Maandagmorgen 08:30, boven Den Haag. Dit beeld is niet anders dan op alle andere weekdagen. Alleen vandaag waren de weersomstandigheden zo dat het duidelijk te zien was.

Het is goedkoper om te vliegen, voor €29 naar Dublin, dan een enkeltje met de trein naar Assen. En we vinden het gek dat het een chaos is op Schiphol.

Het probleem wordt veroorzaakt door hoofdzakelijk twee dingen. Luchtvaartmaatschappijen houden ticketprijzen zo laag mogelijk om de maximale groei te kunnen realiseren. En mensen profiteren daarvan door onwaarschijnlijk goedkoop de wereld over te kunnen vliegen. Sommigen denken wel na over de impact die dit heeft op de wereld, maar veel doen dat niet.

De foto’s van koffers in de hallen op Schiphol zijn nog maar het begin van de gevolgen van de systemische fouten die in de economie en de samenleving zijn geslopen. Waar we aan verslaafd zijn en waar we haast niet meer onderuit kunnen.

Een idee kan zijn ons afvragen of we wel die stedentrip moeten maken voor die paar tientjes.

Voor wie het heeft gemist: de reportage van NOS verslaggever Emil van Oers met uitstekend camerawerk van Geert Kanters.

Emil neemt ons mee op een tour over Spitsbergen en legt begrijpelijk uit welke belangrijkste effecten de opwarming van de Aarde hebben. Aan bod komen de zes belangrijkste die je wel eens gehoord hebt. Als je deze film hebt gezien, dan snap je veel meer over:

1. Albedo effect; het weerkaatsingsvermogen van de aarde. Zonder (wit) ijs neemt dat af en de zwarte zee neemt meer warmte op.
2. Klimaatterugkopelling (feedback loop); door de mens veroorzaakte opwarming zet een proces in gang waardoor de aarde (versneld) verder opwarmt.
3. De straalstroom die op 10km hoogte met wel 400km/u beweegt. Deze verandert door klimaatopwarming waardoor de hitte- en koudegolven veel extremer worden.
4. De golfstroom; de sterkste zeestroom op aarde brengt warm water van de evenaar naar de Noordpool. Doordat er steeds meer zoet smeltwater in de naar de evenaar terugkerende stroom zit, wordt de golfstroom zwakker. Wind en temperatuur worden hierdoor sterk beinvloed.
5. Permafrost; de permanent bevroren ondergrond. De ontdooie bovenste laag van de grond in arctische gebieden wordt steeds dikker. Doordat de bodem ontdooit is landschap is aan het verzakken. Een veel groter probleem van de ontdooing is het vrijkomen van broeikasgassen door rottend organisch materiaal. Ook dit is een feedback loop: meer opwarming, meer ontdooing, meer uitstoot broeikasgas uit de grond, meer opwarming, meer ontdooien, meer uitstoot etc..
6. Stijging zeespiegel; smeltend zeeijs heeft geen invloed, maar smeltend landijs wel. De verwachting is minimaal 1 meter voor het eind van de eeuw. In miljoenensteden gaan grote uitdagingen ontstaan, ook in Nederland.

Deze film zet veel op een rij. Doordacht gemaakt, verhelderend, alarmerend..

In het boek The Promised Land, van Barack Obama, staat een passage over een gesprek dat hij had toen hij het lastig vond te besluiten of hij president wilde worden of niet. Senator Ted Kennedy zei hem dit:

“Maar jij kiest de tijd niet. De tijd kiest jou. Of je grijpt de kans die de enige mogelijkheid is die je ooit zult krijgen, of je bent bereid te leven met de kennis dat die kans aan je voorbij is gegaan”.

In elk leven verschijnen slechts een paar zeldzame kansen. Zorg dat je die herkent en de kracht en de moed hebt daarvoor te gaan.

Arjun Desai wees me op deze krachtige wijsheid.

Grote kansen worden misgelopen door iets niet doen uit angst voor eventuele gevolgen. De verwachtte negatieve effecten blijven vrijwel altijd uit, of vallen reuze mee.

Er is geen zekerheid over de gevolgen, dat is zeker waar. Maar de zekerheid die we willen is illusoir. Maar die onzekerheid is niet het probleem. Dat is niet iets dat we moeten vermijden.

Onzekerheid is juist de reden waarom we het wél doen.

Sommige dingen doen ertoe en somige dingen niet.

De kunst van het leven is uit te vogelen welke dat zijn.

In India was het gebruikelijk aan te nemen dat we de vorige en de komende zeven generaties als onze gelijken beschouwen.

Dat klinkt als een goed hulpmiddel om ons werk nu te zien als werk dat we voor jeugd van nu doen, en hun kinderen.

Mensen komen tot leven en floreren door zich te richten op de vraag wie ze werkelijk zijn. En vervolgens het werk te doen waar ze echt van houden.

Met deze uitspraak van Po Branson  is Cal Newport het niet eens en ik sluit me bij hem aan. Hij adviseert te onderzoeken wat je aan de wereld kunt geven (de zgn mindset van de ambachtsman) en niet wat de wereld jou kan bieden ( de passion mindset).

Newport zegt dat als je je richt op wat het werk jou te bieden heeft, dat je superbewust wordt van wat je er niet leuk aan vindt, wat weer leidt tot chronisch ongelukkig zijn.

Ten tweede zijn de vragen ‘wie ben ik’, en ‘waar hou ik echt van om te doen’  haast onmogelijk te beantwoorden.

In zijn boek “Wees zo goed dat ze je niet kunnen negeren’ legt Newport uit dat je gewoon heel, heel erg goed ergens in moet worden. Dit is de ‘ambacht mindset’. Deze mindset geeft helderheid en richting. Je laat dan achter je of het werk wel ‘bij je past’

Tenslotte: we kijken vaak naar mensen met de ambacht mindset die ergens heel erg goed in zijn en dan lijkt het alsof ze hun passie hebben gevolgd. Dat is zelden waar. Zij hebben de ambacht geleerd en zijn gaandeweg gaan houden van wat ze doen.

Vaardigheid staat torenhoog boven passie en wachten tot je ergens tegenaan loopt waar je passie voornhebt is vrijwel altijd uitstel van gewoon ergens aan beginnen. En er dan heel erg goed in worden.

Cal Newport:  So Good They Can’t Ignore You

Klimaatverandering is de moeder van alle problemen. Er is niets belangrijkers.

We denken dat klimaatverandering gaat over ijsberen, smeltende gletchers en walvissen en dat we er als we in onze tuintje zitten er verder niets mee te maken hebben. Dat het buiten ons ligt.

De mensheid en de beschaving zoals we die kennen op aarde bestaat pas 6000 jaar. En we horen mensen praten over het redden van de Aarde. Dat is helemaal niet nodig, die redt zich prima. Kijk maar naar de 4,5 miljard jaar die voorafgingen aan onze recente komst.

Het gaat om ons. De vraag is of de volgende generatie het gaat meemaken. Jawel, de volgende generatie, niet pas over 50 jaar.

Op dit moment bestaat er een unieke samenstelling van alle ingredienten nodig voor een comfortabel leven voor de mens. Een fijne temperatuur, precies de goede luchtvochtigheid, voldoende eten. Daarom heeft de mens kunnen floreren. Deze unieke situatie wordt elke maand een beetje minder gunstig. Het is maandelijks meetbaar. En het frappante is dat we het allemaal zien gebeuren.

Gelukkig is er nog tijd om wat te doen. Niet veel tijd.

Hoe meer tijd er is om resultaten neer te zetten, hoe minder intens je hoeft te werken en hoe consistenter je moet zijn.

Consistentie gaat niet simpelweg om wilskracht, dat komt en gaat. Consistentie is doen als je er geen zin in hebt.

Als je dingen voor elkaar wil krijgen, dan zul je dingen moeten doen die je belangrijk vindt op je beste dag en op je slechtste dag.

In de basis deugen (de meeste) mensen. In tijden van nood helpen we elkaar in tegenstelling tot wat veel mensen roepen. Alles zou in paniek uit elkaar vallen als er stressvolle tijden zouden zijn. Dat klopt niet.  Rutger Bregman schreef een goed boek hierover: ‘De meeste mensen deugen’.

Onze mooiste ervaringen zijn onze stilste momenten.

Friedrich Nietsche

Dr. Jane Goodall is 88 jaar. Zij zet zich  haar hele leven in voor het behoud van biodiversiteit. Ruim zestig jaar, zeven dagen per week, vecht zij voor het behoud van biodiversiteit en chimpansees.

Je kunt je voorstellen hoe blij ik en ons team van ruim 300 vrijwilligers uit meer dan 40 landen zijn. Jane nam gisteren het eerste exemplaar van The Carbon Almanac in ontvangst van initiatiefnemer Seth Godin.  Hier is de overhandiging van het boek aan Jane.

Vandaag doe ik mee aan een poging om een wereldrecord te vestigen. We gaan op zes continenten in 24 uur in zoveel mogelijk boekwinkels de almanak signeren. Ik doe dat voor de Nederlandse vertaling, de Klimaatalmanak.

Wil je meedoen met het opdoen en verspreiden van kennis over klimaatverandering? En ook met soms verbazend eenvoudige dingen in actie  willen komen?

Alle royalty’s gaan naar goede doelen en iedereen is vrijwilliger.

Ik ben zaterdag 16 juli 2022 bij de inspirerende boekhandel Paagman, Westfield Mall in Leidschendam van 14:00 – 17:00.

“Als je leidt, dan is je echte baan om meer leiders te maken, niet meer volgers.”

Een van Kevin Kelly’s 103 betekenisvolle inzichten .

Deze blijven resoneren.

Als we iets vertellen, dan zijn er regelmatig een paar mensen die het niet met ons eens zijn. En zij laten dat bewust of onbewust  merken. Althans dat denken we. Een voorbeeld.

Tijdens een korte presentatie die ik gaf zat een vrouw in het zaaltje onafgebroken op haar telefoon. Ik interpreteerde dat als het niet hebben van interesse of haar Linkedin belangrijker vinden. Ik werd erdoor afgeleid.

Later vertelde ik dit aan een presentatiecoach tijdens een workshop georganiseerd door mijn uitgever. Hij kwam met een paar inzichten.

Ten eerste weet je helemaal niet of zij niet geinteresseerd was. Ze kan wel aantekeningen maken. Of ze kan heel goed naar je luisteren én iets anders bekijken op haar mobiel.

Veel belangrijker is het tweede inzicht. Niet iedereen vindt het boeiend wat jij te vertellen hebt. Dat is nu eenmaal zo. Laat dat 20% zijn. Die dame hoort gewoon bij die 20%. Klaar. De rest vindt het wel interessant. Daar richt je je op.

Een hele bevrijdende gedachte die het geven van presentaties meer rust geeft en leuker maakt. En effectiever.

Nee betekent meestal niet nee. Maar nee is onze standaard gedachte. Nee beschermt ons tegen een mogelijke dreiging.

Want ja betekent verandering.

Ja kan beter zijn. Nee is het voorportaal van ja.

Nee betekent niets anders dan: ik heb onvoldoende informatie.

Mensen overleven en floreren door opnemen en afwegen van informatie. En dan een besluit nemen waardoor de dingen beter worden. Want dat willen we wel; beter. Of althans niet slechter.

Het woord nee is dus het signaal: ik heb onvoldoende informatie om veilig ja te kunnen zeggen

Nee is dus goed en normaal. Laat je er niet door tegenhouden, als je grote dingen wil bereiken.

Het lijkt bijna altijd duurder om dingen te doen met de lange termijn in gedachten. Daarom doen zo weinig mensen het.

Vertrouwen is het enige waar mensen voor betalen.

Beste trouwe lezers,

Dit is een belangrijke mail en ik hoop dat je dit kunt lezen tot het eind.

Je hebt gemerkt misschien dat ik een tijdje niet regelmatig heb geschreven. Dat komt omdat ik erg druk ben geweest met de lancering van mijn boek, de Klimaatalmanak.  Dat is nu uitgekomen in Nederland; een wereldwijd vrijwilligersinitiatief.

Ik heb besloten om vanaf nu voornamelijk te gaan schrijven over dingen die te maken hebben met het onderwerp klimaatverandering. Niets technisch, want daar weet ik te weinig van.

Wat dan wel? Het klimaat is zo ongeveer de grootste olifant  in de grootste porcelijnkast die er is. We weten allemaal dat het er is, maar we praten er soms liever niet over. Maar er is nog nooit een probleem weggegaan door er niet over te praten. Ik denk ook dat we meer met elkaar in gesprek kunnen.

Mijn berichten zullen ook niet meer elke dag komen, maar wel regelmatig. Ze zullen dan meer gaan over de redenen waarom we er meer over kunnen en zouden moeten praten. Omdat ik uit ervaring nu weet dat veel mensen er wel mee bezig zijn, maar niet goed weten wat ze kunnen doen en hoe.

Het kan echter ook gaan over gedrag, en waarom we het moeilijk vinden om dingen los te laten. Dat is een van de oorzaken van hoe het zover heeft kunnen komen. En niets menselijks is mij vreemd dus ik begrijp dat.

Ik heb er begrip voor als je nu denkt, dat hoeft van mij niet zo. Dan is het misschien beter als je je uitschrijft. Ik ben je heel dankbaar voor de tijd die je me hebt gevolgd.

Als je daarentegen denkt het wel even aan te willen zien, omdat jij klimaatverandering ook belangrijk vindt, dan blijf je gewoon even geabonneerd.

Afijn: dit is het boek waarvan ik co-auteur ben. Dit is niet bedoeld om te verkopen (ik verdien er niets aan) maar meer om te laten zien waarom ik dit nu besluit.

Ik wens jullie allemaal een fijne dag, met wat je ook doet en waar je ook bent.

Michel

Het is niet wie je bent dat je tegenhoudt,

het is wie je denkt dat je niet bent.

Een verloren sleutel of sleutelbos kan veel stress opleveren, zeker als je er maar één van hebt.

Er is geen probleem als we een reservebos hebben. Die hadden we zodat we het toekomstige probleem van kwijtraken konden voorkomen.  Maar wat als we dat niet hebben gedaan?

Tijdens het koortsig en geirriteerd zoeken vervloeken we onszelf dat we geen reservebos hebben gemaakt. We nemen ons ook voor, als we de bos vinden, meteen een reservebos te laten maken.

Meestal vinden we de sleutels weer. En wat is nu zo frappant? Als de onmiddelijke en tijdelijke pijn en de stress zijn verdwenen, nadat de sleutels zijn gevonden, is meteen ook dat voornemen van het maken van reservesleutels niet meer actueel. We gaan gewoon door met één bos en investeren niet in de actie van het maken van extra sleutels die de toekomst minder stressvol maakt.

Hoe zien we ditzelfde fenomeen in onze houding ten opzichte van schade veroorzaakt door klimaatverandering? Nadat stukken kust zijn weggeslagen door een storm is het eerste wat mensen vaak doen hun huis herbouwen op het stuk land dat nog over is.

Waarom maken we geen reservesleutels? Omdat de toekomstige pijn van verlies niet goed is voor te stellen. En omdat de urgentie van vandaag groter is dan die van de toekomst.

Wat nu als het voorbereiden op die toekomst juist waarde, voldoening en gemoedsrust oplevert. Zoals het hebben van een reservebos sleutels voor altijd dat knagende gevoel wegneemt dat je op een dag zonder komt te zitten?

De toekomst is dichterbij dan we denken.

Volgens onderzoekers Tony Leiserowitz en Ed Maibach zijn er zes groepen mensen die verschillend denken over klimaatverandering. Klimaatwetenschapper Katharine Hayhoe noemt deze in haar boek ‘Hoop voor de Aarde’. Dit is een goed voorbeeld dat illustreert dat polarisatie tussen twee kampen te kort door de bocht is.  Er zijn grijsgebieden tussen ‘gelovigen’ en ‘ontkenners’ en wel de volgende.

1. Gealarmeerd
2. Verontrust
3. Voorzichtig
4. Niet-geëngageerd
5. Twijfelend
6. Sceptisch / ontkennend

Het onderzoek van Leisorowitz en Maibach laat zien dat slechts 7% tot de laatste groep behoort, en dus 93% tot de eerste vijf. Volgens Hayhoe is klimaatverandering niet een kwestie van geloof, maar een gevolg van feiten en data.

Zowel mensen die klimaatverandering zien als een probleem als zij die het ontkennen, behoren tot een groep. En we ontlenen onze identiteit aan het behoren tot die groep. Het is aan ons de keus of we tot de 7% of de 93% willen horen. En op welke manier we ons wereldbeeld bepalen.

Hayhoe’s boek is een absolute aanrader. Het is de vertaling van Saving Us, omdat, volgens de auteur, de Aarde niet gered hoeft te worden. Die blijft nog wel een paar miljard jaar doordraaien. Het gaat om ons.

Luisteren is meer dan stil zijn terwijl de ander spreekt, tot jij kan zeggen wat je wil zeggen.

Wees aardig tegen iedereen, en vergeet jezelf niet.

Iemand is saai die praat, terwijl je eigenlijk wil dat hij luistert. ~ Ambrose Bierce

Omgekeerd heeft het zin om de voelsprieten uit te steken als je merkt dat een ander liever gehoord wil worden, dan dat je je eigen verhaal wil vertellen.

Gesprekken verlopen altijd beter als beiden het gevoel krijgen gehoord te worden.

De grootste vijand van denken is druk zijn.

Een Zen meester zei eens: “De Westerse variant van luiheid is druk bezig zijn”.

Druk druk druk is onze manier om dingen te vermijden. Het is onze lifestyle. Door alle verantwoordelijkheden die we we op ons bord leggen, zijn we constant afgeleid.

En door de permanent afgeleide geest weten we niet meer wat het belangrijkst is en wat het volgende is dat we moeten doen. En onze hersenen hebben onvoldoende capaciteit om alles goed te doen, en om de juiste volgorde van belangrijkheid te kunnen bepalen.

Zolang ons denken zo continue wordt verstoord, lopen we in feite gevaar. Als dat te lang duurt dan kan iedereen bedenken wat er kan gebeuren.

Nu weet je wat je moet doen..

Ergens bij horen en populariteit zijn niet hetzelfde. Triest dat hier zoveel verwarring over bestaat.

Het grootste probleem is meestal niet het probleem zelf. Eerst moet je het probleem herkennen en onderkennen. Vervolgens moet je de feiten goed kunnen interpreteren.

Grote problemen  verergeren omdat we de verkeerde feiten hebben. Of omdat we er niet over willen praten.

Daarom is het zaak te zorgen dat we de feiten weten, én erover willen praten.

Je relatie is veilig, zolang tenminste één van beiden altijd zijn of haar koppie erbij houdt.

Daar kan ik veel over zeggen. Dat doe ik niet, behalve dat ik weet dat dit écht klopt.

Feiten zijn een weergave van de werkelijkheid. Door sociale media en vele vormen van nieuws wordt deze werkelijkheid vaak verdraaid in betekenisloze informatie.

