Hoe groter het geloof dat we steeds meer activiteiten in een dag kunnen proppen, schrijft Oliver Burkeman,  en hoe meer verplichtingen we op ons nemen, hoe minder we ons lijken af te vragen of het de moeite van onze tijd waard is. En dus vullen onze dagen zich met meer activiteiten die we niet bijzonder op waarde inschatten.

En hoe meer we ons haasten, hoe compulsiever we vooruit plannen, en hoe angstiger we worden over de eraan klevende onzekerheden, waarvan er ongetwijfeld veel zullen zijn.

Dit illustreert volgens Burkeman in zijn boek 4000 Weken, de paradox van de beperking. Hoe meer je je tijd wil managen met het doel om controle te hebben, hoe stressvoller, leeg en frustrerend het leven kan worden.

Hij volgt dit meteen op door te zeggen dat hoe meer je de feitelijke beperkingen accepteert, en er mee leert werken,  hoe productiever, betekenisservoller en vreugdevoller het leven wordt.

Praktisch gezegd, volgens Burkeman betekent dit acceptatie dat we maar zoveel kunnen doen in een bepaalde hoeveelheid tijd. En dat we zeker geen tijd hebben voor alles wat we willen doen, of die anderen willen dat we doen,

Dit vergt bekwamen in de kunst te kiezen wat er toe doet en wat niet. Zijn boek 4000 Weken of Four Thousand Weeks, is een verfrissende, grappige en wijze kijk of hoe we leren accepteren wat er kan en hoe we dus gelukkiger kunnen zijn.

4000 weken is het aantal weken dat je leeft als je rond de 80 jaar oud wordt.