Vandaag hoorde ik dat een collega fotograaf is overleden op 45 jarige leeftijd.  Het is steeds een shock te horen dat mensen om je heen wegvallen, en sommigen veel te jong.

In een realityprogramma worden jonge mensen met een dodelijke ziekte gevolgd. Een man van 22 met een hersentumor hoort leeftijdsgenoten om zich heen zeggen: ‘Dat doe ik later wel. Eerst carriere maken en geld verdienen. Mijn dromen komen later wel uit’.

‘Nee’, zegt hij hoofdschuddend, ‘niet later, nu! Je weet nooit wat er gaat gebeuren en wanneer. Als je iets echt wilt, doe het dan zo snel mogelijk. Er zijn geen garanties.’

Het is lastig de balans vinden tussen alle ballen in de lucht houden met verplichtingen zoals gezin en werk, en tegelijk snappen dat ons leven te kostbaar is om te verkwisten aan onzin. Het is zinvol en belangrijk regelmatig stil te staan bij onze eindigheid en niet te wachten tot er iemand wegvalt voor we erover nadenken.