In tegenstelling tot wat veel mensen denken verstoken we elk jaar meer carbon (CO2, methaan en andere broeikasgassen), dan het jaar ervoor. Deze post gaat niet over de nare toestand waarin we zitten. Maar over het relativeren van de werkelijkheid van de energietransitie.

Deze verloopt in een veel lager tempo dan bijvoorbeeld de wereldwijde adoptie van smartphones. De gemiddelde lezer van het nieuws, en dus de gemiddelde koper van een elektrische auto, kan misleid worden door de geclaimde ontwikkelingen van opwekking van elektriciteit door zon- en windenergie en over de duurzaamheidsvoordelen van de door de overheid en industrie gepromote conversie naar elektrisch rijden.

Dit komt doordat diverse grote en belangrijke industrieën en economische sectoren niet en waarschijnlijk nooit zonder fossiele brandstoffen kunnen. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat de bevolking toeneemt en steeds meer gaat consumeren. Voorbeelden zijn lange afstandstransport, landbouw, staal en betonfabricage.

Er is weinig mis met de aanschaf van een elektrische auto. Maar houd in gedachten dat je er niet een schuldgevoel mee kunt afkopen, of een feelgood gevoel mee kunt opwekken, zonder de realiteit onder ogen te zien. Duizenden miljarden tonnen CO2 doen afnemen, is iets anders dan de verkoop van mobiele telefoons goed op de rit krijgen. Dit gaat vele decennia duren.

Vaclav Smil, een van de meest vooraanstaande wetenschappers op het gebied van energie, heeft er een heel leesbaar boek over geschreven. In ‘Numbers don’t lie’ beschrijft hij in begrijpelijke taal en in hoofdstukjes van 2 a 3 pagina’s waar we nu zijn, en waar we mogelijk naartoe gaan.