor het slapen gaan niet meer naar een beeldscherm of TV te kijken. Daar ben ik 2 weken geleden mee begonnen. Nu lees ik een boek bij heel warm licht. Het bevalt uitstekend. Opeens lees ik meer én ik merk dat ik beter slaap.

Met alles wat er aan de hand is in de wereld lijkt deze wijsheid van Marcus vaak vergeten. We kunnen niet zonder anderen.

“Mensen zijn geboren omwille van elkaar. Dus óf help óf tolereer elkaar”. ~ Marcus Aurelius 8.59

In onze communicatie, en in hoe we de dingen afwerken en aanleveren, doen we soms water in de wijn. We verzachten en halen de harde randjes eraf. Doen we dat teveel, dan snijdt het mes niet meer.

Verzachten is makkelijk, maar scherp blijft vaak nodig om  het gewenste resultaat te bereiken.

Consumeren is wat we heel gewoon vinden. En we doen het zonder er veel bij na te denken. Dit las ik vanmorgen:

“De gemiddelde persoon in een rijk land consumeert dertien keer zoveel als een persoon in een arm land.  Wat betreft milieu-impact betekent dit: het hebben van één kind in de VS, Groot Brittanië of West Europa, het equivalent is aan het hebben van dertien kinderen in Bangladesh, Haiti of Zambia. Twee kinderen grootbrengen in een rijk land staat gelijk aan zesentwintig kinderen in een arm land”.

Uit het recente boek: ‘The day the world stops consuming’, door J.B. MacKinnon.

We kunnen dus niet langer zeggen dat de grote problemen in de wereld worden veroorzaakt doordat er teveel mensen zijn. Een relatief kleine groep consumeert gewoon teveel. Daar hoor ik ook bij. Goed om in gedachten te houden bij een volgende aankoop.

Niemand kan alles hebben wat hij verlangt, maar wat wel in zijn macht ligt is niet te willen wat hij niet heeft, en goed en blij gebruik maken van wat hij wel heeft.

Ruim 2000 jaar geleden tekende de Romeinse filosoof Seneca dit op. Door minder te willen en te genieten van wat we al hebben, helpen we ook het klimaat. De hoofdoorzaak van klimaatverandering is ongebreidelde consumptie van vooral dingen die we niet nodig hebben.

“Elk project heeft iemand nodig die zegt: ‘Ik ga dit tot een succes maken’, en die dat dan gaat doen.”

Peter Drucker die dit zei heeft gelijk. Dat werk kan niet aan een ander worden doorgeschoven. Zelfs als je bekend bent, of een expert, dan nog  moet het werk worden gedaan.

En het beste moment is meestal wanneer je er geen zin in hebt.

Een makkelijke truc of een ‘hack’ is minder belangrijk dan we denken. Optimaliseren, simpele manieren en andere tactieken kunnen uiteraard wel helpen.

Principes zijn echter belangrijker dan hacks.  Als je iets hebt gevonden dat werkt, blijf dat dan doen, in plaats van steeds neiuwe trucs proberen.

Details zijn belangrijk. Een offerte of e-mail zonder tikfouten, een keurig afgewerkte foto, een schoon poloshirt.

Details laten zien op welke manier we in de wedstrijd zitten en wat anderen van ons kunnen verwachten.

Zodra we gaan versloffen kan de vraag opkomen: hoe zit het dan met waar we je voor inhuren? Als je iets doet, doe het dan goed, of helemaal niet.

“Veel mensen behandelen hun lichaam alsof het een huurauto is. Een ding waar ze in rondrijden maar niet iets dat ze oprecht willen begrijpen”. ~ Chungliang Al Huang

Een auto stopt uiteindelijk bij slecht onderhoud. Zou het kunnen, dat als we meer zouden snappen van ons lichaam, dat we er meer respect voor zouden hebben?

Twee tips kreeg ik van een sportinstructeur die mensen helpt met een gezondere leefstijl.

Ga geen boodschappen doen als je trek hebt. Dit voorkomt dat we eten kopen dat we proberen te vermijden.  Eten dat je het makkelijkst kunt laten staan is eten dat er niet is. Zorg verder dat gezonde voeding die je het meest wil eten steeds voorradig is.

Bij drukte en stress gaan we sneller ongezonde snacks eten. Junkfood is dan ook troostvoer. Stress gaat meestal voorbij. Onze lichamen hebben we nog lang daarna nodig.

Ideeën komen op elk moment van de dag. Het probleem met het maken van mentale notities is dat de inkt snel vervaagt.

Tijd is geen lijn, maar een serie ‘nu’ punten.

Deze week kwam onze  gratis downloadbare Klimaatalmanak voor Kinderen uit. Het is een bloemlezing van de Klimaatalmanak begrijpelijk voor kinderen vanaf acht jaar. Het grappige is dat deze kinderversie ons ouderen helpt nadenken over wat we aan het doen zijn. En onze kinderen helpen ons herinneren wat écht belangrijk is. Soort voorlezen van kinderen aan ouderen.

Kijk zelf: kost niks en is inspirerend en informatief.  Download de Klimaatalmanak voor Kinderen hier.

Als je bijna 100% weet dat je wordt afgewezen, dan is de angst daarvoor dus onnodig.

En die 99% kans op afwijzing komt meer voor dan we denken: een nieuwe baan, een product dat we aanprijzen, een studiebeurs.

Je weet de uitkomst al en kunt de focus leggen op het werk.

Seth Godin verwijst in zijn blog van vandaag naar een tijdschrift dat iedereen afwijst. Een absurd idee maar inderdaad een goed uitganspunt voor werken zonder angst voor afwijzing.

Een waardevolle gedachte op papier zetten heeft twee voordelen.

Iets handmatig opschrijven, dus niet digitaal, versterkt de gedachte en helpt met de verdere ontwikkeling en uitwerking ervan.

Verder denken wij als mens dat we kunnen vertrouwen op ons geheugen; ‘Op die gedachte borduur ik later wel voort…’. Gedachten zijn vluchtig en we vergeten 75%. Opschrijven zorgt ervoor dat dit niet meer gebeurt.

Schrijf gedachten op papier, en bestudeer ze. Laat ze niet verloren gaan.

Er gaat veel energie verloren door wat we denken over wat anderen van ons vinden.

Stel nu eens dat we gewoon zeggen wat we denken en voelen.

Zij die hier wat van vinden doen er meestal niet toe. En voor hen die ertoe doen in ons leven,  maakt het meestal niet uit.

De meeste stress komt niet omdat we teveel te doen hebben. Het ontstaat doordat we niet afmaken waar we aan zijn begonnen.

Iets afmaken, hoe klein ook, geeft ook een goed gevoel. Dat helpt ook weer om eventueel opkomende stress te verminderen of voorkomen.

Veel on-affe dingen zorgen voor stress.

Je kunt de omstandigheden in je leven analyseren op basis van wat er allemaal ontbreekt.

