Ellen MacArthur is een voormalig Brits zeezeilster. Zij was de jongste persoon ooit die solo de wereld  rondvoer. MacArthur doorstond de zwaarste stormen op de meest afgelegen oceanen. Op een gegeven moment was het er écht op of eronder in huizenhoge golven en onvoorstelbaar krachtige wind. Zij en haar boot werden tot het uiterste getergd en getest. Zij vertelde in deze Ted over deze ervaring het volgende:

‘Geen ervaring in mijn leven heeft mij een beter besef kunnen geven over de definitie van het woord eindig. Wat we hebben is alles wat er is. Er is niets meer.’

Wat ze hiermee bedoelde denk ik is dat die ervaring op de boot met alle beperkingen de limiet aangeeft. Daar op zee, 3000 kilometer van de beschaving en volledig op haarzelf aangewezen, kwam ze tot het besef dat ze het moet doen met wat ze heeft.

Zij zag toen het verband tussen die ervaring op zee en de eindigheid en de limiet van de wereld economie en wat we de aarde kunnen aandoen. Toen zij weer thuiskwam begon zij de Ellen MacArthur stichting, gericht op het geven van informatie over het feit dat alles wat we hier op aarde hebben eindig is. Alleen door dit besef van noodzaak van circulariteit en vermindering van gebruik van grondstoffen maken we een kans.