‘Lastige doelen verbeteren prestaties meer dan makkelijke doelen. Specifiek omschreven moeilijke doelen produceren een hoger resultaatsniveau dan vaag omschreven doelen.’

Edwin Locke, een psychologie professor aan de Universiteit van Maryland, schreef dit in 1968. Sindsdien is deze uitspraak door meer dan 1000 studies bevestigd als één van de meest bewezen managementtheorieën. Productiviteit en resultaat hangt af van de mate waarin een doel wordt omschreven en of het uitdagend is.

In het recent verschenen boek ‘Measure what Matters’ concludeert John Doerr dat werkplezier en prestaties direct afhankelijk zijn van de mate waarin doelen zijn omschreven én opgeschreven. Doerr noemt dit OKR’s:

Objective; belangrijk, concreet, uitvoerbaar en inspirerend) en

Key Results; deze zijn specifiek, aan tijd gebonden, agressief en tegelijk realistisch.

Het belangrijkst is dat het resultaat meetbaar is.

Zelf heb ik gemerkt dat doelen stellen op zich nog niet zo lastig is. Nu ik Doerr’s boek lees met  veel voorbeelden leer ik dat formuleren van een doel alleen zin heeft als het voldoet aan Locke’s uitgangspunt. Een makkelijk doel is geen uitdaging en een niet concreet omschreven doel is als zeilen zonder roer.

Lewis Carroll schreef: ‘If you don’t know where you are going, you may not get there’. En we willen wel graag ergens uitkomen, liefst in de buurt van wat we gepland of gewild hadden.

Een lastig maar concreet omschreven doel is makkelijker te bereiken dan een vaag makkelijk doel. Het geeft bovendien meer bevrediging en werkplezier.