Daarom is het zinvol goed na te denken over wat voor gevoel ‘nieuws’ ons geeft. Een ingreep die voor mij erg goed werkt is: krijg ik er een slecht gevoel van? Uitzetten.

Zeker nu ik weet dat het nieuws van vandaag morgen alweer vervangen kan zijn door ander nieuws dat soms 100% het tegendeel beweert van de eerdere informatie. En dan nog weet je niet of de feiten ook echt overeenkomen met het nieuws.

Ik volg dus regelmatig een nieuwsdieet. Super rustgevend.

Het beste middel tegen kwaadheid is vertraging. ~ Seneca

Ik merk dat mijn reptielenbrein het meestal meteen overneemt als ik me onveilig of aangevallen voel. En een antwoord is er zo uitgefloept. Soms kán ik om technische redenen niet meteen reageren, omdat ik in de auto zit of zo, of aan het afwassen ben.

Die vertraging in de reactie is juist nodig om beter te kunnen reageren, niet als een oermens, maar weloverwogen. Dat zijn bijna altijd de beste reacties. Ook heb ik meestal spijt van een abrupte reptielreactie. Dat doet meer kwaad dan goed.

Tenzij een situatie levensbedreigend is, is vertraging de sleutel.

Stress is een staat van onwetendheid. Het gelooft dat alles een noodgeval is. ~ Natalie Goldberg

Op het moment dat we hier goed naar kijken, dan vallen sommige ‘noodgevallen’ niet meer in die categorie. Er is steeds maar één ding tegelijk het belangrijkst. Daarop de focus leggen, en dus even de andere belangrijke dingen vergeten, vermindert de stress, of neemt deze zelfs weg.

Je huidige situatie is de reden waarom je dit leest. Of dat nu iets is met je werk, gezondheid, je relatie of een belangrijk te nemen besluit, iets knabbelt er onder de oppervlakte.

Je hebt er veel voor gedaan om zover te komen. Het enige wat je moet doen is de barriere nu onder ogen zien. Nu is het moment te besluiten dat er halfslachtig mee omgaan tijd- en energieverspilling is. Overleven is geen optie meer. Het is een kans om het anders te gaan doen. Vanaf nu.

Een probleem, op de werkvloer bijvoorbeeld, kan zo groot lijken, te groot zelfs, dat we er maar niet aan beginnen om er iets aan te doen. Hetzelfde geldt voor wat we om ons heen zien gebeuren in de wereld. Grote dingen die alleen door de politiek kunnen worden aangepakt.

We kunnen deze problemen ook niet oplossen. We kunnen ze wel zien, en de oorzaken herkennen. We kunnen wel als lokale leiders dingen aanpakken die wel te overzien zijn. Om ons leven makkelijker, leefbaarder en duurzamer te maken.

Zowel president Teddy Roosevelt als Noam Chomsky, de filosoof, wetenschapper en klimaatactivist op leeftijd (96 jaar!) zeggen: “Doe wat je kunt, met wat je hebt, waar je bent”.

Dit spreekt aan.

Collectieve verandering, ook wel ‘systemische’ verandering genaamd, komt alleen voort uit individuele verandering op grote schaal.

Het is begrijpelijk dat we ontmoedigd raken als we een groot maatschappelijke probleem zien, het wel anders willen, maar niet weten hoe. Omdat we als eenling niet veel uitrichten.

Wat we gelukkig zien in de samenleving is dat steeds meer mensen bewust worden en zelf kleine dingen gaan doen. Dat is de enige manier waarop er ‘systemische’ verandering kan ontstaan.

De grote krachten zoals politiek volgen trends. Politiek zal doorgaans dat zeggen en doen wat hun achterban wil. Dat geldt ook voor het bedrijfsleven. Een voorbeeld.

Tien jaar geleden was er nauwelijks aanbod van biologische producten in de supermark. De vraag groeide en nu heelft elke grotere supermarkt wel een biologisch schap. Dat is ontstaan omdat individuen opstonden er riepen dat ze dat wilden.

We zijn niet voor niets een ‘samenleving’. We leven samen en hoe meer kleine dingen we samen op grote schaal doen, hoe beter we onze toekomst kunnen inrichten.

‘De grootste bedreiging van de aarde is het geloof dat iemand anders haar zal redden’. ~ Robert Swan.

Dit zag ik gisteravond tijdens een presentatie van Future for Nature, waar ik was uitgenodigd. Voor ons boek, The Carbon Almanac en de Nederlandse vertaling de Klimaatalmanak, heeft Jane Goodall geschreven:

‘Elke actie die we ondernemen maakt een verschil – elke dag. Het is aan ieder van ons welk verschil we maken en De klimaatalmanak helpt ons allemaal een manier te vinden om positieve acties te ondernemen voor de gezondheid van onze planeet en haar bewoners.’

De meeste mensen weten wel dat er veel aan de hand is met het klimaat. En we willen wel dingen doen, maar we weten niet goed hoe. Voor die mensen is de Klimaatalmanak geschreven. Gemaakt door vrijwilligers uit meer dan 40 landen.

Het is hier te bestellen.  Royalties worden  omgezet in boeken voor scholen, bibliotheken en andere organisaties.

Wij zijn het podium, en tegelijk alle spelers.

Wat achter ons ligt – en wat voor ons ligt – zijn kleine zaken – vergeleken met wat in ons zit. ~Ralph Waldo Emerson

Deze gedachte kan het leven op lastige momenten makkelijker maken.

Kevin Kelly’s 103 tips blijven inspirerend. Ik deel er een paar.

Werk nooit met iemand zoals je niet wil worden.

Investeer je tijd in 12 mensen die van je houden, omdat je meer waard bent dan 12 miljoen mensen die je leuk vinden.

Als je anderen vergeeft, dan kunnen ze dat merken, maar jij zult genezen. Vergiffenis is niet iets dat we doen voor anderen; het is een geschenk aan onszelf.

Het is de taak van de student om alles uit een leraar te halen, en de taak van de leraar om alles uit de student te halen.

Je groei als een bewust wezen wordt afgemeten aan het aantal ongemakkelijke gesprekken dat je bereid bent om te voeren.

Spreek zelfverzekerd alsof je gelijk hebt, maar luister aandachtig alsof je verkeerd zit.

De consistentie van je acties (beweging, vriendschap onderhouden, werk) is belangrijker dan de kwantiteit. Niets is krachtiger dan kleine dingen die je elke dag doet, dat is veel belangrijker dan wat je af en toe doet.

Je ziet 10x betere resultaten door goed gedrag te prijzen dan door slecht gedrag te straffen, in het bijzonder van kinderen en dieren.

Besteed net zoveel tijd aan het schrijven van het onderwerp in je e-mail als aan het bericht zelf, omdat het onderwerp vaak het enige is wat mensen lezen.

Wat je op een slechte dag doet, doet er meer toe dan wat je doet op een goede dag.

Neem de trap.

Af en toe belazerd worden is een lage prijs voor het vertrouwen dat je hebt in het goede in iedereen, omdat als je het goede in anderen vertrouwt, dan behandelen ze je in het algemeen het beste.

Echt grote kansen hebben niets “Grote Kans” in de onderwerpsregel staan.

Jouw groep kan grote dingen bereiken door simpelweg te zeggen dat je ze waardeert.

Als je onderhandelt, ga dan niet voor een groter stuk van de taart; mik op een grotere taart.

In plaats van het inrichten van je leven zodat je verrassingen voorkomt, stuur juist daarop af.

We zullen nooit in vol vertrouwen handelen zolang het ego niet is uitgeput.

Pijn is vaak een teken dat er iets moet veranderen.

Als we te lang slapen, moeten we wakker worden.

Als we te lang wakker zijn, moeten we slapen.

Dit kan uiteraard letterlijk worden opgevat, maar ook figuurlijk. Dit is minimaal zo belangrijk.

Iedereen die in loondienst is, voor een ander werkt, of voor zichzelf, zit in het verkoopvak. Zie jezelf niet als werknemer, of ondernemer, maar als verkoper.  Je vertegenwoordigt het product of de dienst waar je de wereld mee van dienst bent.

Vergeet dan nooit dat mensen zaken doen met jou. Want hoe goed het product ook is, als mensen je niet mogen, of als je op verkeerde knoppen drukt, dan kiezen ze vaak toch voor een ander. Mensen willen zaken met je doen omdat ze van je houden, en je tegelijk zien als empatische expert. Dit geldt voor elk vak, gebied, beroep en organisatie.

Mensen denken soms dat ze niet willen, kunnen of durven ‘verkopen’. Dat kan beter worden losgelaten, want we zijn verkoper, hoe dan ook.

Niet belemmerd

Niet onderworpen of bezet

Onafhankelijk van de macht of wil van een ander

Los

Ongedwongen

Beschikbaar

Vrijheid is naast gezondheid (wat weer vrij van ziekte is…) ons grootste goed. In vrijheid bepalen wat er werkelijk toe doet, en daarnaar handelen.

Elke scheur is tegelijk een opening. We zijn geworden tot wat we zijn door wat we hebben meegemaakt. Ervaringen uit het verleden zijn altijd inspiratie om het anders te doen.

Echt interessante problemen zijn de problemen die je kunt oplossen of helpen oplossen, de problemen waar je echt iets aan kunt doen. Geen probleem is te klein of te onbeduidend als we het echt kunnen oplossen. Aldus Richard Feynman, kernfysicus.

Een variant is dat er eigenlijk geen problemen zijn. Of het is oplosbaar of het is niet oplosbaar, en dus niet de moeite om je er druk over te maken. Zolang de focus ligt op werken aan oplosbare problemen, is er licht aan het eind van de tunnel.

Niet veel mensen praten over wat er écht toe doet. Dat betekent dat veel communicatie aan de oppervlakte blijft.

Een net iets gewaagdere vraag stellen kan een mooi gesprek opleveren.

“Veel mensen in onze samenleving zijn hyperactief… Ze hebben altijd haast met alles. Dit is de stressziekte van onze samenleving en een vorm van waanzin. Daar moeten we mee stoppen want het is een krankzinnige manier van leven. De hyperactieve geest afremmen is de essentie van ons belangrijkste werk”. Eckhart Tolle.

Dit resoneert. Alles altijd maar perfect willen doen, en veel hooi op de vork is een recept voor een ongelukkig leven. Niets mis met goed doorwerken. De geest heeft wel regelmatig een time-out nodig.

Succesvolle ondernemers, schrijvers en creatieve professionals hebben allemaal iets gemeenschappelijk. Ze werken regelmatig. Ze wachten niet op inspiratie, ze beginnen gewoon, elke dag opnieuw.

Ze twijfelen niet over wat ze gaan doen. Nee, dat is van tevoren bepaald. Het enige wat ze doen is uitvoeren wat van tevoren is bedacht. Dat werk kun je oinmogelijk doen als je wacht op inspiratie.

Simpelweg steeds opnieuw gewoon doen wat is voorgenomen. Zonder afleiding.

Ruimet openlaten is net zo belangrijk als ruimte vullen.

Doe elke dag tenminste een ding, als is het maar iets kleins of duurt het maar kort, dat zoveel betekenis heeft dat je aan het eind van de dag kunt zeggen met heel je hart: “Het was vandaag de moeite waard om te leven”

Bij twijfel is er geen twijfel

Regelmatig komt het voor dat we twijfelen over een situatie of te nemen besluit. Dan kabbelt het door, blijven we met een persoon of bedrijf samenwerken, en denken dat het zich wel oplost met voortschrijdend inzicht. Dat is de verstandige weg, toch?

Niet altijd, sterker nog, vrijwel nooit. Het is meestal tijdverspilling. Als we weten dat het niet werkt, waarom niet stoppen? De redenen om door te gaan zijn vaak angst voor het gat, of angst dat we iets laten gaan dat mogelijk potentie heeft. Dat is écht onvoldoende reden.

Bij twijfel, is er geen twijfel.

Geef je studenten geen les, geef ze een ervaring.

“We moeten bereid zijn het leven dat we hebben gepland van ons af te schudden. Alleen dan kunnen we het leven hebben dat op ons wacht. De oude huid moet er eerst af voor een nieuwe kan groeien.” — Joseph Campbell

We plannen meestal dingen die lijken op wat we nu al hebben of zijn. Dat betekent dus dat er weinig verandert. Veiligheid en binnen huidige denkpatronen blijven, blijkt meestal helemaal niet veilig te zijn, en zeker geen voldoening te geven.

Verder staat er zoveel op de schop deze tijd. De wereld lijkt wel in een stroomversnelling te zijn. Bij het oude blijven in denken en doen lijkt geen goede manier om proactief meer of zoveel mogelijk uit het leven te halen.

Tijd heeft de wonderbaarlijke eigenschap onbeduidende zaken te wieden.

Zijn wat we zijn, en worden waartoe we in staat zijn, is de enige reden om te leven. ~ Robert Louis Stevenson

Moet ik vaak aan denken. We kunnen zoveel meer dan we denken.

De Keniaanse boer en klimaatactivist Kisilu Musya plant bomen. In een ontroerende documentaire vertelt hij zijn verhaal over zijn strijd tegen de schadelijke effecten van klimaatverandering. Iedereen die een goed beeld wil krijgen van hoe de armste mensen ter wereld het meest worden getroffen door klimaatverandering, kan dit bekijken. Het is zowel alarmerend als hartverwarmend.

Op een avond, na een verwoestende overstroming, kijkt hij toe hoe insecten bezig zijn en doen wat insecten doen.

“Kleine insecten hebben veel werk verzet. Een indicatie dat ze genoeg voor zichzelf hebben geoogst, ondanks dat ze erg klein zijn.

Ze hebben de kracht om samen te komen en samen te werken. Als insecten beslissen over hun leven, vraag ik me af waarom mensen dat niet doen. Het is een indicatie dat we zeker niet serieus zijn met ons leven. We zijn niet serieus”.

Wat antwoord ik als iemand me vraagt ​​of ik klimaatverandering serieus meen?

We zien nu meer reclames in een half jaar dan mensen vroeger in hun hele leven zagen. Het enige doel van reclame lijkt om ons ongelukkig te laten zijn met wat we hebben.

Er is iets mis met onze keuken, onze auto, onze wasmachine, onze huid, ons haar, onze meubels, onze kleren…. Kortom, er is iets mis met ons. Maar alles komt goed als we gaan winkelen.

Los van het feit dat er helemaal niks mis is met ons, zien we niet wat de echte kosten zijn van ons winkelgedrag. Deze animatie van The Story of Stuff is verheldererend.

Mentor zijn gaat minder over vertellen wat de mentee moet doen, dat bepaalt zij zelf, maar meer om er voor haar te zijn, naar haar luisteren, en aanbieden van ondersteuning zonder oordeel.

Dit goede artikel van Diane Brink is verhelderend. Het gaat om het stelklen van de juiste vragen en het geven van context voor meer helderheid. Je bent niet degene die alle antwoorden heeft.

We leveren niet omdat we klaar zijn.

We zorgen dat we er klaar voor zijn omdat we moeten leveren.

Lijkt geen verschil, of een subtiel verschil. Het is een levensgroot verschil.

Er klaar voor zijn gaat vooraf aan de levering straks. Het is een besluit dat levering mogelijk maakt.

Klaar zijn is de voorwaarde voor levering. Ook al zijn niet alle stappen voorafgaand aan de levering te overzien.

Je helpt meer mensen met je vreugde dan met je lijden.

Ga daarheen waar ze je waarde zien.

In de Japanse vechtkunst zijn er drie stadia van ervaring en vaardigheid.

Shu is discipline opbouwen nodig om de oefeningen uit te voeren. Steeds herhalen tot we goed genoeg zijn om ons te verdedigen of om een aanval in te zetten.

In de Ha fase gaan we variëren en dus vernieuwen.

Ri staat toe los van de aangeleerde vorm te acteren. Bewegingen, acties en methodes zijn zo goed geïnternaliseerd dat we met zelfvertrouwen dansen, creatief zoals we willen. Zonder bepaalde wetmatigheden uit het oog te verliezen. Een voorbeeld in de vechtsportkunst is zwaartekracht. Die geldt voor ons allemaal.

In het dagelijks leven, wat we doen en waar we goed in worden, geldt hetzelfde. Autorijden is lastig in het begin, totdat het makkelijk wordt. En Ri zorgt ervoor dat we in een flits kunnen remmen of uitwijken. Of dat we soms gedachteloos 3 minuten rijden en ons er niet van bewust waren wat we eigenlijk deden.

In het werk, sport, met alles wat we doen, gelden dezelfde wetten. Shu kan nooit worden overgeslagen en voor Ri komt altijd Ha. Anders gezegd: oefening baart kunst.

“Als”, “maar” en “onmogelijk” behoren tot de taal van de dwaas.

Voor alles wat mislukt, komt er iets gelijks of beters voor in de plaats.

Je hoeft wat je waard bent niet meer te bewijzen aan anderen.

Je hoeft het alleen maar te weten.

Niemand kan met volle aandacht een werkmail schrijven en tegelijk een Facebookchat beantwoorden.

Of een bericht zoals dit tikken en naar een podcast luisteren.  Het kan wel, maar dan is het resultaat van beiden 50% of minder.

Je ziet zo in een groeps zoom of Teams wie er met sociale media of andere dingen bezig is. Dat is niet alleen contraproductief maar ook een teken dat het er niet zo toe doet allemaal.

Het menselijk brein is ontworpen om één ding tegelijk te doen.

Als je mensen benadert en behandelt met respect en empathie, dan kan het meest onwaarschijnlijke en onmogelijke uitkomen.

We zijn wat we steeds herhaaldelijk doen. Uitblinken is dus geen daad, maar een gewoonte.

Aristoteles schreef dit een paar duizend jaar terug. In de sport zie je dit het duidelijkst. En in alles eigenlijk.

Je kunt de hoop op een ander verleden het beste opgeven.

Geïnspireerd door een blog van Rohan Rajiv over wat het betekent om goed voor jezelf te zorgen ben ik het wel eens met zijn volgende richtlijn.

(1) Slaap: Tenminste 7 uur per dag.

(2) Bewegen: Mijn variant is 7.000 – 10.000 stappen per dag flink doorwandelen. Dat is 30 minuten. En proberen elke dag 10 minuten krachttraining te doen. Kan bij wijze van spreken met goedkope Lidl kettle bells of een ‘T-Rex’ die je achter een deur hangt om allerlei oefeningen te doen.

(3) Eten: Elke dag fruit in combinatie met intermittend vasten. Dat is 12-15 uur niet eten na het avondeten. En veel groente.

(4) Boeken: Meer lezen en bewuster omgaan met mobiele telefoongebruik.

Niet alles lukt. Ook ik kom niet altijd aan 7 uur en die verdraaide telefoon blijft een dingetje. Het intermittend vasten gaat goed. Ik merk dat ik veel meer voor elkaar krijg als ik niet meteen een enorm ontbijt achter de kiezen heb. En meer groente en fruit is geen probleem, het is gewoon lekker.

