Verlegenheid is iets dat in onze genen zit ingebakken. In vroeger tijden, toen menselijk contact nog niet zo veelvuldig voorkwam, moesten we steeds op onze hoede zijn. Je wist niet of degene die voor je stond goeds of kwaads in de zin had. Daarom was verlegeheid en de kat uit de boom kijken de eerste vorm van zelfverdediging. De tijden zijn echter veranderd.

Verlegenheid is nu niets anders dan het resultaat van een aantal ideeën die we hebben over de wereld. Wat nu als dit denkfouten zijn? Dat die ideeën helemaal niet kloppen met de werkelijkheid.

Een voorbeeld is spreekangst voor groepen. De toeschouwer is helemaal niet bezig met de vraag of de spreker zenuwachtig is. En de spreker is vaak zenuwachtig en vraagt zich af hoe hij overkomt en wat de zaal wel niet denkt. Dat is energie die beter kan worden aangewend om het verhaal goed te vertellen.

De waarheid is: de zaal is helemaal niet bezig met de mentale staat van de vrouw of man op het podium. Het publiek wil vermaakt en geïnformeerd worden. Dit is een geruststellende gedachte. Zodra je weet dat het enige dat telt is een goed verhaal vertellen, en daar dan de focus op richten, kan de spreekangst beter worden bedwongen.