Ik grap weleens dat ik mijn meeste kopjes koffie heb gehad. Begin volgend jaar ben ik 60. Ben op 2/3 als ik deze fijne link mag geloven.

Deze grafiek laat zien hoe we ons leven kunnen zien in een tijdlijn in dagen, weken, maanden en jaren.

We zijn als mens niet zo heel goed in het ons voorstellen hoeveel tijd we nog hebben. Dat is een van de hoofdoorzaken van procrastinatie en uitstelgedrag. Ik kijk regelmatig naar dit kunstige hulpmiddel om vaart te zetten achter de belangrijke dingen die ik wil maken of doen.

Scroll even naar beneden in Tim Urban’s geweldige post. Hij vergelijkt het aantal weken dat we hebben met een eetlepel vol kleine diamantjes. Hij vraagt zich steeds af:

1. Geniet ik van elke diamant?
2. Bouw ik iets zodat ik of anderen meer kunnen genieten van toekomstige diamanten?

Kijk ook eens naar het geweldige plaatje van de ‘Instant Gratification Monkey’ in zijn andere  post over uitstelgedrag. Dit aapje is de laatste die aan het roer moet staan wat betreft besluiten. Hij denkt namelijk alleen maar aan het nu, negeert lessen uit het verleden en kijkt helemaal niet naar de toekomst, terwijl hij het plezier en gemak van dit moment maximaliseert.

In de ideale situatie is er een balans tussen 1 en 2 en soms krijg je beiden tegelijk voor elkaar, en dan is werk geen werk meer maar genieten. Als je zowel 1 als 2 niet bereikt (verkeerde baan, relatie bijvoorbeeld) dan kan dat een symptoom zijn van gebrek aan moed, discipline of creativiteit. Er is een onderliggend probleem dat dan aandacht nodig heeft.

We hebben allemaal wel eens weken waarin we helemaal niet blij zijn met wat we doen of voor elkaar krijgen. Dan kijk ik weer naar deze grafieken. Niet hoeveel heb ik nog, maar meer als start van een reeks kansen. En zoals Tim Urban zegt; een echt slechte week leidt regelmatig tot een levensveranderend groot inzicht. Dat hebben we dan even nodig.