Met de fiets stond ik kort achter een dieseldampende auto voor het stoplicht. Uitlaatgassen gaan onderdeel uitmaken van onze omgeving. Net als alle andere dingen die wij maken. We ademen onze omgeving dus in.

De recent overleden Vietnamese filosoof  Thich Naht Hahn had een idee hoe we makkelijker kunnen omgaan met het leefbaar houden van de wereld. Hij zei:

“Wat we moeten veranderen is onze manier van denken en hoe we dingen zien. We moeten ons realiseren dat de Aarde niet iets is wat buiten onszelf ligt.

Bewust ademen en ons lichaam observerend, dan realiseer je je dat je onderdeel uitmaakt van de aarde… Kijk om je heen – wat je ziet is niet je omgeving, jij bent het.”

Sinds oktober werk ik mee aan The Carbon Almanac die wereldwijd wordt gepubliceerd. De Nederlandse versie heet De Klimaatalmanak. We komen uit op 21 juni 2022. In aflevering 4 van deze PODCAST word ik geinterviewd samen met een Italiaanse en een Amerikaanse vrijwilliger.

Ons team bestaat nu uit bijna 2000 mensen uit 91 landen, allemaal vrijwilligers. Online verbonden maken we een geïllustreerd boek met feiten, tabellen en geschiedenis en meer over de klimaatcrisis. Initiatiefnemer Seth Godin legt het kort uit.

Om de Klimaatalmanak ook op 21 juni te kunnen lanceren heeft onze geweldige uitgever Haystack een team van schrijvers, vertalers en andere professionals bereid gevonden eveneens vrijwillig mee te werken.

Elke euro van het voorschot en onze royalties van Penguin gaan naar promotie. Ons enige doel is om de conversatie te veranderen, (of zelfs een conversatie te kunnen voeren) over ons systemische antwoord op de klimaatcrisis. Het is nog niet te laat maar we moeten wel nu beginnen.

Het boek heeft 97.000 woorden, maar dit is nog maar het begin. Er is een gratis e-book voor kinderen, voor docenten en een fotoboek. Er worden podcasts gemaakt en er komt een dagelijkse e-mail met feiten, tips en ideeën over wat we  kunnen doen.

We zijn er ook om organisaties te helpen om een verschil te maken. Hoe kan ons team en ons werk jou helpen?

Op onze gezondheid en gemoedsrust.

Aan faalangst wordt teveel waarde gehecht. De eventuele gevolgen van iets dat niet of niet helemaal volgens plan gaat zijn meestal zeer beperkt.

Mensen zijn doorgaans niet bang om te falen, maar bang voor kritiek. Daarom steken we onze nek niet uit. Maken we geen nieuwe dingen, steken we onze hand niet op.

Natuurlijk is het niet leuk om te horen dat iemand het niet met je eens is.  En toch is het beter om kritiek te krijgen dan om helemaal niets te horen. Het is zelfs eervol. Als je helemaal binnen de lijntjes had gekleurd, dan was er ook niets op aan te merken geweest. Kritiek is dus meestal een bewijs dat je goed bezig bent. En als er echt iets aan de hand was, dan is het een leermoment. Altijd prijs dus.

Op een dag ga ik dat doen. Uitstel is altijd makkelijker dan actie nu. Aan nu kleeft het risico dat het niet goed uitpakt, dus wacht ik maar even, het heeft geen haast, toch?

Alleen is morgen hetzelfde als vandaag, omdat ‘nu’ nooit verandert. De twijfel en het afwachten nu, is morgen niet anders dan de twijfel of het gemak van uitstel nu.

Doorgaans gebeurt er ook morgen niets. Iets verandert alleen als we genoeg dorst hebben.

Is dat nodig? Je hebt geen toestemming nodig om toch nu te kiezen om het voortouw te nemen. Beter nu dan morgen, omdat je weet dat morgen hetzelfde zal zijn als vandaag.

“Als we de moed hebben om ons te richten op de belangrijke dingen, dan is de weg die voor ons ligt veel makkelijker en beter voorspelbaar.”

Uit De Klimaatalmanak, verschijnt op 21 juni 2022.

De boekhandel zit niet in de boekenhandel maar in de veranderhandel.

Een boek brengt als het goed is iets teweeg. Zet aan tot nadenken, geeft plezier, verandert..

Dit is van toepassing op elke dienst. Verandering creëren. Zo zit de autohandel ook in de veranderhandel. Een automobiel vergemakkelijkt iemands leven, of verandert status. Een arts verandert door te zorgen voor gemoedsrust.

Zo kun je nadenken over welke verandering jij creëert in het leven van anderen met je beroep of dienst. Het kan zijn dat dit een nieuw licht werpt op wat je doet.

“Er zijn vier woorden die het geheim van de kunst van het leven uitleggen, het geheim van alle succes en geluk: Eén Met het Leven.  Eén zijn met het leven is één zijn met Nu. Dan realiseer je dat je je leven niet hoeft te leven, maar dat het leven jou leeft. Het leven is de danser, en jij bent de dans”. – Eckhart Tolle.

Dit resoneert elke keer weer als ik opga in de activiteit waarin ik mij helemaal verlies. Dat is meestal met fotografie, maar soms ook met aardappels schillen.

De Engelse versie van de wijsheid van Tolle heeft drie woorden, One With Life.

Kabouters denken, omdat ze zo klein zijn, dat er door hen toch niets is te doen aan het grote probleem. En tegelijk kan een kabouter dan ook gewoon doorgaan met het gedrag, omdat die verwaarloosbare negatieve impact toch geen verschil maakt.

Emilia is 11 en ze loopt mee in Amsterdam in de ‘klimaatmars’ met vooral jonge mensen. Zij voelt zich geen weerloze kabouter. Ze maakt zich zorgen over haar toekomst. En terecht. Hoe naar het ook is wat er allemaal nog meer speelt in de wereld, het klimaatprobleem overschaduwt alles. Dat gaat niet weg door er niet mee bezig te zijn.

Emilia is geen kabouterdenker. Hoe zou het zijn als wij daar een voorbeeld aan nemen? We doen het voor de generatie van Emilia.

Hoeveel we zeggen om ons punt duidelijk te maken, schriftelijk en verbaal, is regelmatig omgekeerd evenredig met hoe diep we erover hebben nagedacht.

Helderheid volgt uit goed nadenken en onderzoek. En beknoptheid en helderheid zijn het gevolg.

Zorgen maken over iets wat mogelijk nooit gebeurt, is als rente betalen op geld dat je nooit zult lenen.

In vervelende situaties lijkt humor vaak ons beste stuk gereedschap in de kist.

Het lost de problemen niet op, maar het geeft een beter gevoel. En dat kan helpen met de oplossing van het probleem.

Het is grappig te zien hoeveel apparaten met een storing het weer goed doen als je ze even uit zet.

Zo is het ook met ons. Als we zitten te balen, of dingen lopen niet lekker, dan is het beste even uit te schakelen. Rust. Een break.

Daarna is alles beter.

Een goed leider (1) wil helpen en (2) kan helpen.

Als één van de twee ontbreekt kan het lastig worden. Een leidinggevende die wel wil maar steeds in de weg loopt. Of de leider die kan helpen maar niet erg gezellig is en er eigenlijk geen zin in heeft.

Als ik kan kiezen zou ik voor de eerste gaan.

Hoe dan ook is het verstandig het goed af te wegen.

“Een goede foto is het resultaat van weten waar je moet staan.” — Ansel Adams

Voorbereiding en voorbereid zijn (twee verschillende dingen) is belangrijker dan geluk hebben.

Voorbereid zijn is het steeds goed kijken en open staan voor kansen. Ze zitten namelijk overal, alleen zien we ze niet altijd, omdat we ze niet verwachten.

“Het leven kan alleen terugkijkend worden begrepen, maar het moet vooruitkijkend worden geleefd.” Soren Kierkegaard.

De beste helpende hand die je kunt vinden is die aan het eind van je pols.

Coaching kan handig zijn, maar gek genoeg kunnen we de meeste dingen gewoon zelf oplossen. We weten en kunnen meer dan we denken.

Als je altijd de waarheid vertelt hoef je niets te onthouden.

Talent is overgewaardeerd, vaardigheid is een enorme kans. Dat kun je namelijk leren.

“Als er geen honden waren, dan zouden sommige mensen nooit gaan wandelen.” – Emily Dickenson

Wandelen is goed. Het is de meest natuurlijke sport of vorm van beweging voor mens. Zo zijn we genetisch en evolutionair ontwikkeld. We wandelden vroeger, voordat er agrarische samenlevingen waren, gemiddeld wel 18 kilometer per dag om aan voldoende voedsel te komen.

Maar wat ik het meest waardeer zijn de rust en de ontspanning. En tijdens wandelen ontstaan er regelmatig goede ideeën. Opeens schiet er iets te binnen, geen idee waar het vandaan komt.

Het ‘10.000 stappen per dag’ advies lijkt dus wel hout te snijden. Mentale en fysieke gezondheid gaan er wel degelijk op vooruit.

“Als je voelt dat een situatie of iemand je leven verpest, dan is het jijzelf die dat doet. Je een slachtoffer voelen is een perfecte desastreuze manier van leven.

De instelling dat wat er ook gebeurt je eigen toedoen is, en het dan zo goed mogelijk proberen te maken – ik noem dit het ijzeren recept – ik denk dat dat echt goed werkt.” Charlie Munger

Eerst snapte ik niet helemaal wat Munger bedoelt. Wat nu als je ziek bent, of in een lastige relatie zit, of ontslagen bent. Munger’s observatie helpt om van elke situatie het beste te maken.

Munger deed deze uitspraak in een verhandeling over uitstelgedrag. Slachtoffer- en uitstelgedrag liggen vaak dicht bij elkaar.

“Als iemand je iets heeft aangedaan, probeer dan steeds te kijken naar de intentie. Had die persoon kwaad in de zin? Als je dat ziet dan voel je compassie, in plaats van verontwaardiging. Voor jou geldt namelijk hetzelfde. Als een ander zich over jouw gedrag kwaad maakt, dan is dat vaak niet je bedoeling geweest. Zo denken helpt je om er niet steeds vanuit te gaan dat de ander er op uit is je te benadelen. Zo kun je vergevingsgezinder zijn voor de fouten van anderen”.

De Romeinse keizer Marcus Aurelius schreef dit bijna 2000 jaar geleden. Hoeveel toleranter zouden we zijn als we dit ook nu wat vaker zouden toepassen?

“Onze lotsbestemming is geen kwestie van toeval, het is een kwestie van keuzes. Het is niet iets om op te wachten, maar iets wat je kunt realiseren.” William Jennings Bryan, Amerikaans politicus (1860-1925).

Er zijn in ieder’s leven wel een paar cruciale momenten aan te wijzen waarop een besluit werd genomen dat voor een grote verandering zorgde. Voor mij was één daarvan ontslag nemen als jurist en met een camera naar India vertrekken. Dat was spannend en ik had geen idee wat er ging gebeuren. Het was wel het begin van een nieuwe carriere. Die er nooit geweest zou zijn, als ik niet op dat vliegtuig was gestapt.

Kiezen wil niet zeggen dat er zekerheid op iets ontstaat. Niet kiezen zorgt alleen voor een grotere kans dat alles hetzelfde blijft. Niet kiezen is dus ook een keuze.

Cato was een Romeins politicus die nooit iets opschreef, geen presentaties of interviews gaf.

Toch is er veel van hem bekend. Dat komt door zijn manier van leven, zijn eerlijkheid en zijn discipline die andere schrijvers inspireerde om over hem te schrijven. En zijn voorbeeld te volgen.

Volgens de Romeinse filosoof Seneca kunnen we allemaal een Cato hebben, in onze gedachten. Zodat we het juiste doen.

Dit staat ik in “The Daily Stoic”, 366 Meditations on Wisdom, Perseverance, and the Art of Living (2016) door Ryan Holiday and Stephen Hanselman.

Elke dag een leerzame stelling van een klassieke filosoof uit de oudheid, vlak voor het slapen gaan. En kijken of het raakvlakken heeft met mijn eigen leven. Meestal wel.

De beste manier om op een goed idee te komen is door op heel veel ideeën te komen.

Niet alle ideeën worden het succes dat we zouden wensen.

Maar als het idee een kans heeft om positieve impact te kunnen hebben op anderen, dan is het zeker de moeite van het opschrijven waard. En het uitwerken ervan.

Een onverwachte situatie kan veel plezier opleveren.

Als we maar bereid zijn om plezier te hebben om het onverwachte te waarderen.

Plannen maken om te genieten van het leven is niet herzelfde als genieten van het leven. – Alan Cohen

Het maken van plannen is vaak al de halve lol. Helaas blijft het ook vaak bij plannen. In de uitvoering zit de sleutel.

Een open deur natuurlijk. Ik betrap me er regelmatig op dat de plannen op de plank zich opstapelen. Af en toe, of beter, regelmatig die plank opzoeken en een plan uitvoeren is waar we verder mee komen.

Helemaal aanwezig zijn met wat je doet leidt tot beter.

“Je kunt beter voor jezelf schrijven zonder publiek, dan voor een publiek zonder een zelf.” Cyril Connolly

Iemand vroeg waarom ik elke dag iets blog. Omdat het kan. Het is een mogelijkheid elke dag over iets na te denken. Als er dan lezers zijn die dit ook interessant vinden, en er wat van opsteken, dan is dat meegenomen.

Je omstandigheden onder controle hebben begint met er klaar voor zijn.

Wat geluk lijkt te zijn is vaak voorbereiding en geduld.

“Voor mensen die rust willen: een telefoonloos snoer”. — onbekend

Deze komt nog uit de tijd toen er nog geen mobieltjes waren maar analoge telefoons. Maar de boodschap is hetzelfde.

De telefoon beheerst ons, ook al denken we dat het een makkelijk en noodzakelijk gadget is. Steeds vaker experimenteer ik met een aantal uren telefoonloos leven. Soms wel een dag. Lastig, maar heerlijk.

Goed kunnen luisteren is één van de belangrijkste vaardigheden die we kunnen hebben. Weinig mensen kunnen het. Niet omdat we niet deugen, maar omdat we het nooit hebben geleerd. En omdat zo weinig mensen ooit echt goed naar ons hebben geluisterd. Daarom praten we liever dan dat we luisteren.

Een lastig maar heel waardevol experiment is een dagje écht goed te luisteren naar wat anderen zeggen. En dan steeds als we in de reden willen vallen, dat dan niet doen. Je zult zien hoe mooi die gesprekken dan worden. Mensen verwachten het niet.

“We doen er verstandig aan ons af te vragen of de dingen die we elke dag denken te moeten doen en ons werk echt wel zo urgent zijn”. Alex Soojung-Kim Pang in ‘Rust in Uitvoering.

Een uitstekend boek over hoe we meer voor elkaar krijgen door minder te werken.

Falen om te plannen is plannen om te falen.

Plannen leidt niet altijd tot succes, maar niet plannen leidt meestal wel tot falen.

“Als je denkt dat je alle mogelijkheden hebt benut of uitgeput, onthoud dan dit: die heb je niet.”

Thomas Edison, bekend als de (mede) uitvinder van de o.a de gloeilamp schreef dit toen het zoveelste experiment mislukte.

Het is vaak makkelijker om op te houden als het lastig wordt. Makkelijk is fijner dan moeilijk en in principe is de mens een gemaksdier. Liever lui dan moe is niet een beledigende benadering van de mens, het is gewoon wie en wat we zijn. We houden ervan om efficient te werk te gaan en zo min mogelijk energie te verbruiken. Dit zit in onze genen.

Toch kan het zinvol zijn om door te gaan waar anderen stoppen. Of waar je zelf meestal stopt. De verrassing ligt vaak net om de hoek.

Ik sprak iemand die werkt zes dagen per week. Hij is kapot. Maar het is “eigenlijk wel leuk, en het verdient goed. Ik heb vorige maand meer dan een modaal jaarsalaris gefactureerd.”

Een paar dingen zetten me aan het denken. Ten eerste het kapot zijn. Zes dagen werken eist een tol, hoe leuk het ook is.

Dan is er het kunnen factureren van zo’n enorm bedrag. Toen ik vroeg waarom hij dit blijft doen op deze manier zei hij ‘voor het pensioen’. De oude dag regelen begrijp ik wel. Maar als je al jaren dit soort bedragen verdient,  wanneer is het genoeg?

Wat me het meest treft zijn de woorden ‘eigenlijk wel leuk’. Het klonk als een verantwoording voor de ongezonde belasting; ‘het is leuk, dus is het vol te houden’.

Ik ben portretfotograaf en kom bij veel bedrijven. Dan maken we een praatje en leer ik veel over wat mensen drijft te doen wat ze doen. Het frapante is dat ik regelmatig merk dat een aantal mensen het eigenlijk helemaal niet zo leuk vinden wat ze doen. Dat ze net genoeg verdienen om geen ontslag te nemen, en net hard genoeg werken om niet ontslagen te worden.

Wat nu als geld geen rol meer zou spelen en iedereen een basissalaris zou krijgen. Voldoende om redelijk goed van te kunnen leven. Als geld geen drijfveer meer is.

Een lichtpuntje was een gesprek met iemand die zei: “Ik zou dit werk ook doen als ik er niet voor betaald zou worden”.

Dat is interessant. Wat voor werk zouden we dan doen? Als zingeving boven de noodzaak van verdienen staat? Zouden we met hele andere dingen bezig zijn? En van daaruit onze talenten combineren met activiteiten die we zinvol en belangrijk vinden? En dat het geld daaruit volgt?

“Er is geen eerbare manier om te doden, geen zachte manier om te vernietigen. Er zit niets goeds in een oorlog. Behalve het einde”.

In gedachten ben ik bij het Oekraiense volk.

Kijk naar de dingen, niet zoals ze zijn, maar hoe ze kunnen zijn. Je dat voorstellen voegt waarde toe aan alles. Zo zit je niet vast aan wat er is. Er zijn altijd mogelijkheden, maar die moet je wel visualiseren.

Als je denkt dat iets onmogelijk is dan zal je brein er alles aan doen om dat te bewijzen.

Het omgekeerde is gek genoeg ook waar. Vaak komen er dan antwoorden en oplossingen uit onverwachte hoek.

Hoe je eruit ziet is het eerste wat mensen gebruiken om te evalueren wie ze voor zich hebben.

En hoe je er van buiten uitziet heeft invloed op hoe je je van binnen voelt.

Twee mooie motieven voor als je ’s ochtends voor de spiegel staat.

Een van de beste dingen die je kunt doen om de wereld te verbeteren is jezelf verbeteren.

Besluiten is vrijheid. Besluiteloosheid is kwelling.

Deze hoorde ik laatst, klinkt iets serieus maar er zit veel in.

“We lopen op onze tenen door het leven,in de hoop het veilig tot onze dood te kunnen volhouden”.

