Een monnik en zijn leerling lopen door het Japanse landschap. Ze komen bij een riviertje en daar staat een jonge mooie vrouw in een lange witte jurk. Ze ziet er wat verloren uit want ze weet niet hoe ze naar de andere kant moet. Ze vraagt aan de monniken of zij haar willen helpen. De oudere monnik draagt haar in zijn armen veilig en droog naar de overkant.

Uren later, als de twee monniken aankomen bij de herberg, durft  de leerling eindelijk te vragen; waarom deed je dat, je weet dat je dat niet mocht doen he? Wij mogen niet in contact komen met vrouwen. De monnik antwoordt de student: ik ben dat allang vergeten, jij bent degene die haar nog steeds draagt.

Dit mooie Zen verhaal illustreert het belang van in het moment leven. Hoe vaak dragen we het verleden en pijn en schuldgevoel niet met ons mee. En dat terwijl de enige die we er pijn mee doen onszelf is. Wij kunnen ervoor kiezen die dingen die er niet meer toe doen te laten gaan en de focus leggen op nu.