Keuzestress
Niet nadenken over iets dat toch moet gebeuren maakt een taak makkelijker. 100% toewijding is makkelijker dan 98% toewijding – Clayton Christensen.
Over tanden poetsen denken we niet na, dat doen we gewoon. Als je maar 98% toegewijd bent, dan ben je niet écht toegewijd. Dan ben je er niet écht, je hebt niet écht het besluit genomen. Benjamin Hardy spreekt hier heel helder over in zijn TedTalk. En als je niet echt zeker bent dan weet je ook niet zeker wat je gaat doen.
Hardy geeft het voorbeeld van een man met zwaar overgewicht. Zijn moeder zei altijd toen hij klein was: ‘daar moet je maar mee leren leven, dat zit in de familie’. Hij besloot op een dag volledig te stoppen met het eten van troep. Punt. Niets. Dus niet 98% stoppen en af en toe een hamburger. Nee; volledig. Als hij dan in de verleiding kwam om toch een keer iets slechts te eten dan was dat een 100% no go.
Dat mentale touwtrekken wordt ook wel beslissingsvermoeidheid of keuzestress genoemd. Ja of nee is een vraag die altijd open staat bij 98% toewijding, nooit bij 100%. Omdat je niet zeker weet wat je wilt en gaat doen, is er altijd de kans dat je afwijkt van je voornemen. Hardy noemt dit dat je het ‘bijproduct’ bent van de situatie. En dat komt omdat je niet hebt besloten.
Hardy sluit af met een quote van Michael Jordan; ‘zodra ik een besluit heb genomen, wijk ik er niet van af’. Je sluit dan dus de alternatieve opties uit. Net als twee keer per dag tanden poetsen, dat sla je nooit over.