Je kunt ook af en toe kijken naar alles wat je hebt en hoeveel je het zou missen als het er niet meer zou zijn.

Een huis, een baan, een relatie, gezondheid, een auto, een vakantie, een kast vol boeken. Veel dingen nemen we voor lief en verliezen soms hun waarde. Omdat we eraan gewend zijn geraakt en weer iets nieuws willen.

Deze tweede optimistische variant noemen de Britten ‘count your blessings’. Het werkt.

“En bovenal, kijk met verwondering naar de wereld om je heen omdat de grootste geheimen altijd zijn verborgen op de meest onwaarschijnlijke plekken.  Zij die niet geloven in magie zullen het nooit vinden.” ~ Roald Dahl.

Dit las ik recent op een ander blog. En het gaf de schrijver kippevel.

Ik zie ook waarom.

‘Elke speler dient de kaarten te accepteren die het leven hem of haar deelt; maar eenmaal in de hand, hij of zij alleen beslist op welke manier de kaarten te spelen om het spel te kunnen winnen.’

Ja ja, weer een blauwe tegel, maar deze uitspraak van de Franse schrijver en filosoof Voltaire snijdt wel hout.

Een beperking is alleen een beperking als we deze als excuus zien om niet in actie te komen. Er zijn altijd mogelijkheden.

“Gedoe is pas gedoe als jij er gedoe van maakt”.

Lees nu een erg goed boekje van Frank Schurink; Gedoemanagement.

Gedoe is alles wat irriteert, mensen, lekke band, kritiek van anderen en zo nog een waslijst. Iedereen heeft gedoe, maar niemand heeft hetzelfde gedoe en iedereen heeft er op een andere manier last van. En gedoe hoeft ook niet vervelend te zijn. En sommigen hebben helemaal geen last van gedoe.

Alles is afhankelijk van de manier waarop de hersenen het gedoe benaderen. En het grappige is dat we daar een invloed op kunnen hebben. Wij bepalen wat we wel en wat we niet willen. En wij kunnen omgaan met gedoe zonder dat we er last van hebben.

We lezen in vogelvlucht hoe het komt waarom we reageren zoals we reageren.  Frank laat zien hoe niet in de stress schieten veel  leuker is dan dat wel doen. Erg zinvol en leuk geschreven. En interessant voor iedereen.

Als fotograaf ben ik afhankelijk van licht. Voor mij zijn er twee soorten; het licht dat verlicht of het tegenlicht dat verblindt.

Soms is een beetje tegenlicht mooi. Maar teveel ervan is ook niet goed. Welk licht zijn wij?

Waar alle mensen hetzelfde denken, denkt eigenlijk niemand echt na.

En niet alle andersdenkenden denken beter omdat het anders is.

Wel is het zo dat verbeteringen meestal uit deze hoek komen.

Het grappige van kijken naar hoe de dingen zijn gegaan in het leven, is dat je alleen achteraf de zogenaamde dots kunt connecten.

Steve Jobs zei: je kunt nooit de dots connecten richting de toekomst, alleen terugkijkend. Dat betekent dat je erop moet vertrouwen dat de individuele acties, of dots’, op een of andere manier zullen verbinden, in de toekomst.

“Als je probeert om iets afzonderlijks op te pakken, dan blijkt dat het verbonden is met al het andere in het universum.”

Dit schreef de Schots-Amerikaanse natuuronderzoeker John Muir in 1902. En verhip, het is waar. Alles is verbonden met alles, en alles wat we doen heeft invloed op iets anders.

Dit is hoopgevend. Wat het geeft kracht om dingen te doen omdat we weten dat het een effect heeft. Of om dingen te laten…

“Koester grote gedachten, want je zult nooit hoger komen dan je gedachten”. ~ Benjamin Disraeli

Alles gebeurt twee keer. De eerste keer met de gedachte, de tweede keer in het echt.

Het maakt niet uit wat we zoeken. Vreugde, moeilijkheden, teleurstelling, een leermoment, humor, kalmte, perspectief… of wat dan ook.

Los van de omstandigheden die we tegenkomen, we zullen het vinden als we besluiten het te vinden.

‘Moment’ is een app die laat zien hoe vaak en hoe lang je op je smartphone zit.  Volgens de ontwikkelaar pakken Moment gebruikers gemiddeld 39 keer hun toestel en kijken dan 3 uur per dag naar het scherm. Slechts 12 procent scoort minder dan een uur.

Dit zijn conservatieve cijfers. Moment gebruikers zijn zich meestal bewust van hun gedrag en proberen het te minderen. Honderden miljoenen of zelfs miljarden gebruikers scoren vele uren meer.

Deze cijfers geven alleen het aantal uren kijken naar het scherm aan. Niet meegerekend zijn de uren dat we luisteren naar podcast, video, audioboeken.. We zijn dus eigenlijk nooit meer een moment alleen.

Hierover gaat het boek Digital Minimalism van Cal Newport. Een aanrader voor als we van de smartphoneverslaving afwillen.

Digitaal minimalisme is een filosofie waarmee technologie en tijd online beperkt worden ingezet.

De focus ligt op slechts enkele zorgvuldig geselecteerde en geoptimaliseerde activiteiten die de dingen die je waardeert krachtig ondersteunen, waardoor je verheugd al het andere kunt missen.

Dit is vrij vertaald de definitie gegeven door Cal Newport in zijn gelijknamige boek Digital Minimalism. Het is een opluchting te lezen dat er nog wat te doen is aan onze online dopamineverslaving.

Als we iets communiceren, zowel verbaal als schriftelijk, dan is de hoeveelheid tekst vaak omgekeerd evenredig aan hoe diep we over het onderwerp hebben nagedacht.

Helderheid en duidelijkheid volgen na rigoureus onderzoek en nadenken. Beknoptheid vloeit voort uit helderheid.

Als je ergens wil komen dan kan het goed zijn wat vaker op je intuïtie te vetrouwen dan op je twijfels.

“Durven is je evenwicht verliezen. Niet durven is je leven verliezen.” ~ Søren Kierkegaard

Uit balans raken kan onwennig maar ook heerlijk zijn, wetende dat je gegroeid bent en dat het evenwicht altijd weer terug komt. Durven is dus winnen.

Hoe meer variabelen, hoe handiger het is om een buffer in te bouwen.

Stel je hebt een complex project of opdracht, dat dagen of weken duurt. Bouw dan extra dagen of een extra week in. En in elke dag wat extra tijd.

Een buffer inbouwen geeft rust. Ga je op reis, al is het maar naar een afspraak? Tijd inbouwen voor vertraging geeft rust.

Hetzelfde geldt voor financiele zaken. Een cashbuffer geeft rust. Er kan altijd iets gebeuren.

Een buffer zorgt dat je kan uitwijken, vertraging kan hebben, het een extra week of maand kan uitzingen.

Een buffer geeft rust.

