Het verhaal dat je aan jezelf vertelt roept twee vragen op. Dient het je? En, ben je niet groter dan je eigen verhaal? Veel mensen verdedigen het kleine verhaal. Een deel van de psyche voelt zich veilig en geborgen door klein te zijn.

Wat als je in plaats van beperkingen het gaat hebben over mogelijkheden? De winnaar van deze twee stemmetjes is degene die je het meeste betaalt. En niet met geld maar met aandacht. Aandacht vertaalt zich dan in intentie en mogelijkheid. Wat je denkt en daarna zegt is dan het grotere verhaal. Dat overschaduwt dan het kleinere.

Dit is niet positief denken of zo, maar gewoon de mogelijkheid van groter denken open laten. Onze ware natuur is zonder angst. Zo zijn we geboren. Het vereist wel wat oefening omdat we gaandeweg tijdens onze opvoeding steeds kleiner zijn gaan denken.

De moderne filosoof Nassim Taleb heeft gewaarschuwd voor de valkuil van de verhalen die we onszelf vertellen. Ze zijn verleidelijk om vol te houden maar misleidend. Ze laten ons een waarheid accepteren die niet klopt. We moeten ons best doen om geen fantasie te creëren en om in een realiteit te leven. Dat is luisteren en verbinden met anderen en vooral met onszelf. En de juiste voorstelling van zaken te geven door geen onnodig kleine verhalen te vertellen.