Ongeveer vier jaar geleden stond ik met mijn camera en mijn voeten op een vuilnisbelt. Er moest een foto komen van een circulair ondernemer die producten maakt van afval. Het klikte en we besloten meer te gaan samenwerken. Van het één kwam het ander en  binnen een paar maanden was ik opeens ambassadeur en verkoper van zijn bedrijf.

Ik vond het prachtig en begon met goede moed. Niet alles liep allemaal op rolletjes; de leercurve was stijl en ik moest van alles leren over duurzaamheid, materialen, businessmodellen en circulaire informatievoorziening en dienstverlening. Vaak was er zoveel informatie dat ik door de bomen het bos niet zag. Dit was wel het meest sprekende voorbeeld van het zgn ‘rommelige midden’ dat ik ooit had meegemaakt.

De technische term voor dit rommelige midden is de wet van Kanter.

Rosabeth Moss Kanter zegt: “Het midden bevat die momenten waarop het lijkt of je niet vooruit komt. Het doel lijkt ver weg. In het midden twijfelen we, zelfs zij die er echt in geloven”.

Kanter vervolgt: “Er zijn overwachte hindernissen en vertragingen in elk veranderproces. Te vroeg stoppen is per definitie falen. Zij die het moeilijke midden herkennen zullen succesvol zijn. Zij hebben doorzettingsvermogen, ze zijn flexibel en ze verwachten moeilijkheden op de weg naar succes.”

Zij die bereid zijn om steeds weer op te dagen in elk moeilijk project, brengen de gemeenschap tot leven, en worden gekenmerkt door volhouden en doorzetten. De bereidheid zich te laten zien en steeds opnieuw te heroverwegen wat de beste zet is.

“Alles lijkt op een mislukking in het midden” Dat is de wet van Kanter. Het betekent niet dat je het verkeerd doet. Het is onderdeel van het proces. Gewoon doorgaan, we hebben het in ons om door het midden heen te gaan.