Voorzichtigheid is vaak gevaarlijker dan we denken.

Vertrouwen is de moed om te geloven in iets wat je nog niet hebt gezien.

Onderstaande anecdote las ik op het blog van Rohan Rajiv. Het is uit een talk van spiritueel leider Jiddu Krishnamurthi.

—————————

Part way through this particular talk, Krishnamurti suddenly paused, leaned forward, and said, almost conspiratorially, “Do you want to know what my secret is?” Almost as though we were one body we sat up, even more alert than we had been, if that was possible. I could see people all around me lean forward, their ears straining and their mouths slowly opening in hushed anticipation.

Krishnamurti rarely ever talked about himself or his own process, and now he was about to give us his secret! He was in many ways a mountaintop teacher—somewhat distant, aloof, seemingly unapproachable, unless you were part of his inner circle. Yet that’s why we came to Ojai every spring, to see if we could find out just what his secret was. We wanted to know how he managed to be so aware and enlightened, while we struggled with conflict and our numerous problems.

There was a silence. Then he said in a soft, almost shy voice, “You see, I don’t mind what happens.”

Ik deel de mening van Rajiv dat  leren om beter te leven is leren om vrede te hebben met de dingen die we niet kunnen beïnvloeden.

Zo waar.

De oliebaron Rockefeller was niet bezig met boren, vaten vullen of deze verplaatsen en verkopen. Zijn werk bestond uit het nemen van goede beslissingen.

Daarvoor nodig is ruimte in het hoofd. Tijd alleen en de rust om een probleem goed te kunnen begrijpen.

Wat hij dus deed was niet met zijn handen, maar het zijn hoofd. Dat was dan ook waar hij het meeste mee bezig was. Tijd alleen en de dingen goed uitzoeken.

Waar zijn wij het grootste deel van de dag mee bezig? Met onze handen of ook in rust met ons hoofd?

Er zit een verschil tussen het beoordelen van voortgang, en voortgang. Minder van het eerste zorgt mogelijk voor meer van het tweede.

“Er is een enorme ruimte tussen ons, en deze wordt steeds verder gevuld met alles wat we niet tegen elkaar zeggen”.

Uit de film, Mr. and Mrs. Smith

“Het ligt volledig bij mij hoe ik de maanden ga leven die ik nog heb. Ik zal moeten leven op de rijkste, diepste en meest productieve manier”. — Oliver Sacks

Ons dingetje is dat we denken dat we nog eindeloos of voor altijd hebben. Omdat het eindpunt niet vast staat, maakt het niet uit of we niet elke dag leven alsof het onze laatste is. Dat hoeft geen drama te zijn. Als we er maar vol voor gaan.

Waar zou je heen moeten gaan om te krijgen wat je al hebt?

Veel mensen blijken banger dat hun geld opraakt dan dat ze hun leven verkwisten aan dingen die er niet toe doen.

Daar zit de knop die om moet. De grootste angst hoort te zijn dat we ons leven verdoen, niet ‘heb ik zoveel euro’s op de bank als ik 80 ben’.

Het boek met de wat angstaanjagende titel ‘Die with Zero’ van Bill Perkins is verfrissend. Geld blijkt tijdens het leven meer waard te zijn dan erna. Dit lijkt logisch, maar toch sparen we ons suf.

Laatst vroeg iemand, ‘krijg jij nou een commissie als je boeken aanbeveelt?’ Goede vraag. Het antwoord is nee. Dit blog is niet commercieel en ik verdien er niet mee.

“Als je een betekenisvol leven gaat leven, dan is de ultieme afspraak die je maakt met jezelf ‘het volgen van een discipline in de dingen die ik regelmatig ga doen, omdat ze ertoe doen, zelfs als ik er geen zin in heb’. En dat is de grootste binaire nul-naar-één draai die zich manifesteert bij het creëren van dat leven”. — Cal Newport

Deze Amerikaanse computerwetenschapper vertelt hier over digitaal minimalisme. Zodra we geen slaaf meer zijn van de apps op onze telefoon is het veel makkelijker om gedisciplineerd de dingen te doen die we belangrijk vinden. En die ons helpen een zinvol leven te leiden.

Verwacht dat dingen die ertoe doen langer duren. De mythe dat iemand of iets opeens succesvol is, is precies dat: een mythe.

Een bloemknop verandert ook niet plotsklaps in een bloem. Het bloeien is het meest fascinerende. In onze cultuur zijn we dat tragisch genoeg veelal kwijtgeraakt. Alles moet snel.

We vergeten dat tijdens groei ons karakter wordt gevormd, en daarmee onze bestemming.

Het is soms lastig net zo gedisciplineerd te zijn met onze slaap als ons werk.

Voor sommigen is weinig slaap zelfs een manier om te laten zien hoe veel we voor elkaar krijgen met een paar uurtjes slaap. Eigenlijk is het meer een falen van inzien dat voldoende slaap juist een teken van zelfrespect is.

Niets is belangrijker dan mentale gezondheid en het is de fundering van alles wat we doen.

Voor wie meer wil weten over hoe belangrijk slaap is kan ik boek aanbevelen  ‘Why We Sleep’ van  ‘slaapprofessor’ Matthew Walker. Ruim voldoende slaap verandert alles.

Er wordt vaak vergeten hoe oncomfortabel het is om op het hek te zitten.

Doe mee of blijf weg. Tijd verdoen door op het hek te zitten verspilt veel meer emotie dan je zou verwachten als je er vol in gaat.

Bovenstaand is min of meer letterlijk overgenomen van het blog van Seth Godin. Zo waar. Twijfel, wel – niet, voordelen – nadelen, wat als het mislukt? Of wat als het lukt? Die vragen hoeven niet gesteld te worden, door van het hek af te komen, en mee te doen.

Zorg dat je rustmomenten inbouwt in je leven. Mediteren, wandelen of hardlopen, de natuur in. De mooiste dingen gebeuren als je hoofd leeg is.

Doe niets uit schuldgevoel, voor geld, of status of voor goedkeuring.

Doe alleen waar je hart blij van wordt.

Soms zit je in een situatie en dan besef je eigenlijk hoeveel geluk je hebt. Ik lag ruim een uur in een MRI apparaat voor een aantal hersenscans in het Leidsch Universitair Medisch Centrum. Een hoop indrukwekkend lawaai in alle toonsoorten en compleet stil liggen, anders mislukken de foto’s.

Terwijl ik daar lag en af en toe de instructies hoorde, dacht ik aan al die patienten die dit ook doormaken. Soms vol angst over de uitslag. Of verdrietig omdat ze al weten dat het mogelijk foute boel is. Hun leven hangt aan een zijden draadje. Nog maar zo kort te gaan en zoveel dingen niet meer kunnen doen. Alles wordt dan opeens heel helder over wat belangrijk is, en wat niet.

Voor mij was het iets anders. Ik deed als vrijwilliger mee aan een onderzoek waarbij hersenen van gezonde mensen worden vergeleken met die van patienten met een bepaalde neurologische aandoening. Toch ontkwam ik niet aan de gedachte dat ik daar ook had kunnen liggen, niet als persoon in de ‘controlegroep’, maar als patient.

Op dat moment daar in die enorme lawaaierige witte buis voelde het dus als een enorm cadeau dat ik mee mocht doen. Niet alleen om de onderzoekers te kunnen helpen, maar vooral omdat elke dag dat ik kan leven zonder een hersenaandoening, een geschenk van onschatbare waarde is. Het gaat me zeker helpen met het kiezen van de juiste dingen, en met het negeren van dat wat er niet (meer) toe doet.

Ik kan het overigens iedereen aanraden om eens mee te doen als vrijwilliger in een medisch onderzoek. Het kan je perspectief verruimen over je mogelijkheden en je prioriteiten in je leven.

Wees vrijgevig met je tijd en je bronnen, en geef ‘credit’ aan mensen van wie je hebt geleerd. Maar wees bovenal vrijgevig met je woorden. Het is zoveel makkelijker om kritiek te geven dan een compliment.

Het is steeds goed te onthouden dat er een mens zit achter elk individu die iets gemaakt heeft. Of dat nu een blogpost is, of een boek, een kunstwerk of een nieuw initiatief op het werk.

Begrijpen en begrepen worden is één van de mooiste geschenken in het leven.

Maya Angelou heeft gezegd: “Als mensen je laten zien wie ze zijn, geloof ze”.

Een variant kan zijn: “Als mensen je laten zien wie jij bent, geloof ze dan niet”.

Jij bent de enige bewaker van je eigen integriteit. De aannames van mensen die de tijd niet nemen om je te leren kennen, die laten veel meer over hen zien, dan over jou.

Er zijn tientallen, honderden kappers, autogarages en tandartsen om uit te kiezen. Ze doen allemaal ongeveer hetzelfde, maar net even anders. Soms zijn we bereid om op de wachtlijst te staan om door die ene specialist geholpen te kunnen worden.

Eigenlijk verkopen al die mensen niet dat waar ze goed in zijn. Ze verkopen iets waar mensen een enorme behoefte aan hebben; zorg, aandacht, verbinding en liefde. Liefde voor het vak, en voor ons. Dit maakt het product of de dienst van iets gewoons in iets bijzonders.

Je bedrijf heeft meer nodig van dat. Niet meer opties, smaken of kleuren. Gewoon een beetje meer liefde.

Niemand vertelt dit beter dan Bernadette Jiwa. Haar boekje ‘Make your Idea Matter’ en haar blog zijn een levend bewijs dat kennis, aandacht en liefde elkaar aanvullen.

Hoe we onze dagen invullen, zo vullen we ons leven in.

Stel je eens voor wat je allemaal voor elkaar zou krijgen als je niet zo gefocussed zou zijn op altijd druk zijn.

Snel lezen is niets anders dan signaleren. Hiermee kun je kijken of het de moeite van het lezen waard is. Duik er vervolgens langzaam en diep in.

Het gaat er niet om hoe snel je leest maar wat je opneemt wat ertoe doet.

Aanwezigheid en aandacht is prijzenswaardiger dan productiviteit.

Er is een verschil tussen proberen er goed uit te zien en goed zijn.

Het verschil is proberen om goed te worden of er goed uit te zien.

Af en toe hierbij stilstaan helpt om goed te worden.

“Erkennen dat de reacties van anderen niet bij jou horen is de enige gezonde manier van creëren. Als mensen genieten van wat je maakt, geweldig. Als mensen negeren wat je hebt gemaakt, jammer. Als mensen niet begrijpen wat je hebt gecreëerd, zit er niet over in. En als mensen haten wat je hebt gemaakt? Wat nu als mensen je er om aanvallen, je intelligentie in twijfel trekken en je kwade bedoelingen toedichten, en je naam besmeuren? Lach gewoon, en raad ze zo beleefd mogelijk aan, hun eigen kunst te gaan maken. En ga dan gewoon koppig door met het maken van je eigen kunst”. — Elizabeth Gilbert

Af en toe dit lezen geeft veel kracht en energie door te gaan met waar ik in geloof.

Zoveel is gezegd over mindfullness. Gisteren overleed spiritueel leider Thich Nhat Hanh. Mindfullness is in de ‘mode’ en toch is het veel meer dan iets wat je ‘probeert’ of doet, omdat anderen het doen.

Dit is een hele fijne inleiding met een paar oefeningen die makkelijk te doen zijn. En bij mij in elk geval resoneren. Geluk en plezier, zo dichtbij.

Het beste ding dat je voor jezelf kunt doen is anderen helpen aan succes.

Het gaat er niet om wie je denkt dat je bent of wie je wil zijn. Je bent wat je consistent doet.

Het is onvoldoende de juiste woorden te zeggen en zelfs maar de goede dingen te denken. Alleen de eruitvolgende acties tellen.

Prijs is voor zowel opdrachtgevers als leveranciers vaak flexibel. Zeker voor freelancers en MKBers, wanneer een klant op zoek is naar de laagste prijs. Als leverancier kun je daarin meegaan. Het kost steeds tijd en energie om af te wegen of goedkoper zijn zin heeft als actie om de klant te behouden of de opdracht binnen te halen.

Wat we wel eens vergeten is dat al die keren dat we dat doen, we tijd en moeite investeren. Heen en weer gaan, en onderhandelen kost geld. Omdat het tijd kost en omdat als je schikt voor een lagere prijs je dan minder marge hebt. Een onderdeel van ons werk is dan het zijn van onderhandelaar.

Dit probleem verdwijnt als de prijs vast staat. Dit is wat het kost en kijk maar of je daar wat mee kunt. Absoluut zullen er dan enkele klanten die hadden gewild dat je een fractie goedkoper bent een deurtje verder gaan.

Het grote voordeel is dat dit hele spanningsveld en de daarbij behorende hoofdpijn verdwijnen en je kunt focussen op doen waar je goed in bent.

Eenzaamheid heeft meer te maken met onze eigen percepties dan met hoeveel mensen we om ons heen hebben. Net zo makkelijk ben je pijnlijk alleen als je omgeven bent door mensen als het is om tevreden te zijn met weinig sociaal contact. De kwaliteit van de mensen in ons leven is belangrijker dan de hoeveelheid en de frequentie waarmee we anderen zien.

De échte intelligentietest wordt goed doorstaan naarmate je beter in staat bent om niet conformistisch te zijn om het juiste te doen.

Een vriend gaf me een tijdje terug het boek 21 Dagen niet klagen van Kevin Weijers. De challenge die hij ons voorlegt komt erop neer dat je 21 dagen niet klaagt, niet roddelt en niet vloekt. Dat is nogal een opgave maar werkt uitermate louterend.

Eén van de dingen die Kevin opviel nadat hij uiteindelijk erin slaagde om het 21 dagen vol te houden was dat anderen opeens stoppen met naar mij te klagen.Ik moet de 21 dagen nog volmaken, maar mijn leven ziet er nu al stukken beter uit.

Ik kan het boek, en de challenge aanbevelen.

Het is onmogelijk om alles te leren over alles.

De wijzere leerling begrijpt welke keuzes belangrijk zijn. Het gaat om prioriteiten vervolgens afstemmen, de basisdingen leren en kennis verdiepen.

Volgens Henry David Thoreau hoef je alleen maar een principe te begrijpen, en niet altijd alle details. Dat is een opluchtende gedachte.

“De grote problemen in de wereld zijn het gevolg van het verschil tussen hoe de natuur werkt en de manier waarop mensen denken”. Gregory Bateson.

Een mooi plaatje hierover staat hier in een bijdrage van Kyle Kowalski’s website Sloww.

“Leef eenvoudig zodat anderen eenvoudigweg kunnen leven.” – Mahatma Gandhi

Zonder dat we nu meteen een man in een gewaad zien die van de lucht lijkt te leven en zonder enige aardse bezittingen, is dit toch een nadenkertje. De wereld drijft op economische groei. Dat vertaalt zich in sneller, meer en goedkoper. Vooral ‘meer’ baart zorgen.

De mensheid groeit gestaag en in 2050 zijn we met 10 miljard. India is naar verwachting in 2022 het land met de meeste inwoners en de groei lijkt niet te stuiten.

In het Westen doen we aardig mee, niet door bevolkingsgroei, maar door steeds meer te willen kopen en hebben. Er zijn statistieken die duidelijk maken dat een kwart van alle aangekochte nieuwe kleding nooit wordt gedragen.

De consumeerzucht van de mensheid eist een tol. De aarde kan niet oneindig blijven produceren. En dan hebben we het niet eens gehad over de CO2 uitstoot en de opwarming van de aarde die hiermee gepaard gaan.

Eenvoudig leven hoeft niet te betekenen op een houtje bijten. Wat het wel kan zijn is steeds eerst  nadenken of iets wel nodig is.

Over een jaar zou je willen dat je vandaag was begonnen. –Karen Lamb

Als de belangen groter worden, dan is het niet nemen van doordachte risico’s het meest riskante wat we kunnen doen.

Succes volgt vaak uit het zetten van een verkeerde stap in de juiste richting. — Al Bernstein.

Daar kan ik het wel mee eens zijn. We proberen alles altijd goed te doen, en te plannen en toch gaat er wel eens wat mis. En soms zorgt dat voor een onverwachte doorbraak, en succes.

Op deze manier is bijvoorbeeld penicilline ontdekt, door een fout te maken met als onverwacht resultaat een ontdekking die veel levens ging redden. Fouten maken loont dus.

Het grootste gevaar in het leven is dat je mogelijk teveel voorzorgen neemt. – Alfred Adler

Dit is meteen de bestaansgrond voor verzekeringen tegen de gevolgen van een onzekere toekomstige gebeurtenis. Sommige verzekeringen zijn verplicht, zoals wettelijke aansprakelijkheid voor auto’s of de ziektekostenverzekering. De meeste verzekeringen zijn onnodig en veroorzaken door onvoorzichtig gedrag zelfs een verhoogde kans op het onheil.

Een belangrijke les van Adler is dat teveel voorzorgen nemen en zorgen maken de kans op een leven vol leven doet verkleinen. Hoe vaak zijn we nog onbezorgd en moedig als een kind?

Een Belgische luchtvaartmaatschappij blijkt 3000 vluchten leeg of zo goed als zonder passagiers te hebben laten doorgaan. Dit omdat ze anders hun ‘landingsrechten’ kwijtraken op bepaalde bestemmingen. Bij het moederbedrijf Lufthansa zou het zelfs om 18.000 vluchten gaan. De CO2 uitstoot is onvoorstelbaar groot. Daar kunnen we als individu natuurlijk niets aan doen, al zouden we het willen.

Wat wel kan is een eigen mok meenemen naar het werk. En daaruit koffie of thee drinken in plaats van uit wegwerpbekers. Miljoenen Chinese fabrieksarbeiders eten van eigen borden en nemen hun servies ’s avonds weer mee naar huis.

Een eigen mok mee naar de zaak scheelt volgens de NOS 19 miljoen wegwerpbekers per dag of 7 miljard per jaar. Waarom wachten tot dit wetgeving wordt? Een statement naar de werkgever kan vanuit de werknemer beginnen.

Of je bent een klant, of je hebt een klant. Door je klanten te kiezen, kies je in feite je toekomst. En dit bepaalt de inhoud en de kwaliteit van het werk dat je doet of maakt.

Goede klanten willen niet goedkoper, maar beter. Ze willen dat jij bent wie je kunt zijn – het gaat niet alleen om geld maar om de mindset.

Dit geldt net zo goed voor mensen in loondienst. Kies je werkgever, kies je toekomst.

Klagen is negatief uitlaten over iets, zonder de intentie iets te willen doen om het op te lossen (naar Rico Schuijters, topsportpsycholoog).

Klagen kost energie omdat het onze aandacht vraagt. Hoe zinvol is het dan om te klagen, terwijl we onze aandacht kunnen richten op iets dat we wél kunnen veranderen?

Mensen die handelen om anderen verder te helpen (of de groep waartoe zij behoren), dienen uiteindelijk ook hun eigen belang.

Simpel gezegd: je wordt er beter van door goed te doen.

