Zeggen, “Ik heb geen tijd” is

zeggen, “Ik wil niet”.

Vaak ben ik druk en dan weeg ik af of het ene belangrijker is dan het andere, of niet. Tijd geven we maar één keer uit, die snap ik. En vaak zijn er allerlei noodgevallen, deadlines en dingen die aan ons trekken.

In de basis is alles wat we doen een uiting van een afweging van wat op dat moment het belangrijkste is. Alan Cohen’s wijsheid helpt met het maken van die afweging. Wil ik een luisterend oor zijn voor iemand, ook al heb ik geen tijd? Zou het adagium ‘willen is kunnen’ dan toch een kern van waarheid hebben?