Een positieve confrontatie laat zien dat je om iemand geeft.

Wie gaat je missen als je er niet meer bent?

Een goede vraag die je kunt stellen om te kijken wie werkelijke waarde van je ontvangt.

Zoals de krant die elke ochtend trouw op de mat ploft er op een dag niet is. Als je dan het denktt, hee, waar is mijn krantje, dan heeft dat krantje een waarde.

Wie gaat jou, jouw dienst of jouw organisatie missen als je vandaag zou stoppen? Die soms kleine doelgroep is de groep waarop je al je aandacht richt, vandaag.

Als je altijd maar gewoon probeert te zijn, dan zul je nooit weten hoe geweldig je kunt zijn. ~ Maya Angelou.

De haastparadox houdt in dat we denken tijd te besparen door dingen snel te doen. Hoe komt het dat we toch vaak haast hebben terwijl we dit weten?

Met haast gaan dingen vaker fout dan goed. Met rust gaan dingen vaker goed dan fout.

Oplossing: minder doen. Keuzes maken. Focus. Meer plezier.

Rijk en succesvol zijn de basis voor geluk? Geen spullen maar de kwaliteit van relaties…

Uit MaatschappijWij : “Wie een blik werpt op sociale media krijgt de indruk dat jong en oud massaal bezig is om rijk en succesvol te worden. Best gek, vooral als je bedenkt dat die dingen niets te maken hebben met een gezond en gelukkig leven. De ingrediënten daarvoor vind je namelijk dichterbij huis.”

Goede sociale banden, de kwaliteit van je relaties en je tevredenheid daarover, dat maakt ons gelukkig.

Er is niets krachtiger dan een vraag.

Moeten we alles geloven of herhalen wat wordt gezegd?

Ook dat is een vraag die tot verandering kan leiden.

Lees nu De Meeste Mensen Deugen van Rutger Bregman in de Engelse vertaling ‘Human Kind’.

Onze voorouders waren allergisch voor ongelijkheid. We waren jager verzamelaars en er rustte een taboe op aanleggen van voorraden. Dat was ook niet goed mogelijk, omdat we continu aan het rondreizen waren. De één mocht en kon zich dus niet meer toeëigenen dan nodig voor dagelijks gebruik. We verzamelden geen spullen maar vriendschappen.

Bregman legt uit hoe dit begon te veranderen toen we nederzettingen gingen bouwen aan de vruchtbare overs van de Nijl. Dat was de aanleiding dat mensen zich meer gingen toeëigenen en bewaren dan strict noodzakelijk en was dit het begin van de moderne samenleving die we nu kennen.

Hoe zou het zijn als we ons zouden voorstellen terug in de tijd te gaan?  Waarin vriendschappen en elkaar helpen en vertrouwen, belangrijker zijn en meer energie geven dan het verzamelen en bewaken van spullen? Het dichtst bij dit gevoel komt mogelijk een eenvoudige vakantie met een kleine rugzak. Van dag tot dag vlinderen van plek naar plek met de mensen van wie je houdt. Of alleen en open voor nieuwe ontmoetingen?

Overigens is de titel ‘Human Kind’ een prachtige vertaling van het Nederlandse origineel. Mensen zijn in de basis namelijk gewoon ‘kind’, aardig.

Er gaan jaren oefenen overheen voordat iemand wordt gezien als een natuurtalent.

Eerst dacht ik dat ik streed om rubberbomen te redden. Toen dacht ik dat ik streed om het Amazoneregenwoud te redden. Nu realiseer ik me dat ik vecht voor de mensheid. ~ Chico Mendes    (uit De Klimaatalmanak)

Iemand die praat terwijl je zou willen dat hij luistert is saai. ~ Ambrose Bierce

Dat is ook op mijzelf los te laten. Praten terwijl de ander eigenlijk wil dat ik naar haar luister.  Dat doe ik nogal eens.

Vaak luisteren we helemaal niet en zijn alleen maar bezig met het formuleren van het antwoord.

Luisterende mensen zijn niet snel saai.

Mensen zijn of ergens fel tegen, of er helemaal voor. Polarisatie is een veel gehoorde term. Soms willen ons ook daarom niet uitspreken en zitten we veilig ergens in het midden. Makkelijk, maar niet altijd bevredigend.

Wat kan helpen zijn een paar dingen die je kunt doen om uit die impasse te komen zonder in de polarisatie mee te gaan.

Aandacht op iets anders: niet meer het harde nieuws volgen, daar worden we niet vrolijker van. Niet negeren, maar wel in perspectief zetten. Meer aandacht geven aan oplossingen en proberen bruggenbouwer te zijn.

Stap uit je  kring: praat met mensen uit andere omgevingen. Ga gesprekken aan met mensen die andere standpunten hebben. Dat kan nieuwe inzichten opleveren.

Spreek je uit: span je in voor een goed doel, schrijf eens een stuk, ga in gesprek, klim op de zeepkist. Doe mee.

Onwetend zijn is niet zo erg als niet willen leren. ~ Benjamin Franklin

Hoe vaak zijn we niet in een gesprek verwikkeld en de ander vertelt iets waar we het niet mee eens zijn. Dat kan terecht of onterecht zijn. De andere heeft geen gelijk, en we weten dat, of de andere heeft wel gelijk en we weten dat niet.

Hoe dan ook, het is altijd goed de andere eerst uit te laten spreken. Met het simpele commentaar: ‘Ik hoor wat je zegt’. De ander weet dan dat je luistert. En verhoogt het de kans dat het tot een gelijk komt of in elk geval tot een prettig gesprek.

Een simpele vraag die gedrag soms kan veranderen:

Wat ik op het punt sta te gaan doen, brengt me dat dichterbij of verder weg van wat belangrijk is?

“Ik heb een lang leven gehad met veel moeilijkheden, waarvan de meeste nooit hebben plaatsgevonden”. ~ Mark Twain, Amerikaans schrijver.

Het merendeel van de dingen waar we last van hebben veroorzaken we zelf.  Door veel op te stapelen en dan dat allemaal zo snel en zo goed mogelijk te willen afhandelen. Dan kijken we daar weer tegenop.

Dit hoeft niet nodig te zijn. De voornaamste oorzaken van onze frustraties zijn gebrek aan tijd, teveel te doen en geen energie.

Op het moment dat je aan één van deze drie gaat werken, dan worden de andere twee vanzelf beter. Het zijn communicerende vaten.

Minder doen, levert meer tijd op en meer energie. “Ja ja, minder doen, dat kan zomaar niet.” Het kan wel. Vrijwel de enige die ons op de nek zit dat zijn wij zelf. Wij bepalen hoeveel we doen. Het is een vrij land.

Als je serieus bent om iets te veranderen in je leven, dan gaat dat op de een of andere manier lukken. Als je dat niet bent, dan is er altijd een excuus.

