Als we iets vertellen, dan zijn er regelmatig een paar mensen die het niet met ons eens zijn. En zij laten dat bewust of onbewust  merken. Althans dat denken we. Een voorbeeld.

Tijdens een korte presentatie die ik gaf zat een vrouw in het zaaltje onafgebroken op haar telefoon. Ik interpreteerde dat als het niet hebben van interesse of haar Linkedin belangrijker vinden. Ik werd erdoor afgeleid.

Later vertelde ik dit aan een presentatiecoach tijdens een workshop georganiseerd door mijn uitgever. Hij kwam met een paar inzichten.

Ten eerste weet je helemaal niet of zij niet geinteresseerd was. Ze kan wel aantekeningen maken. Of ze kan heel goed naar je luisteren én iets anders bekijken op haar mobiel.

Veel belangrijker is het tweede inzicht. Niet iedereen vindt het boeiend wat jij te vertellen hebt. Dat is nu eenmaal zo. Laat dat 20% zijn. Die dame hoort gewoon bij die 20%. Klaar. De rest vindt het wel interessant. Daar richt je je op.

Een hele bevrijdende gedachte die het geven van presentaties meer rust geeft en leuker maakt. En effectiever.