Als ik het goed heb gedaan, en als ik geluk heb, dan lees je tot aan het eind van dit bericht. De realiteit is echter dat je ergens halverwege de volgende paragraaf afhaakt. Je concentratie verslapt en richt zich op wat anders.

Onze geest dwaalt af, zo is het gewoon. En zo slecht is dit niet. Sterker nog, het is normaal en goed. Het merendeel van de tijd dat we wakker zijn hebben we moeite met focussen op een taak of probleem. Voor ons mensen is dit een zegen. Het versterkt ons voorstellingsvermogen, is brandstof voor uitvindingen en voor story telling. Het afdwalen van onze gedachten bevrijdt ons van de dagelijkse sleur en ook van onze beperkingen.

Het niet altijd je gedachten bij dat wat je doet kunnen houden is niet alleen normaal maar ook noodzakelijk. Onze neiging om heen en weer te gaan in de tijdlijn van ons leven is fundamenteel voor ons bewustzijn van onszelf. We zijn een ontwikkelende persoonlijkheid. Zonder af te dwalen en verslappen van aandacht zouden we nooit op goede ideeën komen en geen voortuitgang ervaren.