Ik weet het, dit is weer zo’n blauw tegeltje, maar het is gewoon echt waar.  Wat ook helpt is de gedachte dat iets  doen beter is dan perfect.

Het geheim van verandering zit niet in de volle aandacht en energie op het vechten tegen het oude, maar op het bouwen van iets nieuws.

Het beste wat je kunt doen voor jezelf is anderen te helpen succesvol te worden.

Het gebruik van één terrasverwarmer op de meeste avonden en sommige lunchtijden produceert naar schatting vier ton CO2 per jaar. Dat is ongeveer twee derde van de totale hoeveelheid CO2 die door een gemiddeld huishouden wordt geproduceerd.

Vermenigvuldig dat het de zes tot twaalf terrasverwarmers die een gemiddeld restaurant buiten heeft staan, en je krijgt een idee van hun milieu-impact. ~ uit De Klimaatalmanak

Zo smaakt een biefstukje dan misschien toch anders? Of die vegan pasta natuurlijk.

Maandagmorgen 08:30, boven Den Haag. Dit beeld is niet anders dan op alle andere weekdagen. Alleen vandaag waren de weersomstandigheden zo dat het duidelijk te zien was.

Het is goedkoper om te vliegen, voor €29 naar Dublin, dan een enkeltje met de trein naar Assen. En we vinden het gek dat het een chaos is op Schiphol.

Het probleem wordt veroorzaakt door hoofdzakelijk twee dingen. Luchtvaartmaatschappijen houden ticketprijzen zo laag mogelijk om de maximale groei te kunnen realiseren. En mensen profiteren daarvan door onwaarschijnlijk goedkoop de wereld over te kunnen vliegen. Sommigen denken wel na over de impact die dit heeft op de wereld, maar veel doen dat niet.

De foto’s van koffers in de hallen op Schiphol zijn nog maar het begin van de gevolgen van de systemische fouten die in de economie en de samenleving zijn geslopen. Waar we aan verslaafd zijn en waar we haast niet meer onderuit kunnen.

Een idee kan zijn ons afvragen of we wel die stedentrip moeten maken voor die paar tientjes.

Elke dag, denk als je opstaat, “Vandaag heb ik het geluk in leven te zijn, ik heb een kostbaar menselijk leven, Ik ga het niet verkwisten”. ~De Dalai Lama

Hoe lastig, saai, moeilijk, vervelend, stom, uitputtend, irritant of duf je leven ook is, deze uitspraak snijdt hout. Het blijft een wonder elke ochtend op te mogen staan.

Voor wie het heeft gemist: de reportage van NOS verslaggever Emil van Oers met uitstekend camerawerk van Geert Kanters.

Emil neemt ons mee op een tour over Spitsbergen en legt begrijpelijk uit welke belangrijkste effecten de opwarming van de Aarde hebben. Aan bod komen de zes belangrijkste die je wel eens gehoord hebt. Als je deze film hebt gezien, dan snap je veel meer over:

1. Albedo effect; het weerkaatsingsvermogen van de aarde. Zonder (wit) ijs neemt dat af en de zwarte zee neemt meer warmte op.
2. Klimaatterugkopelling (feedback loop); door de mens veroorzaakte opwarming zet een proces in gang waardoor de aarde (versneld) verder opwarmt.
3. De straalstroom die op 10km hoogte met wel 400km/u beweegt. Deze verandert door klimaatopwarming waardoor de hitte- en koudegolven veel extremer worden.
4. De golfstroom; de sterkste zeestroom op aarde brengt warm water van de evenaar naar de Noordpool. Doordat er steeds meer zoet smeltwater in de naar de evenaar terugkerende stroom zit, wordt de golfstroom zwakker. Wind en temperatuur worden hierdoor sterk beinvloed.
5. Permafrost; de permanent bevroren ondergrond. De ontdooie bovenste laag van de grond in arctische gebieden wordt steeds dikker. Doordat de bodem ontdooit is landschap is aan het verzakken. Een veel groter probleem van de ontdooing is het vrijkomen van broeikasgassen door rottend organisch materiaal. Ook dit is een feedback loop: meer opwarming, meer ontdooing, meer uitstoot broeikasgas uit de grond, meer opwarming, meer ontdooien, meer uitstoot etc..
6. Stijging zeespiegel; smeltend zeeijs heeft geen invloed, maar smeltend landijs wel. De verwachting is minimaal 1 meter voor het eind van de eeuw. In miljoenensteden gaan grote uitdagingen ontstaan, ook in Nederland.

Deze film zet veel op een rij. Doordacht gemaakt, verhelderend, alarmerend..

In het boek The Promised Land, van Barack Obama, staat een passage over een gesprek dat hij had toen hij het lastig vond te besluiten of hij president wilde worden of niet. Senator Ted Kennedy zei hem dit:

“Maar jij kiest de tijd niet. De tijd kiest jou. Of je grijpt de kans die de enige mogelijkheid is die je ooit zult krijgen, of je bent bereid te leven met de kennis dat die kans aan je voorbij is gegaan”.

In elk leven verschijnen slechts een paar zeldzame kansen. Zorg dat je die herkent en de kracht en de moed hebt daarvoor te gaan.

Arjun Desai wees me op deze krachtige wijsheid.

Grote dingen worden niet bereikt door hen die de trend en grillen volgen en doen wat de meeste mensen doen.

Innovatie komt altijd vanuit de marge. Nooit vanuit het midden.

Negatief nieuws verkoopt, daarom zie je weinig positief nieuws.

We zijn gevoelig voor negatief, dat vaak gelijk staat aan gevaar. De mens heeft kunnen overleven door altijd alert te zijn op gevaar. Die tijden zijn echter voorbij, maar we staan nog steeds scherp als er negativiteit wordt gecommunceerd. We zijn er ook aan verslaafd. 90 procent van al het nieuws is negatief.

De wereld is nog nooit zo veilig geweest als nu. En mensen zijn nog nooit zo bang geweest. De massamedia helpen hier een aardig handje en spinnen er garen bij.

Ieder die een week geen nieuws volgt is duidelijk een stuk gelukkiger.

Eenvoudig en ondergewaardeerd:

Anderen in het zonnetje zetten in het bijzijn van mensen om wie ze het meeste geven.

Indien autenthiek en uit het hart is er niet veel dat beter werkt.

Melk is verantwoordelijk voor meer uitstoot van broeikasgassen dan alle vliegtuigen samen. ~ de Klimaatalmanak

Het blijft lastig om dit uit te leggen. Dat een alledaagse drank zoveel schade toebrengt is haast onvoorstelbaar. Iedereen kan beginnen met bijdragen aan voorkomen van klimaatverandering door minder zuivelproducten te nuttigen.

Grote kansen worden misgelopen door iets niet doen uit angst voor eventuele gevolgen. De verwachtte negatieve effecten blijven vrijwel altijd uit, of vallen reuze mee.