Probeer eens een nieuwe filosofie of levenshouding of mening, zoals kijken naar hoe nieuwe kleding past.

Onthoud echter dat als iets vandaag goed past, dat dat niet hoeft te betekenen dat het morgen ook past. En dat iets dat vandaag te klein of te groot is, in de toekomst mogelijk wel lekker zit.

Er zijn geen regels en wetten die universeel gelden, inclusief deze.

Vaak laten we ons tegenhouden door regels en gewoonten terwijl dat helemaal niet nodig is. Niets geldt altijd en voor iedereen. Uitzonderingen daargelaten zoals zwaartekracht.

Bepaalde regels en wetten zijn uiteraard nodig om te zorgen dat we elkaar geen kwaad doen. Dat spreekt voor zich. Maar er zijn zoveel tradities die we hoog houden zonder dat we daar iets mee opschieten. Of waar we last van hebben.

Abraham Lincoln zei ‘Ik heb nooit een beleid gevoerd dat altijd kon worden toegepast. Ik heb simpelweg geprobeerd om te doen wat op dat moment het verstandigste leek’.

Als je betere antwoorden wilt, moet je betere vragen stellen.

Maria Popova’s blog dat elke zondag binnenkomt gaat vandaag over een aantal schrijvers en filosofen met tips en ideeën om veel dingen in het leven beter te kunnen relativeren. En die ons helpen om een beter mens te zijn. Eén van de schrijvers die deze bijzondere blogster aanhaalt is Leo Tolstoy.  Tolstoy schreef zijn ‘Wijsheids Kalender’, een verzamelwerk van gedachten van anderen met zijn eigen commentaar.

Een van die bijdragen gaat over vriendelijk zijn.

“Hoe aardiger en bedachtzamer iemand is, hoe meer vriendelijkheid hij vindt bij anderen.”

“Vriendelijkheid verrijkt ons leven; met vriendelijkheid worden mysterieuze dingen duidelijker, moeilijke dingen worden makkelijk, en saaie dingen worden opgewekt.”

“Je moet vriendelijk reageren als iemand je kwaad doet, en je zult in die persoon het plezier weghalen dat hij heeft van kwaadaardig gedrag”

“Vriendelijkheid is voor je ziel wat gezondheid is voor je lichaam; je bent je er niet van bewust dat je het hebt”.

“Niets kan ons leven, of het leven van anderen, mooier maken dan oneindige vriendelijkheid”.

Vriendelijkheid levert meer energie, en het is gewoon gezelliger.

Eén van de voordelen van klimaatverandering is windsurfen in december. Ik  windsurf ruim 40 jaar en niet eerder deed ik dat in hartje winter. Op oudjaarsdag ging dat prima met 14°C. Dit is leuk maar tegelijk alarmerend.

Foto ©Ger Smit

We horen allemaal de verhalen over scenario’s. Opwarming met 1°C, 1,5°C of 2°C. En over de potentiële gevolgen. Het gaat een beetje langs ons heen. Het is ook lastig, iedereen zegt iets anders. Of we negeren het omdat het probleem te groot lijkt.

Maar de voornaamste oorzaak is dat klimaatopwarming te geleidelijk is. En de negatieve gevolgen lijken te ver in de toekomst om ons er zorgen over te maken. Dit is een illusie.

Gister werd ik wakker. Als ik midwinter prima kan windsurfen op de Noordzee zonder het koud te krijgen, dan is er iets aan de hand met de planeet dat onze aandacht nodig heeft. Het is een signaal.

Wordt 2022 het jaar waarin we de keuze  maken of we CO2 en broeikasgasuitstoot negeren? Of komen we in actie? Ondanks het feit dat het probleem niet ons probleem lijkt te zijn. Daar komen we pas vertraagd achter, over 20 jaar bijvoorbeeld. Maar als we tegen die tijd in januari in een t-shirtje buiten lopen, dan zijn we écht te laat. Hoe leggen we dat dan uit aan de jongere generatie?

Die vragen gingen gek genoeg door mij heen toen ik op de golven voor de kust heen en weer surfte.

In 2022 zal ik op zondag een kleine tip geven over hoe we onze broeikasgas voetafdruk kunnen verkleinen. Als 7 miljard mensen, in 2050 zijn dat er 10 miljard, op deze manier bijdragen, dan kan er beweging in de goede richting ontstaan.

Tip 1. Schaf goede fietstassen aan. Op deze manier is er excuus minder om de auto in plaats van de fiets te pakken voor boodschappen. Benzinemotoren stoten aanzienlijk meer CO2 uit tijdens het opwarmen van de motor. Deze is pas goed warm na 10-15 kilometer.

Dit laatste blog van 2022 wijd ik aan de juiste dingen doen, op het goede moment. Geinspireerd door Seth Godin’s blog, ‘Verspil de goede dagen niet.’

Dit vergeten we soms. Andermans noodsituaties zijn vaak onze prioriteiten.

“Als je je creatief voelt, doe de boodschappen morgen.

Als je je fit en energiek voelt, neem een dag vrij om te surfen.

Als je geinspireerd raakt, schrijf het op.

De kalender hoort  bij de anderen. Hun schema is niet jouw schema, tenzij het je helpt te komen waar je heen gaat.”

Het beste antwoord is vaak “je hebt waarschijnlijk gelijk”.

We winnen er niets mee als we een strubbeling met iemand hebben over iets dat er niet toe doet.

Discipline is betrouwbaarder dan motivatie.

Alle energie die gaat zitten in wat er niet toe doet gaat ten koste van wat er wel toe doet.

“Als je volledig wil genezen van kranten, lees eens een jaar de krant van vorige week.” — Nassim Taleb.

Als je stopt met het lezen van het nieuws dan kom je er pas achter hoe slecht geinformeerd mensen zijn die het nieuws lezen. Je aandacht heeft waarde voor nieuwsmakers. Als je weet dat het waarde heeft, waarom zou je het besteden aan iets dat morgen totaal onbelangrijk is?

Het is lastig van nieuws af te blijven. We zijn bang voor de stilte, bang om alleen te zijn met onze gedachten. Wat helpt is meer bezig te zijn met denken en produceren. En minder met consumeren. Stoppen met consumeren van nieuws is een goede start.

De mensen om ons heen, met wie we een band hebben, zijn een afspiegeling van waar we zelf in geloven. En tegelijk zijn ook wij spiegels waar zij zich in herkennen. Relaties zijn dus een belangrijk instrument voor groei. Als we eerlijk kijken naar onze relaties dan leren we ook veel over hoe we die hebben laten ontstaan. We kunnen dus groeien door goed te kijken naar wat we willen leren, en afleren. Relaties spelen daarin een belangrijke rol.

We consumeren  producten en diensten. Die zijn niet allemaal na een nacht uit de grond gestampt.

Dat duurt meestal maanden, soms jaren.

En de ervaring die we hebben, is soms maar enkele minuten.

En de kritiek leveren we vaak in enkele seconden.

Wat kunnen we leren? Ook voor en van onze eigen processen?

Geniet van het maken van je product of dienst. Daar besteden we namelijk de meeste tijd aan.

Als je iets (nieuws) probeert verplaats je je dan in de schoenen van de maker.

En als je dan kritiek geeft, probeer dan om het constructief te maken. Waar de maker iets aan heeft.

Een piloot heeft tijdens het opstijgen en landen het liefste tegenwind. Dit zijn de meest kritieke momenten tijdens een vlucht. Tegenwind, en niet wind mee, geeft tegendruk die de aerodynamiek ten goede komt.

Een interessante en vaak behulpzame metafoor voor als het even lastig wordt. Bij dingen beginnen, of afmaken bijvoorbeeld.

Mensen vinden afzien niet erg, in feite gedijen ze er goed onder. Wat ze wel vervelend vinden is niet nodig gevonden worden. De moderne samenleving heeft de kunst geperfectioneerd zodat mensen zich niet nodig voelen. Het wordt tijd dat dit stopt. – Sebastian Junger

Krachtig.

We dragen de wonderen in ons die we buiten zoeken. Rumi

Je kunt beter falen in iets waar je van houdt dan een succes zijn in iets wat je haat. – George Burns

Meestal is niet iedereen in het team het eens met bepaalde besluiten en acties. Zelfs als er voldoende verschillend talent met gezond verstand aanwezig is, houden sommigen hun mond. Dit doen ze omdat zij met de macht in de regel mensen belonen die het met hen eens zijn. En anderen straffen die tegen hen ingaan.

Wat is uiteindelijk beter? Spreken of zwijgen?

Als iets fout gaat, dan proberen we meestal om te voorkomen dat precies hetzelfde het opnieuw gebeurt. Maar de meeste rampen gebeuren meestal niet vlak na elkaar. Wat effectiever zou kunnen zijn is door ons eenvoudigweg te laten verrassen door het leven, in plaats van dat we verwachten dat het verleden zich herhaalt.

Karakter is in staat zijn om door te pakken nadat het eerste enthousiasme is geluwd. – Onbekend.

Als geïnteresseerde in eenvoudige dingen die me helpen gezonder te worden, kwam ik een onderzoek tegen over regelmatig bewegen en (licht) sporten. Zeker in het licht van de recente ontwikkelingen op het gebied van luchtwegaandoeningen vond ik dit interessant.

Mensen die regelmatig sporten, dwz 5 of meer dagen per week, hebben een 46% lagere kans om verkouden te worden dan mensen die een doorgaans zittend bestaan leiden. Onder deze groep vallen mensen die 1x per week of minder sporten. Dat betekent dat regelmatig bewegen leidt tot de helft minder virale infecties. En als ze dan ziek worden, dan is dat met veel minder heftige gevolgen. Bovendien is het aantal ziekdagen 41% minder.

Dit zette me wel aan het denken over wat ik zelf kan doen om me weerbaarder te maken.

Soms heb je wind mee en soms tegen. De truc zit ‘m in gewoon ons best blijven doen, ook met tegenwind.

Het is niet de windrichting of de kracht van de wind die bepaalt of we verder komen, maar de stand van de zeilen.

Er is maar één vorm van succes, namelijk in staat zijn je leven op je eigen manier in te richten, en te leven.

Je hoeft eigenlijk alleen maar de richting te weten waar je heen wil. Niet de eindbestemming. De richting is voldoende om de eerst volgende stap te zetten.

Een belangrijke voorwaarde voor succes is in staat zijn om van gedachten te veranderen. Veel ideeën zijn slecht, tot ze goed zijn. En er zijn veel goede ideeën, tot ze slecht blijken te zijn.

Soms is het moeilijk om eerlijke feedback te geven. Misschien willen we de ander niet kwetsen en zijn we voorzichtig.

Ik heb gemerkt dat het geven en ontvangen van een reactie beter wordt verdragen als deze aan twee voorwaarden voldoet. Het is direct en gemotiveerd door een krachtige persoonlijke wens om te helpen.

Als we ervan uitgaan dat de feedback van de ander daaraan voldoet, dan is het ontvangen ervan ook makkelijker.

Stel je eens voor dat het leven altijd haar best doet om in je voordeel te werken, ook als het tegen lijkt te zitten.

Succesvolle mensen beginnen voordat ze er klaar voor zijn.

De beste besluiten hebben vrijwel nooit een onmiddelijke beloning of effect.

Praat niet over wat je in het verleden hebt gedaan.

Praat niet over wat je gaat doen in de toekomst.

Praat alleen over wat je nu aan het doen bent.

Als we een mogelijke consequentie niet kunnen accepteren, hoe onwaarschijnlijk ook, dan zullen nooit zaadjes planten.

― Warren Buffett

“De meeste mensen grijpen nooit naar de telefoon. De meeste mensen bellen nooit en vragen. En dat onderscheidt soms mensen die dingen doen van hen die er alleen maar over dromen. Je moet handelen. Je moet bereid zijn om te falen. Met mensen bellen of een bedrijf starten, als je bang bent om te falen, dan kom je niet erg ver”. – Steve Jobs

Ik moest hieraan denken toen ik hoorde wat een begeleider zei tegen een groep padvindertjes.

“Als jullie net zo hard zouden werken aan dingen die je moeilijk vindt als dat je ze vermijdt, dan zou je niet te stoppen zijn”.

We zijn eigenlijk allemaal nog steeds padvinders..

Wie kennen we die door een bliksem is geraakt? Waarschijnlijk niemand. De kans dat dat gebeurt grenst namelijk aan nul. Toch hopen we dagelijks dat iets vergelijkbaars gebeurt, tegen beter weten in.

Meedoen met loterijen is zoiets. De kans dat de hoofdprijs wordt gewonnen is minimaal. Week na week, maand na maand, krasloten kopen of aan andere nationale loterijen meedoen, en winnen, is als door de bliksem te worden getroffen.

We vertellen onszelf: elke keer is er een kans, hoe klein ook, dat ik de jackpot binnenhaal. Dit is waar.

Wat ook waar is; we geven elke keer geld uit, we krassen en we verliezen. We doen mee aan de grote trekking, en we verliezen. Vaker dan we winnen. Ons gedrag leidt tot dit resultaat. Een kraslot krassen is vergelijkbaar met hopen dat de bliksem ons raakt.

Bovenstaand gaat natuurlijk helemaal niet over loterijen of blikseminslag. Het is een metafoor die laat zien dat als we ergens op hopen zonder in actie te komen, de uitkomst vrijwel gegarandeerd hetzelfde is als binnenlopen op een kraslot.

Bijvoorbeeld in een vergadering iets belangrijks willen zeggen, maar het niet doen.

Of door het leven gaan en hopen dat mensen ons ‘ontdekken’ of onze ideeen opmerken, terwijl we ons gedeisd houden.

Terwijl we gewoon alleen ons werk doen, zonder extra moeite te steken om op te komen voor wat we belangrijk vinden.

Dat we ons niet blijven ontwikkelen en nieuwe dingen leren, en binnen onze veilige zone blijven.

Dat we geen belangrijke besluiten durven te nemen die ervoor zorgen dat we ergens voor staan.

Dat we niet met trots kunnen zeggen: “hier, dit is wat ik heb gemaakt, waar ik trots op ben”.

Dat we het gevoel hebben; “ik ben (mede) verantwoordelijk voor de verandering die ik wil zien. En ik wacht niet af tot een ander iets doet.

Het is in theorie mogelijk dat als we onze nek niet uitsteken en blijven waar we zitten, dat de dingen positief veranderen. Maar we kunnen ons ook afvragen, net zoals met het kraslot of de bliksem, hoe groot is de kans dat als we keer op keer doorgaan met wat we (niet) doen, dat er dingen beter worden?

We moeten weer de baas worden over onze agenda.

Zodat andersmans noodsituaties niet onze prioriteiten blijven.

De lege ruimtes in de dag lijken onmogelijk omdat we zijn gehypnotiseerd door de valse aanname dat we constant moeten reageren op de behoeften van anderen.

Investeerder Warren Buffett is met een geschat vermogen van 37 miljard dollar één van de rijkste mensen ter wereld. Toch woont hij nog steeds in het huis dat hij in 1958 kocht voor  31.500 dollar (waarde nu ongeveer 650.000 dollar). Hij is een groot tegenstander van excessieve bonussen en ontvangt zelf een salaris van 100.000 dollar. Dat is een prima besteedbaar inkomen, maar in verhouding tot zijn vermogen minimaal. Waarom is dit interessant?

Veel mensen passen leefstijl en uitgaven naar boven aan zodra ze meer gaan verdienen. De ironie is dat zij daardoor feitelijk armer worden dan toen zij een lager inkomen hadden. Meer inkomen leidt vaak tot een groter huis in een duurdere buurt, luxere auto(’s), meer vakanties en tot impulsaanschaf. Al deze aankopen dienen ook onderhouden te worden. Een nieuwe dure auto kost bijvoorbeeld altijd minimaal de totaalprijs van de aanschaf aan onderhoud en operationele kosten zoals brandstof, wegenbelasting, verzekering en reparatie. Een auto van 30.000 euro kost in acht jaar al gauw het dubbele.

In feite ben je dan rijk in spullen maar arm op de bank. En bij een tegenslag, zoals baanverlies of ziekte, is het lastig om weer af te slanken. En de druk staat altijd op de ketel om dat imperium van bezit in stand te houden. Stoppen met werken is ook geen optie. En dit kan dan weer tot stress en burn-out leiden.

De valkuil om meer te gaan uitgeven zodra er meer binnenkomt is een lastige. De verleiding is groot. Toch kan het interessant zijn om te proberen om de leefstijl niet steeds evenredig naar boven bij te stellen. Dit is een vorm van ‘sparen’ waar je toekomstige zelf veel voordeel van zal hebben. Het leuke is dat je hier op elke leeftijd mee kunt beginnen.

Wat doe je dan met wat je niet uitgeeft? Op de bank laten staan lijkt niet slim. Al jaren geleden heb ik een mooie oplossing gevonden.

Warren Buffett geeft het advies, aan de ‘gewone burger’, om periodiek geld te stoppen in een ‘indexfonds’. Daarvoor hoef je niets van beleggen af te weten en het is makkelijk.  Indexbeleggen is simpel gezegd een beleggingsfonds dat ernaar streeft hetzelfde rendement te behalen als een bepaalde beursindex. Dit is eenvoudig waardoor het minder risicovol is dan actief beleggen. En het is goedkoop waardoor het meer rendement oplevert dan actief beleggen. Ik heb Buffett’s advies gevolgd en kwam bij Meesman uit.

Wat mooi is aan maandelijks wat wegzetten is dat je je in feite dus niet rijker waant dan je bent. Die kleine bedragen geef je gewoon niet uit aan prullaria of aan een duurdere auto die je in feite niet nodig hebt. Econome Erica Verdegaal noemt geld wat je niet uitgeeft ‘ingeblikt geluk’. En dat resoneert wel.

Disclaimer: ik heb er geen belang bij dit te delen, behalve dat je er mogelijk je voordeel mee kunt doen.

Ik begrijp niet waarom mensen bang zijn voor nieuwe ideeën. Ik ben bang voor oude ideeën. – John Cage

Iedereen vindt wel iets over wat gezonde voeding is. En veel dingen zijn algemeen bekend, bijvoorbeeld dat het eten van (veel) vet ongezond is. Of dat het eten van te weinig groente tot tekorten kan leiden.

Waar ik zelf achter ben gekomen is dat de meeste obstakels voor het hebben van een goede gezondheid intern zijn. Ze zijn het gevolg van houding, gedrag en vooral van slechte gewoontes. Gelukkig kunnen slechte gewoontes worden vervangen door goede. Een daarvan is meer discipline.

Het bijzondere is dat een gevoel van eigenwaarde recht evenredig is aan de mate waarin je discipline toepast in je leven. Doelen worden met meer discipline eerder bereikt en je voelt je daardoor dus sneller beter (over jezelf). Dit is een opwaardse spiraal.

