Persoonlijke waarden en het hebben van een luxueus leven komen aan bod in William Irvine’s boek ‘A Guide to the Good Life’. Dit blijft een prachtig en makkelijk leesbaar werk dat ik keer op keer uit de kast pak om even bij de les te worden geroepen.

De Stoicijnse filosofen hadden een interessante kijk op waarom wij meer geld ambiëren, een luxueuzer leven en vervolgens beroemdheid nastreven.

Het idee was, en in veel gevallen nog steeds is, dat als we meer geld hebben we mooiere dingen kunnen kopen we meer bewondering van anderen krijgen. Auto’s, huizen, kleding en horloges zijn een goed voorbeeld.

Maar als we zeggen geen beroemdheid na te willen streven, waarom zouden we dan steeds meer geld willen hebben? Volgens de Stoicijnen, valt die wens dan ook weg. Seneca zegt beeldend: “Onze lichamen zijn zo klein, waarom zouden we zoveel dingen willen wensen en vergaren?” Verder zegt hij dat het niet gaat om de hoeveelheid geld, maar om de staat van de geest.

Geen enkele hoeveelheid geld kan bijvoorbeeld verdriet wegnemen. En hoeveel rijke mensen zijn er niet die diep ongelukkig zijn? Musonius zei dat het niet nodig hebben van rijkdom waardevoller is dan de rijkdom zelf. Helder lijkt me.