Er is geen zekerheid over de gevolgen, dat is zeker waar. Maar de zekerheid die we willen is illusoir. Maar die onzekerheid is niet het probleem. Dat is niet iets dat we moeten vermijden.

Onzekerheid is juist de reden waarom we het wél doen.

Sommige dingen doen ertoe en somige dingen niet.

De kunst van het leven is uit te vogelen welke dat zijn.

In India was het gebruikelijk aan te nemen dat we de vorige en de komende zeven generaties als onze gelijken beschouwen.

Dat klinkt als een goed hulpmiddel om ons werk nu te zien als werk dat we voor jeugd van nu doen, en hun kinderen.

Mensen komen tot leven en floreren door zich te richten op de vraag wie ze werkelijk zijn. En vervolgens het werk te doen waar ze echt van houden.

Met deze uitspraak van Po Branson  is Cal Newport het niet eens en ik sluit me bij hem aan. Hij adviseert te onderzoeken wat je aan de wereld kunt geven (de zgn mindset van de ambachtsman) en niet wat de wereld jou kan bieden ( de passion mindset).

Newport zegt dat als je je richt op wat het werk jou te bieden heeft, dat je superbewust wordt van wat je er niet leuk aan vindt, wat weer leidt tot chronisch ongelukkig zijn.

Ten tweede zijn de vragen ‘wie ben ik’, en ‘waar hou ik echt van om te doen’  haast onmogelijk te beantwoorden.

In zijn boek “Wees zo goed dat ze je niet kunnen negeren’ legt Newport uit dat je gewoon heel, heel erg goed ergens in moet worden. Dit is de ‘ambacht mindset’. Deze mindset geeft helderheid en richting. Je laat dan achter je of het werk wel ‘bij je past’

Tenslotte: we kijken vaak naar mensen met de ambacht mindset die ergens heel erg goed in zijn en dan lijkt het alsof ze hun passie hebben gevolgd. Dat is zelden waar. Zij hebben de ambacht geleerd en zijn gaandeweg gaan houden van wat ze doen.

Vaardigheid staat torenhoog boven passie en wachten tot je ergens tegenaan loopt waar je passie voornhebt is vrijwel altijd uitstel van gewoon ergens aan beginnen. En er dan heel erg goed in worden.

Cal Newport:  So Good They Can’t Ignore You

Klimaatverandering is de moeder van alle problemen. Er is niets belangrijkers.

We denken dat klimaatverandering gaat over ijsberen, smeltende gletchers en walvissen en dat we er als we in onze tuintje zitten er verder niets mee te maken hebben. Dat het buiten ons ligt.

De mensheid en de beschaving zoals we die kennen op aarde bestaat pas 6000 jaar. En we horen mensen praten over het redden van de Aarde. Dat is helemaal niet nodig, die redt zich prima. Kijk maar naar de 4,5 miljard jaar die voorafgingen aan onze recente komst.

Het gaat om ons. De vraag is of de volgende generatie het gaat meemaken. Jawel, de volgende generatie, niet pas over 50 jaar.

Op dit moment bestaat er een unieke samenstelling van alle ingredienten nodig voor een comfortabel leven voor de mens. Een fijne temperatuur, precies de goede luchtvochtigheid, voldoende eten. Daarom heeft de mens kunnen floreren. Deze unieke situatie wordt elke maand een beetje minder gunstig. Het is maandelijks meetbaar. En het frappante is dat we het allemaal zien gebeuren.

Gelukkig is er nog tijd om wat te doen. Niet veel tijd.

Hoe meer tijd er is om resultaten neer te zetten, hoe minder intens je hoeft te werken en hoe consistenter je moet zijn.

Consistentie gaat niet simpelweg om wilskracht, dat komt en gaat. Consistentie is doen als je er geen zin in hebt.

Als je dingen voor elkaar wil krijgen, dan zul je dingen moeten doen die je belangrijk vindt op je beste dag en op je slechtste dag.

Iets wat verkeerd is, is er altijd. Maar ook iets wat goed is.

We zitten op de eerste rij in de voorstelling:

‘De consequenties van het negeren van de fundamentele waarheden van de natuur’.

Klimaatexperts en ecologen zeggen echter: “De natuur slaat als laatste”.

Van negeren gaan problemen meestal niet weg. Sterker nog, ze worden groter.

Hoop is niet de overtuiging dat iets goed zal verlopen, maar de zekerheid dat iets de moeite waard is ongeacht de uitkomst. ~ Vaclav Havel

Hiermee is hopen een werkwoord in de tegenwoordige tijd.

In de basis deugen (de meeste) mensen. In tijden van nood helpen we elkaar in tegenstelling tot wat veel mensen roepen. Alles zou in paniek uit elkaar vallen als er stressvolle tijden zouden zijn. Dat klopt niet.  Rutger Bregman schreef een goed boek hierover: ‘De meeste mensen deugen’.

Communicatie is meestal niet alles helemaal uitleggen. Het probeem is dat we dat vaak wel proberen.

Het doel is om de deur open te zetten. Om in gesprek te raken, te leren en tot actie te bewegen. Communicatie is niet een eenmalig ding, het is een proces.

Seth Godin stelt steeds de volgende vragen. Deze pak ik er regelmatig bij.

Voor wie is het?

Waar is het voor?

Welke verandering beoog je te maken?

Wat is het moeilijke deel?

Als je één vaardigheid zou kunnen leren om je project te helpen, wat zou dat zijn?

Hoe kun je zien of iets werkt?

Zou het makkelijker zijn als je hulp hebt?

Zou het makkelijker zijn om een impact te maken als je zou opgeven erkenning te krijgen?

Doet dit project ertoe?

Is de reis de moeite waard?

Waar ben je bang voor?

Zouden ze je missen als je zou stoppen?

Onze mooiste ervaringen zijn onze stilste momenten.

Friedrich Nietsche

Dr. Jane Goodall is 88 jaar. Zij zet zich  haar hele leven in voor het behoud van biodiversiteit. Ruim zestig jaar, zeven dagen per week, vecht zij voor het behoud van biodiversiteit en chimpansees.

Je kunt je voorstellen hoe blij ik en ons team van ruim 300 vrijwilligers uit meer dan 40 landen zijn. Jane nam gisteren het eerste exemplaar van The Carbon Almanac in ontvangst van initiatiefnemer Seth Godin.  Hier is de overhandiging van het boek aan Jane.

Vandaag doe ik mee aan een poging om een wereldrecord te vestigen. We gaan op zes continenten in 24 uur in zoveel mogelijk boekwinkels de almanak signeren. Ik doe dat voor de Nederlandse vertaling, de Klimaatalmanak.

Wil je meedoen met het opdoen en verspreiden van kennis over klimaatverandering? En ook met soms verbazend eenvoudige dingen in actie  willen komen?

Alle royalty’s gaan naar goede doelen en iedereen is vrijwilliger.