Je kunt klein beginnen, bijvoorbeeld met meer gezonde dingen eten. Het bewijs volgt al vrij snel, je gezondheid gaat erop vooruit. Je focus verbetert, je gewicht neemt af (als dat nodig is), je slaapt beter en je wordt minder snel ziek. Discipline loont dus. Het nodigt dan ook uit om ook op andere vlakken meer discipline te hebben. Klein beginnen en uitbouwen.

Als je ziet dat je niets ontbreekt, dan is de hele wereld van jou.

Lao Tsu

Als je besluit om niet te kiezen, dan heb je nog steeds een keuze gemaakt.

“Wees voorzichtig, het doet misschien pijn.”

“Wees voorzichtig; je weet niet wat er kan gebeuren.”

“Wees voorzichtig; je kunt ontslagen worden, afgewezen, gehaat, ze kunnen je wegsturen.”

“Weet je dat wel zeker?”

“Dat ga je niet leuk vinden.”

“Dat past echt niet bij je.”

“Dit kun je niet.”

Dit zijn vaak de adviezen van de mensen om ons heen. Met vaak de beste bedoelingen. Ze willen helpen. Maar het zijn adviezen gebaseerd op hún angsten en zorgen. Als we niet oppassen dan nemen we die angsten over en komen zo tot weinig.

Wat we kunnen doen is deze goedbedoelde adviezen interpreteren als; goedbedoelde adviezen. En toch ons eigen pad kiezen. En dan kiezen voor zelf geen zorgen maken over wat er fout kan gaan, maar opgewonden over welke geweldige dingen goed kunnen gaan. Obsessie over vrijheid en mogelijkheiden, niet over angst.

Zorg goed voor de paar mensen waar je je werk voor doet, en negeer degenen die niet in je geloven.

Welk ding, project of prestatie in je leven ben je het meest trots op?  En zou je daar meer van kunnen en willen doen? En wat houdt je tegen?

Soms zijn die dingen onbetaald of kosten ze veel meer energie en tijd dan er in beloning of salaris tegenover staat. Toch doen we ze, omdat we voelen dat het bij deze dingen écht om iets gaat.

Wat eruit ziet als een vaardigheid, is meestal niets anders dan consistente discipline. — Shane Parish

Het is een feit dat in de juiste formatie, met de gezamelijke voortstuwende kracht van veel vleugels, vogels twee keer zover kunnen vliegen als alleen.

Soms vinden we het vervelend om hulp te vragen, of om dingen samen te doen. Toch is dat vaak efficienter, en effectiever.

Stel dat je ergens mee zit en niet goed weet hoe je verder moet. Wat soms helpt is ‘jezelf advies geven’ alsof je een vriend advies geeft met een gelijksoortige vraag of probleem.

Het grappige is dat je dan geen of veel minder negatieve of wanhopige gedachten hebt, anders zou je die vriend niet kunnen helpen. Dit helpt meteen ook bij de realisatie over hoe ongefundeerd je twijfels zijn.

Iedereen kan met je in discussie gaan over je mening, maar niemand kan dat over je ervaring.

Over ‘hoop’ wordt in het algemeen positief gedacht. En over ‘angst’ vaak niet zo goed. Toch liggen ze vrij dicht bij elkaar.

Beide emoties, en verwachtingen zijn gericht op dingen in de toekomst. En ze staan meestal lijnrecht tegenover de situatie nu.

Hoop en angst bevatten een hoog gehalte van willen en zorg. En die zorg wordt gek genoeg meestal veroorzaakt door wat we willen. Focus op nu neemt beiden weg.

E-mail na wakker worden als eerste bekijken.

Slecht eten.

Excuses maken.

Laat opblijven.

Gebrek aan focus.

Excuses maken.

Dingen kopen waar je geen geld voor hebt.

Verkeerde relaties.

Gebrek aan geduld.

Focus op jezelf.

Anderen laten bepalen wat succes voor jou is.

Bij de supermarkt kreeg ik bij afrekenen de aanbieding om wat Airmiles te verzilveren voor 1 euro korting. Daar ga ik uiteraard niet op in, omdat ik mijn verdiende Airmiles al jaren automatisch doneer aan Stichting Aap. Dat dacht ik tenminste. Nu blijkt dat Airmiles dit niet meer doet, vanwege nieuwe wettelijke regelgeving kennelijk. Alle opgespaarde (en dus niet aan Aap gedoneerde Airmiles) zijn verloren gegaan.

Vandaag heb ik het beetje Airmiles dat ik heb opgespaard via de website handmatig aan Stichting Aap gegeven.

Het blog van Seth Godin over de achtergrond van het grote Amerikaanse feest Thanksgiving spoorde mij aan om hier even in te duiken. Ik wilde namelijk een deel van mijn saldo aan het door hem genoemde doel https://miles4migrants.org/ schenken.  Dat staat Airmiles Nederland niet toe.

De website van Airmiles in Nederland heeft gelukkig ook een aantal goede doelen die we kunnen steunen. Is het in deze tijd, met de Kerst in aantocht, een idee eens te kijken of we in plaats van kopen kunnen schenken. Met Airmiles is dat heel makkelijk.

Ergens is de mythe ontstaan dat we zes tot zelfs acht glazen water moeten drinken. Waar komt dat vandaan? En moeten we alles maar geloven wat we horen, terwijl we niet zeker weten waar het op gebaseerd is? De herkomst van de legende van extra glazen is onduidelijk.

In een recente publicatie in Optimist Magazine vertelt nierspecialist en hoogleraar geneeskunde Stanley Goldfarb dat we een heel mooi systeem hebben dat aangeeft of we beter wat kunnen drinken. Dorst. De meeste mensen krijgen al genoeg water binnen in de vorm van drankjes, fruit en groente.  De enige nuance is dat sommige mensen, zoals duursporters, ouderen of inwoners van landen met een warm klimaat, wat meer moeten drinken.

Dit gaat niet zozeer of het goed of slecht is om meer water te drinken. Dat moet iedereen zelf weten natuurlijk. Hoewel, teveel water kan zelfs hersenschade opleveren. En écht te weinig drinken is ook niet goed, maar daar hebben we dat mooie ingebouwde waarschuwingssysteem voor dat dorst heet.

Het artikel heeft me aan het denken gezet over hoe vaak ik dingen aanneem, waarvan het nog maar de vraag is of het wel waar is. En ik mijn mening baseer omdat veel mensen het zeggen, zonder dat er gedegen onderzoek aan ten grondslag ligt.

Als je een idee hebt, én je bereid bent als eerste te gaan, dan veranderen de dingen.

Vaak zijn we bang, in een gesprek of onderhandeling, voor het ongemakkelijke van het horen van ‘nee’.

Nee is echter meestal het begin van een gesprek wat op ja kan uitlopen. Dus angst voor nee als motivatie om er niet aan te beginnen is vooraf besluiten niet mee te willen doen. En dus nooit op ja te kunnen uitkomen.

Het gekke is, dat veel dingen meteen ja zijn, terwijl we bang waren voor nee.

Advies is nuttig, zolang het niet bedoeld is om de situatie te beheersen.

Geluk is een plek tussen te weinig en te veel. Fins gezegde.

Armoede is vaak onvrijwillig terwijl eenvoud en ‘less is more’ vrijwillig is en energie geeft.

Na het begin van de pandemie droogden de opdrachten hier en daar wat op. Moest voor het eerst eigenlijk wat beter na gaan denken over bepaalde aankopen. Waren die wel nodig? Merkte vrijwel meteen dat ik er niet minder gelukkig van werd als ik minder kocht. Sterker nog, dat gaf juist rust. Bewust eenvoudiger leven en minder gericht zijn op verzamelen van spullen geeft ruimte voor meer waardering van gezondheid en relaties.

Meer geld geeft dus niet meteen meer geluk. Terwijl wat minder geld, en dus spullen die deur lijkt open te zetten.

Hoe meer je leraar wil zijn,

hoe meer je student moet zijn.

Als we zeggen, ‘we hebben genoeg tijd’, dan zeggen we dat we dat verwachten. Tijd kunnen we niet bezitten, zoals geld op de bank. Er kan van alles gebeuren. Dit laat zien hoe waardevol tijd is. Geld komt en gaat, tijd is eenmalig. Vandaar dat het zo belangrijk is deze goed te besteden.

Wat weten kinderen wat de meeste volwassenen zijn vergeten?

‘Het leven is te kort’. Dit horen we zó vaak dat het een cliché is geworden. Dit keer echter is het waar. Je hebt simpelweg niet de tijd om ongelukkig en middelmatig te zijn. Dat is niet alleen zinloos; het is pijnlijk. – Seth Godin

Deze week draait het COP26 circus op volle toeren in Glasgow. Toevallig las ik vandaag dit gedicht van Gerrit Komrij. Uit zijn bundel The straw that breaks the camel’s back uit 2000, over klimaatverandering. Het leek me toepasselijk.

De wereld kan opnieuw beginnen.

Verjongingsbron en lafenis.

In het besef dat onze aardbol

de eerste en de laatste is.

In een interview met National Geographic fotograaf John Stanmeyer van The Raw Society vertelt hij wie hem het meest heeft geïnspireerd, en waarom.

Ik deel het omdat het zó toepasselijk op elk werk dat we doen.

‘Mijn moeder. Zij vertelde verhalen over het leven die mij vandaag nog steeds raken. Na mijn moeder en natuurlijk mijn vader, is het iedereen die ik ontmoet. We hebben allemaal iets belangrijks te geven, van en met elkaar te leren. Geen individu is groter dan een ander. We zijn allemaal gelijk.’

Als de interviewer vraagt of Stanmeyer advies heeft voor beginnende documentaire fotografen dan zegt hij het volgende.

‘Wees aardig. Evenwichtig. Gepassioneerd en in vuur en vlam. In de kunst van het vastleggen van de onweerlegbare realiteit, de beelden die we maken zijn niet van ons. Neem afstand, van je ego en wordt één met het universum, de wereld en de mensen om je heen. Het vinden van waarom je hier bent, het inademen van het enorme dat voor ons allemaal ligt. Alleen dan kun je werkelijk zien.’

Inspirerend.   John Stanmeyer’s werk.

We kopen of doen of ervaren iets niet vanwege de uitvoerige of overtuigende technische beschrijving. Of vanwege de voordelen die we denken nodig te hebben. We kopen niet op basis van logica maar op basis van emotie. En dan gebruiken we logica om de actie of aankoopbeslissing te verantwoorden.

Dit wetende kunnen we ons beschermen tegen onnodige aankopen waar we spijt van krijgen. Hoe vaak gebeurt het niet dat we iets kochten en dat we er na een dag al aan gewend waren. Dat het genot van het aankopen al heel snel is verdwenen. En dat we er soms zelf spijt van hebben.

Met het oog op de COP26 top in Glasgow die nu aan de gang is leek het me goed om wat dieper na te denken of ik dat zoveelste gadget wel nodig heb. Alles kost CO2 om te maken. Meteen een goede manier om me goed te voelen over mezelf. Niet vanwege weer een nieuw ding in huis, maar juist vanwege de afwezigheid ervan.

George H. Heilmeier is de uitvinder van het LCD scherm. Hij vroeg zich vooraf de volgende dingen af. Deze hielpen hem met de ontwikkeling.

1. Wat probeer je te doen? Spreek dat wat je wil doen uit zonder jargon.
2. Wat is het alternatief wat er nu is, en wat zijn de beperkingen?
3. Wat is nieuw in de aanpak en waarom denk je dat het succesvol zal zijn?
4. Wie wil het überhaupt horen? Als je succes hebt, welk verschil maak je dan?
5. Wat zijn de risico’s?
6. Wat gaat het kosten?
7. Hoelang duurt het (voor het klaar is)?
8. Wat zijn de maatstaven voor de middellange en lange termijn om succes te bepalen?

Tot zover de spelregels. De enige reden waarom we vaak geen verschil maken is omdat we bang zijn. Om verantwoordelijkheid te nemen. En dat leidt tot blokkades. Writer’s block, Leider’s block etc. Excuses zijn dan: Ik heb geen goede ideeen, ik weet niet wat ik verder moet doen.

Er bestaat echter niet zoiets als loodgieter’s block, of prater’s block. Spreek uit wat je wil en kies er dan voor om dat te gaan doen. Leiders worden niet geboren. Leiderschap is iets waarvoor je kiest. Voorbij de angst gaan. Het is moeilijk.

Net als met voetbal is het zo dat er twee basisvereisten zijn. Je moet fit zijn, het spel een beetje kennen en weten waar de bal heen kan gaan. Vervolgens moet je bereid zijn om geraakt te worden, en dat kan soms soms pijn doen. Door die pijn heen gaan is de enige formule voor groei en succes.

“Wie met zekerheden begint, zal eindigen met twijfels; maar wie in het begin tevreden is met twijfel, zal eindigen met zekerheden.” Francis Bacon (1561-1626), Engelse filosoof en staatsman

Dit nodigt uit om wat meer risico te nemen. Weinig is voorspelbaar en vrijwel alles loopt anders dan we denken. 100% uitsluiten van risico dat iets mislukt is nooit uit te sluiten. Tegelijk zijn de mooiste ervaringen vaak het resultaat van ergens aan beginnen waarvan de afloop onzeker was.

Uitsterven is iets wat we ons niet kunnen voorstellen. Daarom zijn we er ook niet écht serieus mee bezig.

Dit filmje van een Dinosaurus bij de United Nations is zowel grappig als tragisch. Maar soms moet je met een grap de tragiek overwinnen.

De klimaattop in Glasgow staat voor de deur. Veel mensen maken zich zorgen over de klimaatcrisis. De toekomst ziet er ook in de gunstigste scenario’s niet rooskleurig uit. De vraag komt dan terecht op: ‘is het nog wel verstandig of menselijk om nog kinderen te krijgen’. Deze vraag wordt veelal gesteld door mensen die zich met dit probleem bezighouden en die bewust proberen te leven.

Kinderen volgen regelmatig de denkbeelden en leefstijl van hun ouders. Dus de kans dat er dan kinderen worden geboren die de aarde ook een warm hart toedragen is groter. En dus is de kans op positieve actie en initiatieven groter.

Sterker nog, als veel mensen die zich zorgen maken om die reden geen of minder kinderen krijgen, dan neemt het aantal kinderen van ouders die er totaal niet mee bezig zijn toe.

In de Verenigde Staten neemt deze zorg ook toe. Klimaatbewuste mensen zijn in de regel Democraat. Als het aantal democraten afneemt dan neemt het aantal Republikeinen toe. En dus neemt de kans op vorming van klimaatbeschermende wetgeving af.

Hoe meer mensen zich bewust worden van de dreiging van de opwarming van de aarde hoe groter de kans dat er een beweging komt die de politiek kan bewegen in – echte – actie te komen. Geen kinderen meer krijgen uit angst voor de toekomst lijkt geen goede oplossing. Het klimaatprobleem gaat er niet van weg en het lijkt er zelfs door te kunnen worden verergerd.

Geen enkel verhaal leeft tenzij er iemand is die wil luisteren. — J.K. Rowling

Toen ik deze grafiek zag dacht ik meteen dat we maar beter van onszelf leren houden. Zelfcompassie vinden we lastig.

Hoewel het onderzoek in Amerika is gedaan, geldt dit universeel.

In het midden kan veel op een mislukking lijken.

Tim Brown, de CEO van design firma IDEO zegt dat elk proces mistige periodes heeft. IDEO beschrijft de emoties van medewerkers in een project. In het begin is er de piek van hoop en optimisme en aan het eind de piek van vertrouwen. Daartussen zit het ‘dal’ omschreven als inzicht.

Inzichten ontstaan door fouten. En als we dit van tevoren weten dan is de conclusie dat fouten maken niet alleen normaal is, maar vooral noodzakelijk. Met deze wetenschap is het mogelijk door dat dal van angst en onzekerheid heen te komen.

Iemand moet iets doen. En ik ben iemand. Greta Thunberg

En dit geldt voor alle belangrijke dingen. Krachtig.

Recent sprak ik mijn buurman die zijn huis gaat verbouwen. Volledig ‘strippen’ gaat hij de woning waar hij 72 jaar geleden is geboren. Hij vertelde trots dat hij het zo duurzaam mogelijk gaat doen. Ik vroeg hem waarom duurzaam. ‘Hoewel ik geen kinderen heb wil ik iets voor de volgende generatie nalaten. Een voorbeeld geven. Als ingenieur zie ik wat er op ons af komt met het klimaat. Ik wil een signaal geven. Maar dat is nog niet zo makkelijk’.

Er was met de grootste moeite een aannemer te vinden die er geen glas- of steenwol wilde gebruiken. Dat is de goedkoopste maar tegelijk de minst ecologische oplossing met de grootste CO2 belasting. Mijn buurman verzuchtte: ‘Het merendeel van de aannemers zijn nog helemaal niet bezig met duurzaamheid.’

Een reden kan zijn dat wetenschappelijke inzichten over het dreigende gevaar onvoldoende duidelijk worden gecommuniceerd door overheden en instanties richting de samenleving. ‘2050 klinkt voor de meeste mensen ver weg, en tegen die tijd zal er wel een oplossing zijn’.

Stel je een vierkant grid voor met 100 stipjes naar rechts en 100 stipjes naar beneden. Dat zijn 10.000 stipjes.

Stel je nu voor dat die 10.000 stippen een hap lucht voorstellen die je inademt. In 1965 waren 3 stippen CO2. Nu zitten we op 4 stippen CO2. Als we op 5 uitkomen dan wordt het leven op aarde zacht gezegd een uitdaging. In realiteit voor ruim de helft van de wereldbevolking onmogelijk.

In stippentaal, in plaats van lastig te begrijpen wetenschappelijke voorspellingen en doemscenario’s ziet het er zo uit met 3 stukjes informatie. (1) Tijd, (2) hoeveelheid CO2 per eenheid lucht en (3) versnelling van de opwarming en dus de toename van CO2.

1. TIJD 1965 – 2021 = 56 jaar
2. CO2 per 10.000 stippen van 3 > 4
3. Versnelling hoeveelheid CO2 per eenheid lucht is verdubbeld sinds 1965

Concreet betekent dit dat van 3 naar 4 stippen heeft 55 jaar geduurd. Van 4 naar 5 stippen gaat gebeuren in de helft van de tijd of minder. Dat betekent dat we in in 2021 + 23 jaar = 2044 op 5 stippen zitten.

Misschien dat de stippen wél kunnen aanzetten tot ander gedrag. Dit is geen sprookje of ver van ons bed show. Het is nog nooit zo concreet en dichtbij geweest.

Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. Het is makkelijk om een belofte te vergeten die we aan iemand hebben gedaan. Of denken, ‘ach laat maar, het is niet zo belangrijk.’

Een toezegging waarin ons iets wordt beloofd parkeert zich in ons hoofd. Dat kan zijn een goede bureaustoel door de werkgever, of het snel terugbetalen van door ons voorgeschoten onkosten. Of het opruimen van de was in huis.