Ik ben zaterdag 16 juli 2022 bij de inspirerende boekhandel Paagman, Westfield Mall in Leidschendam van 14:00 – 17:00.

Vlak voor de grote natuurkundige Isaac Newton overleed schreef hij dit over zijn werk:

“Ik weet niet hoe ik op de wereld overkom, maar naar mijzelf toe,

lijk ik een jongetje dat speelt, aan de oever van het strand,

en ik vermaak mij in het nu en

dan vind ik steeds een gladdere kiezelsteen

of een schelp mooier dan de vorige,

terwijl de oceaan van de waarheid

onontdekt voor mij ligt.”

Elke dag komt met inzichten en ontdekkingen,

als we daarvoor kiezen, en openstaan voor het nieuwe.

Soms moet je je afvragen of je vraag wel juist is, meer dan de vraag proberen te beantwoorden.

De betekenis van het leven is je gave te vinden. Het doel van het leven is het weg te geven.

Je toekomst is afhankelijk van veel dingen, maar vooral van jou.

In het leven kun je richten op twee dingen: ten eerste krijgen wat je wil hebben, en er daarna van genieten. Alleen de wijzen op aarde bereiken het tweede. ~ Logan Pearsall

In lijn met ‘Het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak’. Het gekke is dat we vaak maar tijdelijk van iets kunnen genieten, en alweer op zoek zijn naar het volgende wat we willen najagen en bezitten.

De wereld zou er een stuk beter vanaf zijn als we meer zouden genieten en minder zouden consumeren. Is het klimaat ook al meteen en stuk mee geholpen.

Vermoeidheid

Is 90% psychologisch, tenzij je al 18 uur aan het rondrennen en brandjes blussen bent.

Dan is het logisch dat je slaperig bent.

“Ik had een voorspoedige reis toen ik schipbreuk leed”.

Dat zou de Stoicijn Zeno (rond 300 v C) hebben gezegd nadat zijn schip verging en hij aanspoelde bij Athene. Daar besloot hij gebruik te maken van alle filosofische kennis en ging naar een boekwinkel om te vragen waar mensen zoals Socrates uithingen. De boekverkoper zei: “Volg die man!”

Dat was niet Socrates maar Crates, die hem de beginselen van de filosofie ging leren.

Een tegenslag hoeft geen tegenslag te zijn en kan altijd leiden tot vooruitgang.

Als het ons regelmatig teveel wordt dan is dat een teken dat ons systeem waarmee we alles hebben georganiseerd opnieuw moet worden bekeken.

Perfectionisme is uitstellen.

Werk hard in stilte en laat je succes het lawaai maken.

Als je depressief bent, dan leef je in het verleden. Als je angstig bent, dan leef je in de toekomst. Als je vredig bent, dan leef je in het nu.

“Als je leidt, dan is je echte baan om meer leiders te maken, niet meer volgers.”

Een van Kevin Kelly’s 103 betekenisvolle inzichten .

Deze blijven resoneren.

Als we iets vertellen, dan zijn er regelmatig een paar mensen die het niet met ons eens zijn. En zij laten dat bewust of onbewust  merken. Althans dat denken we. Een voorbeeld.

Tijdens een korte presentatie die ik gaf zat een vrouw in het zaaltje onafgebroken op haar telefoon. Ik interpreteerde dat als het niet hebben van interesse of haar Linkedin belangrijker vinden. Ik werd erdoor afgeleid.

Later vertelde ik dit aan een presentatiecoach tijdens een workshop georganiseerd door mijn uitgever. Hij kwam met een paar inzichten.

Ten eerste weet je helemaal niet of zij niet geinteresseerd was. Ze kan wel aantekeningen maken. Of ze kan heel goed naar je luisteren én iets anders bekijken op haar mobiel.

Veel belangrijker is het tweede inzicht. Niet iedereen vindt het boeiend wat jij te vertellen hebt. Dat is nu eenmaal zo. Laat dat 20% zijn. Die dame hoort gewoon bij die 20%. Klaar. De rest vindt het wel interessant. Daar richt je je op.

Een hele bevrijdende gedachte die het geven van presentaties meer rust geeft en leuker maakt. En effectiever.

Nee betekent meestal niet nee. Maar nee is onze standaard gedachte. Nee beschermt ons tegen een mogelijke dreiging.

Want ja betekent verandering.

Ja kan beter zijn. Nee is het voorportaal van ja.

Nee betekent niets anders dan: ik heb onvoldoende informatie.

Mensen overleven en floreren door opnemen en afwegen van informatie. En dan een besluit nemen waardoor de dingen beter worden. Want dat willen we wel; beter. Of althans niet slechter.

Het woord nee is dus het signaal: ik heb onvoldoende informatie om veilig ja te kunnen zeggen

Nee is dus goed en normaal. Laat je er niet door tegenhouden, als je grote dingen wil bereiken.

Het lijkt bijna altijd duurder om dingen te doen met de lange termijn in gedachten. Daarom doen zo weinig mensen het.

Vertrouwen is het enige waar mensen voor betalen.

“Maak dingen zo simpel mogelijk… maar niet simpeler.”

Einstein schijnt dit gezegd te hebben. En het klopt. Mensen hebben een voorkeur voor simpel. Dat komt omdat we onze (hersen)energie zo optimaal mogelijk moeten gebruiken.Vroeger was elk gevaar simpel. En we moesten snel en adequaat reageren.

De duizenden impressies per dag vergen een tol. Daarom houden we van simpel, zodat we snel een besluit kunnen nemen.

Het standaard antwoord van de meeste mensen is; nee. Dat is goed nieuws. Want nee betekent meestal: ‘ik heb onvoldoende informatie’.

Het betekent ook dat de eerste nee, vakk geen nee hoeft te blijven. Het heeft altijd zin om het nog een keer te vragen. Misschien anders verpakt. De kans op ja groeit aanzienlijk.

“Ik weet dat A niet mogelijk is, kunnen we B proberen?”. Dit werkt vaak, omdat we laten zien dat we genoeg om de ander geven om het nogmaals te vragen.

We hebben pas rust als we ons realiseren dat we niet alles af krijgen.

Prioriteiten stellen is de truc.

Als iets niet werkt, dan heeft het meer daarvan doen weinig zin.

Niets gaat ooit vanzelf  weg totdat het ons heeft geleerd wat we moeten leren.

De meeste schaduwen in dit leven worden veroorzaakt door ons staan in ons eigen zonlicht.

Dit schreef Ralph Waldo Emerson en ik denk dat dit grotendeels waar is. We zijn veel groter, waardevoller en zinvoller dan we zelf vaak denken. Een schouderklopje, op de eigen schouder wel te verstaan, inspireert ook anderen.

Het lijkt niet veel zin te hebben iets anders te zijn dan een optimist.

Het is makkelijk, een leugentje om bestwil. Of iets doen wat toch niet helemaal goed voelt.

“Als het niet goed is, doe het niet: als het niet waar is, zeg het niet.” ~ Marcus Aurelius Meditations  12.17

Uitstel lijkt comfortabel. Het is het niet.

“Nee, je gaat niet 1000 jaar leven. Urgentie is aan de orde. Tijdens je leven, terwijl je het kan, word goed.” ~ Marcus Aurelius Meditations 4.17

“Kunst is geen reproductie van het zichtbare, kunst maakt zichtbaar.” ~ Paul Klee

Dat is steeds een bemoedigende wijsheid als ik als fotograaf aan het werk ben. Kijken is een kunst, ook voor niet fotografen.

Een knuffel is onbetaalbaar, en toch gratis.

Uitspraak van een jongetje dat vroeger sociale contactstoornissen had, maar eroverheen kwam.

Uit het boek Ons Creatieve Brein, van Dick Swaab.

Zo waar.

“Degenen die het voorrecht hebben te weten, hebben de plicht te handelen.”

Einstein heeft veel dingen gezegd en dit is denk ik één van de belangrijkste. Als er onrechtvaardigheid is, of een onwenselijke maatschappelijke ontwikkeling, en we weten ervan, dan hebben we de plicht daar wat aan te doen.

Ik verbaas mij dagelijks over de hoeveelheid beschikbare informatie over klimaatverandering en het uitblijven van daadwerkelijke actie.

Om een ander in beweging te krijgen is het beter om in hun hoofd te kruipen dan hen te proberen in je hart te krijgen. Dat kan volgen, maar niet voordat we met empathie de ander benaderen en proberen te begrijpen.

“Het besef van het wonder van het bestaan is een remedie tegen stress, gezeur en zorgen”. ~ Govert Derix

Uit een interview in the Optimist Magazine, waarin hij geinspireerd werd door een collega filosoof  Wittgenstein die het loutere feit dat wij bestaan het meest fantastische wonder noemde.

Bij gezeur, zorgen en gedoe is dit goed om in het achterhoofd te houden.

Het is niet wie je bent dat je tegenhoudt,

het is wie je denkt dat je niet bent.

Een verloren sleutel of sleutelbos kan veel stress opleveren, zeker als je er maar één van hebt.

Er is geen probleem als we een reservebos hebben. Die hadden we zodat we het toekomstige probleem van kwijtraken konden voorkomen.  Maar wat als we dat niet hebben gedaan?

Tijdens het koortsig en geirriteerd zoeken vervloeken we onszelf dat we geen reservebos hebben gemaakt. We nemen ons ook voor, als we de bos vinden, meteen een reservebos te laten maken.

Meestal vinden we de sleutels weer. En wat is nu zo frappant? Als de onmiddelijke en tijdelijke pijn en de stress zijn verdwenen, nadat de sleutels zijn gevonden, is meteen ook dat voornemen van het maken van reservesleutels niet meer actueel. We gaan gewoon door met één bos en investeren niet in de actie van het maken van extra sleutels die de toekomst minder stressvol maakt.

Hoe zien we ditzelfde fenomeen in onze houding ten opzichte van schade veroorzaakt door klimaatverandering? Nadat stukken kust zijn weggeslagen door een storm is het eerste wat mensen vaak doen hun huis herbouwen op het stuk land dat nog over is.

Waarom maken we geen reservesleutels? Omdat de toekomstige pijn van verlies niet goed is voor te stellen. En omdat de urgentie van vandaag groter is dan die van de toekomst.

Wat nu als het voorbereiden op die toekomst juist waarde, voldoening en gemoedsrust oplevert. Zoals het hebben van een reservebos sleutels voor altijd dat knagende gevoel wegneemt dat je op een dag zonder komt te zitten?

De toekomst is dichterbij dan we denken.

Als iemand ons op wijst op een echte inschattingsbeoordeling of foute actie van onze kant, dan bekritiseert hij ons niet. Hij laat een beter alternatief zien.

Niemand wordt erdoor geschaadt als we anders en beter handelen. Marcus Aurelius schreef dat de enige die er last van heeft door dat niet te doen, wij zelf zijn.

Je kunt meer beïnvloeden dan je denkt. Zegt Danny Mullenders in zijn boek ‘Laat je niet kiezen’.

Volgens de auteur heb je altijd een keuze, over je loopbaan, samenwerken met lastige collega’s of nieuwe projecten. De meeste mensen laten het zich overkomen. Dit inspirerende boek laat zien hoe je de regie kun pakken en houden over je eigen leven.

“Geniaal is degene die kan uitvoeren wat hij bedenkt. Er is geen andere definitie.” ~ F. Scott Fitzgerald

Geniaal is iemand met vertrouwen in haar of zijn capaciteit om iets te maken wat er nog niet is.

Problemen zijn in het echt vrijwel nooit zo erg als we denken. Ze zijn in onze gedachten precies zo erg als we denken.

“Uiteindelijk verslijten we of verroesten we allemaal. Mijn keus is verslijten.” ~ Theodore Roosevelt

Behoorlijk mee eens. En als we dan verslijten door dingen waar we achter staan dan is het helemaal goed.

Helaas is het zo dat veel mensen verroesten. Ze werken net hard genoeg zodat ze niet worden ontslagen, en verdienen net genoeg zodat ze geen ontslag nemen.

De keus is aan ons.

Vertraag bewust en geniet van het leven. Het is niet alleen je omgeving die volledig aan je voorbijgaat, je mist ook het idee over waar je naar toe gaat en waarom.

Soms is een probleem lastig en is er niet veel vooruitgang. En dan is vaak het enige dat helpt een andere horizon.

Voor de ongeduldigen onder ons (waar onder ik) is dat moeilijk.

Sommige problemen echter kun je niet aanpakken door er met gestrekt been of met intellect in te gaan. We moeten het gewoon uitzitten. Tot lang nadat anderen het al hadden opgegeven.

‘Leiders dwingen mensen niet om te volgen, zij nodigen hen uit voor een reis’. ~ Charles S. Lauer

Een filosoof en stoïcijn die dit als geen ander begreep en toepaste was de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Hij dwong nooit iemand en was één van de geliefdste leiders ooit. Sommigen zeggen zelfs één van de beste staatslieden die ooit heeft geleefd.

Ik kan het boek ‘A Guide to the Good Life’ van William Irvine van harte aanraden. Een reis in de tijd maar ook een samenvattend en makkelijk geschreven boek over ‘The Ancient Art of Stoic Joy’.

Volgens onderzoekers Tony Leiserowitz en Ed Maibach zijn er zes groepen mensen die verschillend denken over klimaatverandering. Klimaatwetenschapper Katharine Hayhoe noemt deze in haar boek ‘Hoop voor de Aarde’. Dit is een goed voorbeeld dat illustreert dat polarisatie tussen twee kampen te kort door de bocht is.  Er zijn grijsgebieden tussen ‘gelovigen’ en ‘ontkenners’ en wel de volgende.