Vervolgens wachten we tot die belofte wordt nagekomen. En als dat dan herhaaldelijk niet of pas na maanden en aandringen gebeurt dan daalt ons vertrouwen in die ander. En kan het een wissel trekken op de relatie.

Voor we iets beloven is het dus goed om goed te beseffen dat de ander reikhalzend uitkijkt naar het moment dat we ons aan ons woord houden. Zoals we dat zelf ook doen als we een verwachting hebben.

Jezelf openstellen voor nieuwe ervaringen betekent accepteren en omarmen dat dit soms beter is dan de bestaande en vertrouwde situatie tolereren.

Verandering gaat per definitie samen met onzekerheid. Maar wat is beter? Verveling en frustratie of de kans op vernieuwing? Ook al is de uitkomst niet voorspelbaar.

Alexander de Grote leefde meer dan 2000 jaar geleden. Er is zelfs een stad naar hem vernoemd. Je zou kunnen zeggen dat zijn naam is vereeuwigd.

Hoeveel dingen doen we niet om ervoor te zorgen dat we naam maken. Dat we worden gezien en onthouden, ook door de volgende generatie. Maar hoeveel zin heeft dat eigenlijk? Soms moeten we dan dingen doen die vervelend zijn en hun tol eisen. En Alexander de Grote was geen lieverd.

Betere optie is een zo goed mogelijk leven leiden, nu. De beste persoon zijn die we kunnen zijn. Zonder de zorg over wat anderen nu of in de toekomst wel of niet van ons vinden. De toekomst is niet relevant.

Stress verdwijnt niet door harder te werken.

Vandaag was ik bij mijn autogarage. Er was iets kleins dat nagekeken moest worden. Aan de balie staat al jaren een uitermate vriendelijke medewerkster. En zij is altijd vrolijk en vriendelijk. Een glimlach van oor tot oor.

Niet elke klant is altijd even blij in een autowerkplaats. De rekening kan tegenvallen, of er moet wat langer gewacht tot ze geholpen worden.  Wat opvalt is dat de glimlach van deze medewerkster alle eventuele tegenslag als sneeuw voor de zon doet verdwijnen. Als het al even tegenzat, je krijgt er spontaan een goed humeur van.

De wachtruimte stond behoorlijk vol vanmorgen en haar stralende glimlach en rustige uitstraling leek iedereen haast te betoveren richting goed humeur. En toen ik de auto aan het eind van de dag weer ophaalde lachte ze nog steeds.

De kracht van een glimlach heb ik niet eerder zo goed in werking gezien. Iets om te onthouden. Met een glimlach wordt alles lichter.

Een goede vriend vertelde me over zijn lagere school onderwijzeres. Zij kreeg anderhalf jaar geleden te horen dat ze ziek is. Ze heeft nu niet lang meer te leven.

Hij vroeg aan haar wat ze anders zou hebben gedaan? Het antwoord kwam snel en resoluut. Ik zou de laatste jaren van mijn leven niet meer zo hard hebben gewerkt. En meer tijd doorbrengen met mijn kinderen, en vrienden.

Het is voor iedereen anders, wat doen we met onze tijd als we nog enkele weken of maanden of jaren hebben. Voor vrijwel iedereen is hetzelfde dat we het meestal pas doen op het moment dat het definitieve eindpunt in zicht is.

Het boek 4000 Weken van Oliver Burkeman is nu in de Nederlandse vertaling verschenen. Dat is de uiterst en onwaarschijnlijk beperkte tijd die we namelijk hebben. Het boek is een eye opener om te helpen nadenken over wat echt belangrijk is.

Het verhaal van mijn vriend heeft me in zoverre verder geholpen dat ik onmiddellijk zou stoppen met activiteiten en mensen waar ik geen energie van krijg. Alleen dán ontstaat er ruimte voor rust en voor dingen die ertoe doen.  Ik geef toe, dit is een uitdaging. Toch ga ik proberen dit toe te passen, vanaf nu.

Bij een kapper in Leiden las ik deze grappige garantie op de winkelruit. Meestal zijn we blij met een frisse look. Soms staan we met gemengde gevoelens stil bij ons veranderende uiterlijk. Steeds iets minder haar, of het grijs dat begint door te schemeren.

Het grappige is dat wij zelf de enige zijn die zich hier druk om maakt. Het interesseert vrijwel niemand iets. Het is een bevrijdende waarheid dat we overschatten dat anderen met ons bezig zijn.

Wat een geweldige baan geweldig maakt zijn specifieke vaardigheden. Je moet ergens heel goed in zijn voordat je kunt verwachten dat je goed werk levert.

We denken vaak dat alles begint met passie. Dat lijkt een illusie. Omgekeerd is het wel zo dat als je ergens heel goed in bent dat passie kan volgen.

Tegelijk is meesterschap alleen geen garantie voor geluk. Er zijn genoeg voorbeelden van ongelukkige specialisten en experts met unieke vaardigheden.

Steve Martin’s beroemde quote ‘wees zó goed dat ze je niet kunnen negeren’ lijkt een zinvolle strategie. En hoe beter je in iets wordt, hoe groter de kans dat het een passie wordt.

In plaats van het juiste werk te vinden kan het zinvoller zijn het werk op de juiste manier te doen. Alleen dan volgt passie, en geluk.

Werk is liefde zichtbaar gemaakt. En als je niet met liefde maar alleen met afkeer kunt werken, is het beter dat je stopt met je werk en aan de poort van de tempel gaat zitten en aalmoezen aanneemt van degenen die met vreugde werken. – Kahlil Gibran

Een plan is een vooraf bedacht aantal stappen. Dat bedenk je en vervolgens begin je eraan. En dan gaat vrijwel nooit  alles volgens plan. Heel herkenbaar.

Vaak is de nét wat andere uitkomst dan de verwachting ook nog eens iets spannender. Een plan is een prima basis om als startpunt te gebruiken.

Zoals Gabe Anderson in zijn verhelderende post zegt, afwijken zonder eerst een plan te hebben is gewoon zwalken.

Waar en inspirerend.

Elke dag is gevuld met activiteiten, de één dringender en noodzakelijker dan de ander.

Als we ’s avonds terugblikken dan is niet de vraag relevant of we de snelste, de goedkoopste of de beste waren.

Waar het wel om gaat is dat we de enige waren.

Soms is een woord eruit voor je er erg in hebt. In een gesprek, en helemaal in een e-mail. Dat is een soort geest die niet meer terug kan in de fles.

Daarom is het goed om bewust te zijn van je gedachten als je alleen bent. En zorgvuldig te zijn met woorden als je in gezelschap bent.

Niets doen is een hogere vorm van mastery dan alles doen.

“Als iemand actief wil zijn, dan moet je niet bang zijn om soms iets verkeerd te doen, niet bang zijn om fouten te maken”.  — Vincent van Gogh

Het is soms makkelijker om te vragen om vergeving dan het is om te vragen om toestemming.

De eerste hindernis is namelijk al genomen als je actie niet afhangt van toestemming van een ander. En als het goed uitpakt dan is de vraag om vergeving ook niet relevant.

De kans is aanzienlijk dat je soms of vaak het gevoel hebt dat alles te veel wordt. Een oplossing kan dan uitbesteden zijn. Een andere mogelijkheid is gewoon stoppen met dat te doen waar je zo druk van wordt.

“Als ik hiermee stop, stort alles dan in?”. Als dat zo is dan kun je beter een oplossing vinden. Als het niet zo is dan zou dit iets kunnen zijn dat je van je lijstje kunt schrappen.

Dan ontstaat er meteen tijd voor andere dingen. Rust bijvoorbeeld. Of een activiteit waar je energie van krijgt. Een wandeling misschien?

In een sterk samenwerkingsverband ben je op één lijn over het waarom en elkaar aanvullend wat betreft het hoe. Wederzijds respect is dan wel een eerste vereiste.

Hoe zou het voelen als de mensen die je leuk vond en vertrouwde dingen beloofd hebben om je aandacht te krijgen, en die beloftes dan verbreken zodra ze ermee weg kunnen komen?

Onder respect valt dus naar elkaar luisteren. En beloftes niet verbreken, hoe klein ze ook zijn. Want zodra respect voor elkaar twijfelachtig wordt, verdampt vrij snel de energie uit een samenwerking of partnerschap.

We besteden vele uren aan het consumeren van nieuws. Het probleem is, dat nieuws ons niet informeert. In feite, hoe meer nieuws we consumeren hoe slechter geinformeerd we raken.

Hoe dat zit legt  Shane Parrish hier uit in zijn blog Farnam Street. De voornaamste redenen:

De snelheid waarmee nieuws wordt gegenereerd wordt steeds sneller.  De betrouwbaarheid neemt hierdoor af.

De kosten om nieuws te verslaan, maken en distribueren zijn nog nooit zo laag geweest. Iedereen kan dus nieuws maken.

Het als andere verslavingen willen we steeds meer nieuws verslinden.

Gratis nieuws bestaat niet. Dat wordt dan betaald door adverteerders. En die kunnen mede en (in)direct de inhoud bepalen. Het gaat dan om het aantal page views, hoe meer views hoe meer winst. En hoe meer controversie, deelbare berichten en hoe verontwaardigder je wordt, hoe meer page views.

Ik kijk en luister al ruim 3 jaar niet meer naar het nieuws. Iets wat echt belangrijk is, daar kom ik vanzelf achter. Groot voordeel is dat ik met veel minder afleiding mij kan focussen op de dingen die ik vandaag belangrijk vind, en morgen ook nog. Met nieuws is dat altijd nog maar de vraag.

We houden veel van onze huisdieren. Ze hebben een karaktertje, een ziel en vaak  maken ze volwaardig onderdeel uit van het gezin. Omdat ze een gezicht hebben, maniertjes en soms irritante eigenschappen. Net als wij mensen. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat zij beter voor haar kat zorgt dan voor zichzelf.

En niet alleen honden, katten en konijnen worden sufgeknuffeld. Bijvoorbeeld ook ratjes, fretten en niet te vergeten paarden. Op Wereld Dierendag worden al deze dieren extra in het zonnetje gezet.

Hoe zou het zijn om, al is het maar één dag, aan al die dieren te denken die geen gezicht hebben. Omdat we ze nooit te zien krijgen. Althans niet voor ze verpakt in cellofaan in de supermarkt en vervolgens op ons bord liggen.

We kunnen al die dieren in nood helpen door vandaag geen vlees, kip of vis te eten. En als we dat overleven, doordat blijkt dat we ook zonder die overdaad kunnen, daar een gewoonte van te maken. Ook als het geen Dierendag is. Een paar dagen per week maakt al een groot verschil. Uit liefde voor alle dieren die we nooit te zien krijgen.

Als snelheid een verslaving is, dan is aanwezigheid de genezing.

Deze kwam vandaag binnen via Alan Cohen. Een uitermate vriendelijke en veelzijdige bron van inspiratie.

Hier moest ik aan denken toen een kennis vertelde dat hij steeds als hij meer ging verdienen ook meer ging uitgeven. Nu zit hij ‘vast’ in zijn bezit.

Najagen van dingen die anderen hebben kan een prijs hebben. Niet alleen is het vaak niet écht wat je wil, maar het is ook kostbaar.

Een goed voorbeeld is het uitgeven van meer geld aan dingen op het moment dat je meer verdient. Van duurdere auto naar groter huis in een betere wijk, tot duurdere kleding en onnodige aankopen.

De verhoogde levensstandaard is kostbaarder om in stand te houden. Het gevoel van rijkdom en tevredenheid is vaak niet hoger en soms juist minder dan toen we nog niet dat groenere gras wilde hebben.

Wiens goedkeuring heb je nodig?

“Zorgen voor uitmuntendheid is niet werk. Zorgen voor uitmuntendheid is een morele daad.”

— Hugh MacLeod, CEO Gaping Void

MacLeod legt uit dat de realiteit is dat uitmuntendheid niet gaat over harder werken, of aan eisen voldoen of processen verbeteren. Het is een moreel besef van de waarheid dat ‘de manier waarop je iets doet de manier is waarop je alles doet’.

De beste manier om een betere manager te worden of effectiever in je werk is door een beter mens te zijn. Uiteindelijk zijn er geen magische trucjes, alleen mensen.

Een bakker zit niet in de brodenbusiness maar in de klant blijheidsbusiness. Toevalig bakt hij ook broden.

Een accountant zit niet in de cijferbusiness, maar in de klanttevredenheidsbusiness. Dat doet zij door goed te zijn met cijfers.

Een tuinman zit niet in de plantenbusiness. Hij maakt klanten gelukkig en doet hij dat door tuinen gezond en mooi te maken en houden.

Wat deze mensen doen is een probleem oplossen waardoor de kwaliteit van het leven van klanten omhooggaat. De centrale vraag is en blijft, op welke manier maak en houd ik mijn klanten gelukkig. En dit is op elke baan, elk initiatief, elke onderneming los te laten. Het is de enige relevante vraag voor langdurig succes.

Van onwetendheid krijg je doorgaans meer zelfvertrouwen dan van kennis.

Charles Darwin zei dit nadat hij onwetend op een boot was gestapt om een aantal jaren avonturen te gaan beleven. Als hij had geweten wat hem te wachten stond dan was hij er naar zijn zeggen nooit aan begonnen.

Hoe vaak willen we alles eerst zeker weten, om dan te besluiten dat we het toch niet gaan doen. Juist vanwege die kennis. Het grootste leermoment is ergens instappen en te ervaren dat juist de onwetendheid kansen creëert die anders door angst blijven liggen.

Miles Davis stond soms met zijn rug naar het publiek. Hij speelde voor zichzelf, niet voor het applaus.

Dingen maken, creëren, zonder goedkeuring of applaus als beloning (of de behoefte eraan), maakt dat we andere dingen durven te maken.

Het mooie is dat het vaak iets bijzonders oplevert.

Rijkdom is kunnen doen wat je wil doen, niet alles hebben wat je wil hebben.

Voor mij is rijkdom als ik

Goed eet

Quality time heb met vrienden en familie

Vaak de frisse lucht in kan

Even kan stoppen met werken wanneer ik dat wil

Een dag vrij kan nemen wanneer ik dat wil

De vrijheid heb om op welk moment dan ook van de zon kan genieten

Leven gaat niet over spullen. Veel van de luxe artikelen die we hebben zijn niet veel meer dan een poging om een leegte op te vullen. Maar het werkt niet. Als het wel zou werken, dan zou we niet steeds maar hoeven bij te kopen. Toch?

Voor velen is winkelen recreatie. Het is een gewoonte geworden. Er is niets mis met nieuwe dingen kopen en dat leuk vinden. Maar als winkelen een dwangmatigheid wordt, zonder helderheid te hebben over wat de werkelijke waarde is van wat we kopen, dan zou het een gewoonte kunnen zijn die de moeite van het veranderen waard is.

Veel van de beste dingen in het leven zijn geen dingen. Maar ervaringen.

Dolly Parton, de beroemde zangeres, schijnt gezegd te hebben, ‘ik ben niet beledigd door grappen over domme blondjes omdat ik weet dat ik niet dom ben. Ik weet ook dat ik niet blond ben’.

Het gevaar van een aanname is dat deze niet waar hoeft te zijn. In het geval van Dolly Parton is het een driedubbele aanname. Namelijk blondjes zijn dom, Dolly Parton is dom en zij is blond. De zangeres draagt haar hele leven al een pruik en haar echte haarkleur hoeft helemaal niet blond te zijn.

Dit is ook meteen het bruggetje naar het feit dat vrijwel alle observaties meer zeggen over de spreker dan over de persoon over wie dingen worden aangenomen.

Dat geeft rust. Verpruts je kostbare tijd niet met zorgen over wat anderen van je vinden.

De witte ruimte van een vrije dag is onhaalbaar. Omdat het lijkt of we gehypnotiseerd zijn door de valse maar dwingende noodzaak om te reageren op alle behoeften van anderen. Andermans noodgevallen worden zo onze prioriteit.

Veel mensen lijken heel effectief, druk met van alles. Een goede vraag die we kunnen stellen is, vind ik wat ik elke dag doe betekenisvol? Is al dat drukke gedoe in lijn met het grote plan dat ik heb voor mijn leven?

Een andere vraag kan zijn, wat als ik sterk genoeg zou zijn om iets te vinden en te doen dat boeiender en zingevender is, wat zou dat dan zijn?

Zodra je die vragen stelt, en dan is het antwoord niet eens relevant, dan vermindert de behoefte om andermans brandjes te blijven blussen.

Geduld gaat niet over hoe lang we kunnen wachten,

maar over hoe we ons gedragen tijdens het wachten.

Een stap terug, na het nemen van een verkeerde weg, is een stap in de juiste richting.

– Kurt Vonnegut

Zelfvertrouwen vergroot door te ervaren dat iets wat je bent begonnen positief resultaat heeft.

Niet zozeer als je wordt bedankt of als je wordt genoemd als initiatiefnemer. Dat is een mening.

Resultaat is krachtiger dan een mening.

Het is makkelijk om ware dingen te denken, of te zeggen over wat er moet veranderen. Bijvoorbeeld afname co2-uitstoot, tegengaan dierenleed of verminderen van bergen plasticafval die we creëren.

Het is veel lastiger om de handen vies te maken en de juiste dingen te doen op het juiste moment om zo een werkelijk verschil te maken.

Een goudplevier heeft te weinig kracht en uithoudingsvermogen om alleen de Atlantische Oceaan over te steken. Als groep lukt dat wel. De vogels steunen elkaar.

Op deze manier kan een zwerm met soms tienduizenden vogels of een school met ontelbare vissen in een paar miliseconden opeens en collectief van richting veranderen. Door de groepsdynamiek ontstaat dat vermogen.

Ook mensen zijn als team in staat om als som der delen tot grotere dingen te kunnen komen. Voorwaarde is wel goede en heldere communicatie waarbij relevante informatie wordt uitgewisseld.

Dit is één van de dingen die Hans Andeweg in zijn boek Scheppend Leven beschrijft.  Uit de samenwerking ontstaat de meerwaarde. Samen zijn we sterk(er).

Met mensen ‘overtuigen’ om het goede ding te doen wordt vaak het tegenovergestelde bereikt; hakken in het zand.

Een verandering van houding ontstaat alleen bij een gedragsverandering. Niet andersom. Houding is niet iets dat je aan of uit kunt zetten, gedrag wel. Dat is doen, of niet doen.

De omgeving moet die gedragsverandering wel mogelijk maken. Met omgeving bedoel ik alles buiten de mensen die we beogen te veranderen.

Een voorbeeld is de auto-industrie. Door auto’s met veel uitstoot duurder te maken en schonere auto’s met minder bijtelling te belasten ontstaat er gedragsverandering. Weliswaar vaak fiscaal gestuurd, maar evengoed is het een verandering.

Of de autoshowroom die de bezoeker verwelkomt met signalen die aangeven dat duurzaamheid een centrale pijler is in de bedrijfsvoering van de dealer. Die signalen kunnen zijn opvallende afvalscheiding,  duurzame inrichting of koffiekopjes gemaakt van gerecycled materiaal.