1. Gealarmeerd
2. Verontrust
3. Voorzichtig
4. Niet-geëngageerd
5. Twijfelend
6. Sceptisch / ontkennend

Het onderzoek van Leisorowitz en Maibach laat zien dat slechts 7% tot de laatste groep behoort, en dus 93% tot de eerste vijf. Volgens Hayhoe is klimaatverandering niet een kwestie van geloof, maar een gevolg van feiten en data.

Zowel mensen die klimaatverandering zien als een probleem als zij die het ontkennen, behoren tot een groep. En we ontlenen onze identiteit aan het behoren tot die groep. Het is aan ons de keus of we tot de 7% of de 93% willen horen. En op welke manier we ons wereldbeeld bepalen.

Hayhoe’s boek is een absolute aanrader. Het is de vertaling van Saving Us, omdat, volgens de auteur, de Aarde niet gered hoeft te worden. Die blijft nog wel een paar miljard jaar doordraaien. Het gaat om ons.

Gedoe zal er altijd zijn. Als je je verzet tegen iets wat er dagelijks is, dan heeft jouw verzet daartegen meer invloed op je leven dan het gedoe zelf.

Als het toch niet weggaat, probeer dan eens een interessante manier te vinden om ermee om te gaan.

Dit schrijft Frank Schurink in Gedoemanagement, een uitermate leuk boekje met tips om met dagelijks gedoe om te gaan. Want overal waar je gaat zal er gedoe zijn: dingen die niet gaan zoals we willen en mensen die we graag anders zouden zien.

Hij noemt de Vietnamese Boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh die zei: ‘Voor een golf in de oceaan is verlichting het moment dat hij zich realiseert dat hij het water is’. Zo is gedoe een mening, een golf in de oceaan van gedachten.

Grote aanrader dit boekje.

Op het moment dat het lijkt dat we geen pauze kunnen nemen,  dan hebben we deze het hardst nodig.

Rijkdom bestaat niet uit de hoeveelheid van het bezit, maar volgt uit de beperktheid van behoeften.

Hoe meer bezit we vergaren hoe moeilijker het wordt om alles te onderhouden. Een nieuwe auto kost meer dan twee keer de aanschafprijs in een periode waarin deze normaal wordt afgeschreven.  Verhuizen naar een groter huis brengt altijd meer kosten met zich mee.

De vraag is of een ‘upgrade’ ook  veel gelukkiger maakt. Een ding is zeker. Groter, nieuwer en meer is altijd duurder.

Luisteren is meer dan stil zijn terwijl de ander spreekt, tot jij kan zeggen wat je wil zeggen.

Richt je op de reis, niet de bestemming. Vreugde vinden we niet in eindigen van een activiteit maar in het doen ervan.

Je kunt niet ontstressen door harder te werken.

Wees aardig tegen iedereen, en vergeet jezelf niet.

Je mind is net een parachute, deze werkt het beste open.

“Alles dat ons irriteert in anderen leidt ons tot een beter begrijoen van onszelf”. ~ C.G. Jung

Als er op onze knoppen wordt gedrukt is dat meteen een leermoment. Niet altijd leuk, wel zinvol.

Als mensen zeggen, ‘om een lang verhaal kort te maken’, is het meestal al te laat.

Iemand is saai die praat, terwijl je eigenlijk wil dat hij luistert. ~ Ambrose Bierce

Omgekeerd heeft het zin om de voelsprieten uit te steken als je merkt dat een ander liever gehoord wil worden, dan dat je je eigen verhaal wil vertellen.

Gesprekken verlopen altijd beter als beiden het gevoel krijgen gehoord te worden.

De grootste vijand van denken is druk zijn.

Een Zen meester zei eens: “De Westerse variant van luiheid is druk bezig zijn”.

Druk druk druk is onze manier om dingen te vermijden. Het is onze lifestyle. Door alle verantwoordelijkheden die we we op ons bord leggen, zijn we constant afgeleid.

En door de permanent afgeleide geest weten we niet meer wat het belangrijkst is en wat het volgende is dat we moeten doen. En onze hersenen hebben onvoldoende capaciteit om alles goed te doen, en om de juiste volgorde van belangrijkheid te kunnen bepalen.

Zolang ons denken zo continue wordt verstoord, lopen we in feite gevaar. Als dat te lang duurt dan kan iedereen bedenken wat er kan gebeuren.

Nu weet je wat je moet doen..

Ergens bij horen en populariteit zijn niet hetzelfde. Triest dat hier zoveel verwarring over bestaat.

Het grootste probleem is meestal niet het probleem zelf. Eerst moet je het probleem herkennen en onderkennen. Vervolgens moet je de feiten goed kunnen interpreteren.

Grote problemen  verergeren omdat we de verkeerde feiten hebben. Of omdat we er niet over willen praten.

Daarom is het zaak te zorgen dat we de feiten weten, én erover willen praten.

Je relatie is veilig, zolang tenminste één van beiden altijd zijn of haar koppie erbij houdt.

Daar kan ik veel over zeggen. Dat doe ik niet, behalve dat ik weet dat dit écht klopt.

Feiten zijn een weergave van de werkelijkheid. Door sociale media en vele vormen van nieuws wordt deze werkelijkheid vaak verdraaid in betekenisloze informatie.

Daarom is het zinvol goed na te denken over wat voor gevoel ‘nieuws’ ons geeft. Een ingreep die voor mij erg goed werkt is: krijg ik er een slecht gevoel van? Uitzetten.

Zeker nu ik weet dat het nieuws van vandaag morgen alweer vervangen kan zijn door ander nieuws dat soms 100% het tegendeel beweert van de eerdere informatie. En dan nog weet je niet of de feiten ook echt overeenkomen met het nieuws.

Ik volg dus regelmatig een nieuwsdieet. Super rustgevend.

Het beste middel tegen kwaadheid is vertraging. ~ Seneca

Ik merk dat mijn reptielenbrein het meestal meteen overneemt als ik me onveilig of aangevallen voel. En een antwoord is er zo uitgefloept. Soms kán ik om technische redenen niet meteen reageren, omdat ik in de auto zit of zo, of aan het afwassen ben.

Die vertraging in de reactie is juist nodig om beter te kunnen reageren, niet als een oermens, maar weloverwogen. Dat zijn bijna altijd de beste reacties. Ook heb ik meestal spijt van een abrupte reptielreactie. Dat doet meer kwaad dan goed.

Tenzij een situatie levensbedreigend is, is vertraging de sleutel.

Stress is een staat van onwetendheid. Het gelooft dat alles een noodgeval is. ~ Natalie Goldberg

Op het moment dat we hier goed naar kijken, dan vallen sommige ‘noodgevallen’ niet meer in die categorie. Er is steeds maar één ding tegelijk het belangrijkst. Daarop de focus leggen, en dus even de andere belangrijke dingen vergeten, vermindert de stress, of neemt deze zelfs weg.