De enige manier om een traditionele omgeving te kunnen veranderen is door een compleet nieuw systeem te creëren.

Als de organisatie gelooft dat de enige manier waarop ‘het goede ding’ wint, is als dat goede ding zo heel veel beter is dan het niet-zo-goede ding, dan kan ze niet anders besluiten dan dat te doen.

Probeer de dag te beginnen met het doen van één taak of afhandelen van één klusje.

En dán pas e-mail…

Lachen is vaak het beste medicijn als iets behoorlijk fout dreigt te gaan.

Door nalatigheid was ik niet goed voorbereid op een crash van de harde schijf van mijn laptop. Had geen handige recente backup gemaakt en vervolgens wist ik ook niet goed wat de procedure is om alles te herstellen.

Eerst is er ergernis, gevolgd door lichte paniek en dan gelatenheid..  Machteloos starend naar het apparaat moest ik opeens heel hard lachen. Hoe kan het toch zijn dat een machine zoveel macht over mij kan hebben.

Toen ik uitgelachen was zette ik alles op een rij en kwam tot de conclusie dat het allemaal zo vervelend niet is. Ik zag de humor wel in van mijn pogingen om de techniek de baas te willen zijn. Frustratie maakt dan plaats voor acceptatie en het inzicht van de betrekkelijkheid van alles.

De laptop heb ik weggebracht en het overgelaten aan de experts. En het was eigenlijk best wel lekker, een paar dagen geen laptop

Laat de wereld zien wie je bent, niet wie je denkt wie je moet zijn.

Fanny Brice

Als Van Gogh 20 jaar eerder of 20 jaar later was geboren, dan had hij niet precies dat gedaan wat hij heeft gedaan. Er was niet een één of andere engel die met een toverstokje hem tot impressionistische schilder bestempelde.

Als Steve Jobs 20 jaar eerder was geboren, dan had hij ook wat anders gedaan. En hetzelfde geldt voor iedereen.

Het gaat niet om het wachten op het juiste antwoord, want dat is er niet. Wat er wel is zijn uitdagingen die we aan kunnen gaan. En de emoties die we kunnen ervaren.

Wachten tot het perfecte paard langskomt in de draaimolen zorgt ervoor dat we al die kansen missen om van iets kleins iets groots te maken. Alle paarden zijn even goed. Het is dezelfde draaimolen. Klim gewoon op een paard.

We wachten tot de dingen wat rustiger worden, we wachten op het juiste moment, maar dit is het juiste moment.

Als we terugkijken, één jaar of vijf jaar, dan zijn we zelden teleurgesteld omdat we ons zegje toen hebben gedaan, of teleurgesteld omdat we zijn begonnen met het maken van kunst, of teleurgesteld omdat we verbinding zochten met iemand.

Waar we nu spijt van hebben is dat we het niet hebben gedaan.

Iemand vroeg me waarom ik elke dag een stukje schrijf.  Het is een privilege om dagelijks iets van waarde te kunnen delen.

Als je naar een winkel gaat en de verkoopster vraagt of ze kan helpen, dan is ons antwoord vaak; ‘ik kijk alleen maar even’. Dan ben je dus zonder bepaalde bedoeling aan het kijken.

Een goed voorbeeld van iemand die een bedoeling heeft is een chirurg. Zij heeft je niet per ongeluk opengemaakt. Zij heeft een probleem geïdentificeerd en door haar operatie heeft ze de bedoeling dat probleem op te lossen.

Actie, met voorbedachten rade, of we nu voor een bedrijf werken, of voor onszelf, het levert de brandstof om steeds beter werk te leveren. Omdat we van tevoren besloten wat de bedoeling was van wat we gingen doen.

Mijn bedoeling van dit blog is om iets te delen wat tenminste één lezer iets geeft om over na te denken. En wat waarde heeft. Persoonlijk is het ook een zoektocht naar de verschuiving die ik wil maken om de persoon te worden die ik wil zijn.

Dat kan door een aantal keuzes te maken maar makkelijker is door nieuwe gewoontes aan te leren. En één van deze gewoontes is elke dag te verschijnen met iets dat wat kan betekenen voor een lezer.

Gewoontes zorgen voor resultaat. Doelen zijn het resultaat. Maar een doel bereik je niet zonder gewoontes. Het doel om elke dag iets te schrijven en steeds wat te leren, is een gewoonte. Het bijproduct kan zijn dat ik mensen inspireer. Maar dat is wel de bedoeling.

Als het makkelijk was dan had je het al gedaan.

De situatie verandert. Nieuwe feiten en omstandigheden komen om de hoek zeilen. Het is geen schande als we iets niet kunnen voltooien, met ijzeren wil, op de manier zoals we dat hadden voorgenomen. Om een afgang of falen te voorkomen.

Veel behulpzamer is een adaptieve wil. Het is geen zwakte om aan te passen en de koers te verleggen. Flexibiliteit is een kracht op zich. Sterker nog, flexibiliteit gecombineerd met kracht maakt veerkrachtig.

Dit schreef Marcus Aurelius bijna 2000 geleden. Hij overweegt dat het uit vrije wil veranderen van gedachten op advies van een ander, een beter resultaat kan opleveren. Voorwaarde is wel dat het een betere manier is om het eerder vastgestelde doel te kunnen bereiken.

Niet passie, maar doen waar je goed in bent en doorzetten bepaalt iemands (carriere) pad. De sleutel ligt dus in constateren wat dat is.

De titel van dit blog komt rechtstreeks van een uitspraak van acteur Steve Martin en is tevens de titel van het boek van cal Newport. Aanrader.

Overigens: Steve Jobs adviseerde om je passie te volgen. Newport deelt die mening niet. Mede ook omdat Jobs ook zijn passie nooit heeft gevolgd, maar deed waar hij goed in was.

De manier waarop je iets doet, is de manier waarop je vrijwel alles doet. Een vaak gehoorde uitspraak die wel klopt eigenlijk. Ik hoorde deze het eerst 20 jaar geleden van T. Harv Eker. Er zijn later talloze blogs en zelfs boeken over geschreven. En niet zonder reden.

Als je eerlijk bent tegenover jezelf dan zie je patronen die doorsijpelen in alle aspecten van je leven en in hoe je dingen aanpakt. Van tandenpoetsen tot hoe je in een rij staat te wachten. Van hoe je schoonmaakt (of niet) tot op welke manier je je tijd besteedt en waaraan.

Succes, prive én zakelijk, is afhankelijk van je mindset. Bedrijven of mensen falen doorgaans niet. Ze stoppen simpelweg als het lastig wordt.

Volgens Eker is het zaak om die weinig behulpzame of destructieve patronen te herkennen en dan bereid te zijn deze te vervangen door andere.

Het geheim schuilt volgens hem in ontleren. We zijn waar we zijn omdat we min of meer dag in dag uit hetzelfde doen. Ons oude denken heeft ons gebracht waar we nu zijn. Als we iets anders willen, dan moeten we iets anders doen. Zo simpel is het.

De dingen waar je niet toe komt zijn vaak dingen die er écht toe doen.

Een zenmeester liep met zijn leerling elke morgen door de tuin van het klooster. De leerling vroeg op een dag aan het einde van de wandeling: ‘meester, wat is de zin van het bestaan?’ De zenmeester gaf geen antwoord. Want het antwoord bederft de vraag.

Op de tweede dag vroeg de leerling nog voor het einde van de wandeling: ‘zenmeester, wat is de zin van het bestaan?’ De meester antwoordde niet, hij keek de leerling slechts aan.

Op de derde dag vroeg de leerling al bij aanvang van de wandeling: ‘zenmeester, wat is de zin van het bestaan?’ In zijn opwinding gleed de leerling uit en viel in het naastgelegen ravijn. Als door een wonder wist de leerling zich vast te bijten in een uitstekende twijg. Zo hing hij daar, de doodsangst in zijn ogen.

De meester boog zich over de rand van het ravijn en zei tot de leerling, ‘stel nu je vraag opnieuw’.

Opgetekend door Harry Starren in The Optimist Magazine nr 1/2018 in het themanummer over of we wel zinvol aan het werk zijn.

Het antwoord vind je met de juiste vraag. Wie dat door heeft, heeft geen moeite met het vinden van de koers.

Nu is een goed moment om te beginnen.

En we weten allemaal wat we uitstellen. Omdat we denken dat we alle tijd van de wereld hebben.

Nu is vaak het beste moment.

Als er geen overeenstemming kan worden bereikt die beide kanten blij maakt, dan is Geen Deal de beste optie.

Zelfs in geval van nu geen deal, deze uitkomst zet wel de toon voor een mogelijke win-win in de toekomst.

Simpel.

Bij ‘verkopen’ denken we meestal aan een transactie in ruil voor geld. Het is veel ruimer. We zijn allemaal verkopers als we iets gedaan willen krijgen van of bij een ander. Soms heet het dan verleiden of inspireren.

Vaak is het zo dat we op het moment van de ‘verkoop’ wilden dat we veel eerder waren begonnen met interactie en met het onderhouden van de relatie.

Het is een klassieke misser. De verkoper bouwt de spanning op met informatie, inspiratie en andere verleidingsinstrumenten in de korte tijd voorafgaand aan de beoogde deal. Én hij verwacht dan succes. Het probleem is dat de koper weet wat er aan de gang is.

Een betere manier is altijd en consistent om de ander geven, niet alleen dán als er binnenkort een verkoopkans voor de deur staat.

Volgens de Oostenrijkse filosoof Alfred Adler zijn we pas echt bewust van onze eigenwaarde als we voelen dat ons bestaan en gedrag een positieve invloed hebben op anderen. Dat wil zeggen dat we het gevoel hebben dat iemand anders wat aan ons heeft.

Hij zegt ook dat dit het makkelijkst tot uiting komt in het ‘werk’ dat we doen. In de maatschappij en in een gemeenschap. En werk is volgens Adler niet beperkt tot geld verdienen en kostwinner zijn. Werk is net zo goed actief zijn in bijvoorbeeld het huishouden en kinderen opvoeden (M/V) of vrijwilligerswerk doen.

Door te werken, samen met anderen, leveren we een bijdrage aan de kwaliteit van het leven van de mensen om ons heen. Op deze manier voelt iemand dat zijn leven en activiteiten ertoe doen voor anderen. Dit resoneert.

Vrijheid ontstaat als we stoppen met vastklampen aan de schijnzekerheid van de toekomst.

We verzinnen van alles om te proberen de toekomst veilig te stellen. Verzekeringen, contracten en vooral het op dít moment niet uitproberen van dingen die totaal anders zijn.

De enige zekerheden die we hebben is de eindigheid van alles en het feit dat de meeste dingen compleet anders lopen dan we verwachten.

Waarom dan niet regelmatig in het diepe springen en eens iets totaal anders doen dan wat we altijd hebben gedaan?

Dit vereist dat je kiest voor de ervaring van onzekerheid en dat je je ongemakkelijk voelt. Uiteindelijk voel je je daarna vrijwel altijd beter dan daarvoor.

Organisaties geven soms honderdduizenden euro’s uit aan diensten en advies dat hen helpt met kiezen van producten en diensten waarmee ze het grootste marktaandeel kunnen krijgen.

Het grappige is, als de helft van dat geld zou worden aangewend om medewerkers op te leiden en te inspireren om de focus écht op de klant te leggen, dan zou deze klant zich vanzelf meer richten tot de organisatie.

We hebben allemaal wel een gehoord van de oefening waarin we een brief schrijven aan ons ik van 20 of 30 jaar geleden. En leggen we uit welke keuzes we hebben gemaakt, en waarom. En wat daarvan de consequenties zijn. Hoe goed of vervelend ook.

Is het een idee om een brief te schrijven aan onze toekomstige ik? En deze dan over een tijdje te lezen?

Vaak loopt het eigenlijk wel los en zijn de hindernissen niet zo groot als we nu voor ogen hebben.  Zo’n brief geeft ook energie om nu dingen te starten.

Sommige mensen hebben meer zelfvertrouwen dan kennis, en ze durven dingen te zeggen die verkeerd blijken te zijn. En er zijn er die waarschijnlijk de juiste kennis hebben, maar ze houden zich stil omdat ze bang zijn om dingen te zeggen.

Uiteraard is opzettelijk verkeerde informatie communiceren niet juist. Maar regelmatig zwijgen we omdat we bang zijn voor reacties.

Zodra we niet meer zo bezig zijn met de mening van de ander kunnen we onze ideeën waarvan de uitkomst onzeker is een kans geven.

Een ernstige of noodsituatie vraagt soms om een creatieve oplossing.  Een Australische boer heeft met een drone zijn schapen gefilmd en zo kunnen bijdragen aan de uitvaart van zijn overleden tante.

Creativiteit wordt gestimuleerd als we uit ons evenwicht zijn gebracht. De lockdown heeft dat gedaan.  Dit ontroerende filmpje is een mooi voorbeeld van hoe de verstoring van ons reguliere leven veel goeds, vernieuwing en verandering kan brengen.

De beste manier om te ontsnappen aan een probleem is door het op te lossen.

Apple wordt veel als voorbeeld gebruikt en normaliter probeer ik dat niet te doen. Dit bedrijf is zo’n uitzondering op alle regels. De visie is ruim 40 jaar geleden geformuleerd nog steeds even krachtig als toen. Het lijkt een marketingtrucje wat ze vertoonden, maar dat is het niet.

Het is een manier van kijken naar de wereld en dat deden en doen ze op drie eenvoudige manieren.

Empathie

We begrijpen de behoefte van de klant als geen ander.

Focus

Om die dingen goed te kunnen doen besluiten we om alle onbelangrijke kansen te elimineren.

Toedichten

Mensen beoordelen een boek wel degelijk aan de hand van de omslag.

Je kunt de beste dienst hebben, de hoogste kwaliteit, de meest handige software etc; maar als we deze presenteren op een slordige en onzorgvuldige wijze, dan wordt het waargenomen als slordig en onzorgvuldig. Als we waar we trots op zijn presenteren op een creatieve, professionele namanier, dan zullen deze gewenste kwaliteiten eraan worden toegedicht.

Een korte en simpele boodschap. Makkelijk te begrijpen. En het houdt stand. Na ruim 40 jaar mogelijk actueler dan ooit gezien de digitale en online wegwerpmaatschappij waarin we soms denken beland te zijn.

Wacht niet tot de wereld verandert.

Verander van gedachten over de wereld.

Wat zou er gebeuren als we zorgen en angsten over ons project waarvan je vindt dat het perfect moet zijn, zouden inwisselen voor de hoop en de verwachting dat de dag komt waar we maanden naar uit hebben gekeken?

Angst en opwinding zijn vaak twee kanten van dezelfde medaille. Angst geeft aan dat we iets doen waar we om geven. Dus hoe zou het zijn als we vooruitkijken naar de dag dat het klaar is? Hoe zouden we ons dan voelen?

Ik hou altijd van het moment waarop de puzzelstukjes in elkaar passen en compleet zijn. Maar er is iets anders dat erg leuk is aan puzzelen. In het bijzonder als je puzzelt samen met anderen waar je om geeft en waar je een band mee hebt.

Het is het moment waarop de puzzel verandert van een kader in een combinatie van stukjes zoals bijvoorbeeld de cirkelvormige Zwitserse kaasjes. De puzzel is bijna klaar.

Het eind is dan in zicht en je weet dat je alle stukjes hebt. Er zit plezier en voldoening in die laatste stukjes bij elkaar leggen, samen met de mensen om je heen met wie je samen op zoek bent geweest naar alle stukjes.

‘Keuzestress’ staat bekend als het fenomeen te moeten kiezen uit teveel mogelijkheden. Eerder vaak dan soms wordt er helemaal niet gekozen en het gevolg is procrastinatie. Zowel verkoper als koper hebben een gedeelde verantwoordelijkheid.

Omdat we autonome wezens zijn die het gevoel willen hebben zelf onze keuzes te maken, is er niets mis met veel mogelijkheden. Wat wel helpt, is hulp aanbieden om de goede keuze door de afnemer te stimuleren.

Voor de klant geldt: veel keuze en variëteit is goed. Echter, hoe meer keus we hebben, hoe beter we vooraf moeten weten wat we écht willen. Anders bestaat het risico dat we meer kopen van dingen die we niet écht willen omdat we er niet over hebben nagedacht.

Ons leven nu, wie en wat we nu zijn, is bepaald door een eindeloze reeks van gebeurtenissen en toevalligheden. Waar zijn we geboren? Wie zijn onze ouders? Welke relaties hebben ons in contact gebracht met wie waardoor we dit of dat konden doen?

En over de meesten ervan — vrijwel alle — hadden we geen enkele controle. En we hebben het overleefd tot nu toe.

Dat is een troostende krachtige gedachte die uitnodigt te overwegen dat we het ook wel redden in de toekomst. Zonder deze 100% te willen invullen en voorspellen. Dat is immers per definitie onmogelijk. De toekomst is pas te voorspellen als deze achter ons ligt.

Er is natuurlijk niets mis met sparen voor de oude dag, gezond leven of een studie te doen met het doel om… Maar laten we ons geen zorgen maken of deze acties wel of geen zin hebben; morgen, volgend jaar of over 20 jaar. De toekomst zal immers, net als de periode sinds onze geboorte en ver daarvoor, worden geleid door volstrekt onvoorspelbare gebeurtenissen.

Dit inzicht werkt verlichtend. Accepteren dat controle (willen) hebben zinloos is, en contraproductief  voor geluk en zingeving nu.

Écht succes, wat dat ook is, wordt gemeten aan de mate waarin je je vaardigheden hebt gebruikt. Er bestaat een verschil tussen vaardigheden hebben en die ook gebruiken.

Als je ‘s-avonds in de spiegel kijkt en kunt zeggen; vandaag heb ik mijn vaardigheden ingezet, ik heb er alles aan gedaan, dan heb je succes. Los van de uitkomst.

Succes is niet noodzakelijkerwijs beter zijn dan een ander. Écht succes is het beste uit jezelf hebben gehaald, los van het resultaat.

We veranderen de wereld niet door onze eigen briljante droom te leven.

We veranderen de wereld door anderen te helpen om hun dromen te leven.

Goede ideeën zijn die ideeën die betekenisvol zijn voor anderen. En die hen helpen om te zien wat voor hen mogelijk is.

Voorkomen is beter dan… En toch voorkomen we niet altijd of vaak niet dat we achter de feiten aanhollen. Dat we branden blussen, ontevreden klanten te woord moeten staan en moeten uitleggen waarom we ons niet aan ons woord hebben gehouden. Zo lopen we altijd achter.

Wat helpt en noodzakelijk is; investeren in betere systemen die dit voorkomen. Zo voorkomen we dat een klein brandje een grote wordt.

Heldere beloftes waar we ons aan houden geeft zoveel voldoening en plezier, niet alleen bij ons, maar vooral bij de klant. Dat betaalt zich altijd terug.